Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » You Belong With Me [Five-Shot] » I'm the one who understands you
You Belong With Me [Five-Shot]
I'm the one who understands you
I'm the one who understands you.
Been here all along
so why can't you see?
You belong with me.
You belong with me.
‘Julie, er is iemand voor je!’
Ik trek mijn deken over mijn hoofd. Het is zaterdag, dan wil ik niet gestoord worden. En na gisteren al helemaal!
‘Het is Tom.’
Mijn vader grinnikt en wacht tot ik hysterisch uit bed spring. Dan kan hij nog lang wachten. Die tijd is voorbij.
‘Julie, nu je bed uit!’ zegt hij nu lichtjes geïrriteerd.
Ik trap grommend de deken van me af en zwaai mijn benen uit bed. Mijn voeten komen op het koude parket, ik schiet ze snel in mijn sloffen.
‘Heb je honger?’
Ik schud mijn hoofd en wuif hem weg, ga met mijn handen over mijn gezicht en maak aanstalten om de trap af te gaan als ik door het raam naar buiten kijk.
Erin is erbij!
Erin, juist zij.
Waarom moet ze mijn ochtend nog erger verpesten, waarom moet ze het nog even inwrijven dat Tom nu van haar is?
Waarom Erin?
Ik voel weer tranen opkomen, maar houd me sterk, recht mijn rug, loop met opgeheven hoofd de gang in. Ik ben sterk, ze raakt me niet, ze is het niet waard om me voor op te jutten! Maar Tom…
Mijn vingers gaan van de muur naar het hout naar het koude ijzer van de deurklink.
Sterk zijn, Julie!
Ik duw hem naar beneden en trek de deur naar achteren.
Tom leunt zoals gewoonlijk tegen de houten deurstijl, Erin staat achter hem verscholen.
‘Ja?’ probeer ik zo koel mogelijk te klinken. Het lukt me nog vrij aardig.
‘Je kleedje.’
Ik pak het kleedje aan, leg het op de verwarming en kijk van Tom naar Erin en weer terug.
‘Nog iets?’
Toms ogen glijden over me heen. Hij heeft me toch al vaker zo gezien?
Of niet?
Jawel toch?
Ja, we hebben al samen gedoucht.
Niet aan denken, blijf kalm. Adem in, adem uit.
‘Kan ik met je praten?’
‘Kom over een half uurtje naar ons plekje, oké?’
Ik knik afwezig, en zie dan Tom en Erin weer weggaan.
Een half uurtje. Ik moet nog douchen, ik moet me nog aankleden, mijn haar en make-up doen.
Loop ik niet een beetje te hard van stapel?
Waarom doe ik zo’n moeite voor Tom? Ik maak geen kans meer.
Ik heb nooit een kans gehad.
De deur knalt toe.
Godverdomme, Tom!
‘Julie?’
Het is mijn vader. Hij schuift voorzichtig naar me toe, wacht even maar omhelst me dan toch.
Net wat ik nodig had, mijn vaders schouder om op te huilen.
‘Gaat het?’
Ik schud mijn hoofd en begraaf mijn hoofd iets dieper in zijn nekholte.
‘Is het Tom?’
Ik knik.
‘Ik dacht het wel.’
‘Ja?’ vraag ik onzeker, klem mijn handen om zijn T-shirt en dwing mezelf op te kijken.
‘Kom, jij hebt nood aan chocolademelk.’
Mijn vader loodst me mee naar de keuken, zet me op een stoel en gaat dan aan de slag met bekers melk en een pan vol chocoladeblokjes.
De geur kringelt meteen door de keuken.
Een diepe zucht, ik leg mijn hoofd in mijn handen.
Godverdomme, Tom!
Ik klem mijn handen om de beker en kijk naar mijn vader die tegenover me gaat zitten.
Hij kijkt me aan, weer zo voorzichtig als net.
‘Wil je… het vertellen?’
Mijn schouders schokken als ik met horten en stoten alles vertel, van begin tot einde.
Over het eerste oogcontact, het eerste gesprek, de eerste knuffel, de eerste gevoelens, de hevige gevoelens, het verbergen van de gevoelens, Erin, de onmogelijkheid in zijn buurt te zijn.
‘Dus, als ik het allemaal goed begrijp… Je kunt het niet aan hier te blijven?’
Ik knik verlegen, drink van mijn chocomelk om iets te doen te hebben.
‘Ik begrijp je.’
Een traan.
Een glimlach.
Een knuffel.
Wat zou ik zonder mijn vader moeten?
‘Ik bel je moeder zo snel ik kan.’
Hij woelt door mijn haren en veegt mijn tranen weg.
‘Ik kom terug zodra ik over hem heen ben.’
Ik probeer te glimlachen, maar hij neemt genoegen met even geen tranenbui.
‘Je neemt je tijd maar. En hup, ga je snel douchen. Licht Tom maar in, en als het niet gaat, kom je terug naar huis.’
Zuchtend begin ik mijn weg naar de douche, onderweg neem ik mijn kleren en mijn make-upzakje mee, trek ook een handdoek uit de wasmand.
Tom, ik ga je van je sokken blazen, laten zien wat je misloopt, laten zien wat je gaat missen.
Tom, jij zult spijt hebben.
Tom.
Een zoveelste diepe zucht.
Tom.
Een rilling loopt over mijn rug.
Tom.
Een traan loopt over mijn wang.
Tom.
Mijn gedachten kolken om hem heen als een tornado om het centrale punt, een tornado die alles om zich heen vernietigd.
‘Hou je sterk.’
Ik trek mijn kap over mijn hoofd en trek dan de deur achter me dicht.
Ik ben te laat.
Maar dat ben ik altijd.
En Tom zou dat moeten weten.
Als ex-beste vriend.
Ik wandel de straat uit.
Ons plekje is in het park. Een groot deel van het park is beplant met bomen, ontzettend dicht op elkaar. Tom en ik waagden het een keer dat bos te doorlopen. En toen kwamen we bij het plekje dat nu ons plekje is.
Een open vlakte, een groot meer en treurwilgen. Eén van die treurwilgen is neergebliksemd, omgevallen en omgedoopt tot ons bankje. Onze namen staan erin gekrast.
Ik kom al bij de poort van het park. Modder hoopt zich op. Ik zie voetstappen.
Tom is er al.
Behendig ontwijk ik het plakkerige, bruine gevaarte door van droog plekje naar droog plekje te springen.
Mijn kap zakt af.
Waarom heb ik trouwens mijn kap op, het is niet eens koud?
Juist ja, om mijn gezicht te bedekken.
Maar hier ziet niemand me.
Ik schiet tussen de bomen door.
Nog even en Tom weet alles.
Mijn grootste geheimen bloot gelegd.
Nog even en Tom is me kwijt.
Mijn woonplaats is dan bij mijn moeder, op zo’n 100 km van Tom.
Nog even en mijn leven stopt.
Maar morgen begint mijn nieuwe leven.
Reacties:
Een rilling loopt over mijn rug.
Tom.
Een traan loopt over mijn wang.
Tom.
deze vond ik prachtig,
alles is prachtig, maar die nog meer.
=D
Ik vind dat je heel leuk gebruikt maakt van het liedje:'
En woow, zij heeft een chille pa!
Zo begrijpend en alles
En Erin..
En ik ben nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren,
op hun plekje
Dus snel doorschrijven (oeh, subtielxP)
<3
omg! ok, geen lange reactie want ik MOET verder lezen!
x