FanFic.nl

Life can be a mystery

Hoofdstuk 2.2

Ik word wakker van luid gepiep. Half gedrogeerd zet ik me recht, wrijf in mijn ogen en ga opzoek van waar het gepiep komt. Al snel heb ik door dat het van mij gsm afkomstig is. “Scheisse, waar is ie?”� mompel ik zachtjes. Ik zie mijn scherm flikkeren. “Alarm 9u.”� Vlug zet ik het gepiep af. Dan dringt het tot me door dat ik niet in mijn eigen kamer ben. Langzaam draai ik me om. Met zijn rug naar me toe ligt Bill nog te slapen. Geruisloos loop ik rond het bed heen en bekijk Bill die nog goed in dromenland is. Ik hurk me neer en leg mijn hand op Bill’s arm. Zachtjes schud ik zijn arm terwijl ik stil zijn naam zeg. Na drie keer zijn naam te hebben herhaald gaan Bill’s ogen uiteindelijk open. “Goedemorgen slaapkoppie.”� Zeg ik waarna ik op mijn poep val. “Auwtch!”� Bill lacht zachtjes. “Hoe laat is het?”� Hij rekt zich uit en zet zich dan recht. “Al na negenen.”� Bill bekijkt me in stilte. Dan veert hij uit het bed en neemt een busje cola uit de ijskast.

“Ik denk dat ik me maar eens ga omkleden.”� Stuntelig neem ik mijn kleren vast en trek naar de badkamer. Ik verfris me vlug, poets mijn tanden met de extra tandenborstel van Bill en kleed me aan. Teruggekomen in de slaapkamer zit Bill naar een muziekkanaal te zien. Het is net het clipje Tired of being sorry van Enrique. Opgewekt begin ik mee te zingen. Bill grijnst naar me. “Lach me niet uit pestkop!”� Ik smijt een kussen naar hem toe. Net voor het zijn gezicht raakt grabbelt hij het vast. “Ik zou niet eens durven.”� Zegt hij plagerig. Dan valt het weer in mijn gedachten dat ik zijn short en T-shirt moet teruggeven. “Ohja, hier zijn je kleren terug.”� “Je mag ze gerust hebben hoor.”� “Ben je zeker?”� Hij knikt. Ik ga naar hem toe en geef hem een knuffel. “Bedankt.”�

Er wordt op de deur geklopt, het is Astrid. “En hoe was jou nachtje met Billie?”� vraagt ze al gibberend. “Goed goed, we hebben eerst nog een hele tijd gepraat over van alles en nog wat en zijn dan gaan slapen.”� We gaan op het bed zitten. Bill neemt wat spullen bijeen en doet teken dat hij zich gaat wassen. “En hoe was het bij Tommie?”� “We hebben ook wat gepraat, dan nog een deel van een film gezien en uiteindelijk zijn we ook maar gaan slapen.”�”�Blijkbaar met je kleren aan.”� Merk ik op als ik zie hoe verfrommeld haar broek ervoor komt. “Woow! Had geen slaapgerei bij he! En jij? In je ondergoed of wat?”� “Nee, in een T-shirt en boxershort van Bill.”� Zeg ik triomfantelijk. “Ik mag ze nog houden ook!”� Astrid’s mond valt open. “Pietzak.”� Ik steek mijn tong naar haar uit.

Er word weer op de deur geklopt, ditmaal is het Tom. “Güttenmorgen.”� Zegt hij lief en geeft me een kus op de wang. Hij gaat richting badkamer en begint hard op de deur te kloppen. “Wat?!!”� Bill doet chagrijnig de deur open. “Ontbijt lieve broer van me.”� Bill knikt en doet de deur weer toe. Tom komt bij ons zitten. “En hoe was jou nachtje?”� “Heel leuk Tommie.”� Zijn oog valt op de kleren die Bill me gegeven heeft. “Hebben jullie samen geslapen?! Geniepigaards!”� Roept hij al plagerig uit. “Neee.. wie denk je wel dat ik ben?”� Hij legt zijn vinger op zijn kin en trek teen nadenkend gezicht. “E.T.?”� We schieten alle drie in de lach. “Dat is maar een grapje hé cutie.”� Verontschuldigd hij zich dan.

Vijf minuten later vervoegd Bill ons weer en gaan we opzoek naar de eetzaal. Astrid en ik lopen voorop met achter ons de jongens die volop aan het fluisteren zijn. Telkens we ons omdraaien stoppen ze met praten. “Waarschijnlijk ziet een van de twee je zitten Nina.”� “Welnee joh.”� Zo onopvallend mogelijk kijk ik over mijn rechterschouder en moet na een paar seconden Astrid gelijk geven: de jongens zijn daadwerkelijk aan het roddelen! Aan een ronde grote tafel zitten Georg, Gustav en Sharina al gezellig iets te drinken. “Goeiemorgend.”� Terwijl wuif ik naar iedereen en ga naast Sharina zitten. “Goed geslapen?”� Ik neem een broodje. “Bwajah. Het was echt lachen. Maar terwijl we aan het praten waren ben ik in slaap gevallen.”� “Maar kieksken toch. Hoe kunt ge nu zo lomp zijn?”� Ze trekt al lachend haar schouders op. De anderen zitten al gezellig te eten.

“Is er hier eigenlijk iets te drinken?”� “Ja koffie of thee.”� “En frisdrank?”� “Op de gang is een automaat.”� “Oké, ben direct terug.”� Vlug gris ik wat geld uit mijn handtas en ga opzoek naar de automaat. Wat verder in de gang is er een kleine insprong en daar staat de automaat. “Fanta, Ice-Tea.. Ja cola!”� Ik steek het geld in de gleuf en druk op het knopje. Meteen komt er een blikje in de bak gevallen. Wanneer ik me omdraai bots ik tegen iemand aan. “Ooh Bill, sorry.”� “Het is niets.”� Hij gaat naar de automaat. “Scheisse!”� “Wat is er?”� “Ze hebben geen cola meer..”� “Als je wilt kunnen we de mijne delen? Tenminste.. als je niet vies bent van mijn bacillen, haha!”� “Oh ja super! Alles behalve die vieze koffie binnenkappen.”� “Mjah, ik haat koffie gewoonweg.”�

Samen gaan we de eetzaal weer binnen. Ik kan uit mijn ooghoeken Tom nog naar Bill teken zien doen met een geniepige smile op zijn gezicht. Bill komt naast me zitten. Ik deel het blikje zo dat we elk de helft hebben. “Girls, zouden jullie het leuk vinden om straks te stad in te trekken?”� Astrid draait zich naar Tom. “Om wat te doen?”� “SHOPPEUH!”� “Bill heeft gesproken.”� Gooi ik er meteen uit. “Wat? Vindt je het dan niet leuk?”� “Maar jawel kip, ik ben geobsedeerd door shoppen.”� Tom zet zich recht en neemt zijn gsm vast. “Ik zal de chauffeur bellen zodat hij ons kan komen ophalen.”� Een twintigtal minuten later gaat de gsm van Tom. “Oké. We komen eraan.”� “De chauffeur zal binnen 5 minuten hier zijn.”� Vluchtig sla ik nog een koek naar binnen, kuis mijn mond af en ga dan met de anderen richting balie.

Reacties: