Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » You Belong With Me [Five-Shot] » You belong with me
You Belong With Me [Five-Shot]
You belong with me
I'm the one who understands you.
Been here all along
so why can't you see?
You belong with me.
You belong with me.
‘Ik weet waarom Erin niet bij me past!’
Ik klem mijn hand om de ijzeren baar van de trein, onderdruk de tranen.
Doorzetten, Julie!
‘Omdat jij bij me hoort.’
Tranen.
Heel veel.
Allemaal tegelijk.
Mijn knieën knikken, mijn hele lichaam trilt, ik zak ter plekke in.
Gelukkig is Tom er, al was ik er net niet zo blij mee.
Hij houdt me stevig vast, trekt me uit de trein.
Mijn sporttas ploft naast hem neer.
Over vijf minuten komt de volgende, dan neem ik die wel.
Voorzichtig zet Tom me weer op mijn voeten.
‘Julie, luister alsjeblieft.’
Ik zie mijn trein vertrekken. Nu moet ik dus wel luisteren. Tenzij ik wegloop, maar ik geef hem dat laatste pleziertje wel, omdat we ooit zo’n goede vrienden waren.
En dat ooit lijkt zo lang geleden, maar alles is gebeurd op twee dagen.
Het leek wel een eeuwigheid.
‘Julie?’
Ik draai me om, kijk hem recht in zijn ogen aan.
Hij huilt ook nog steeds. Maar ik recht mijn rug en veeg de tranen weg.
Om hem wil ik niet meer huilen, hij is het niet waard.
‘Ik luister.’ zeg ik en probeer mijn stem vast te laten klinken. Maar het tegendeel is waar, mijn stem schiet van normaal naar hoog en weer terug.
‘Ik wil niet dat je verhuist. Dan ga ik je missen. Je bent mijn beste vriendin. Ik kan niet zonder je.’
Beste vriendin.
Meer niet.
Beste vriendin.
Ik wil meer!
Ik wil de persoon zijn voor wie hij leeft, het middelpunt van zijn aandacht, ik wil zijn wat hij het meest nodig heeft.
Want dat is hij voor mij.
‘Julie?’
Zijn hand gaat over mijn arm, knijpt zachtjes in mijn schouder.
‘Julie?’ herhaalt hij weer, de tranenwaterval is gestopt maar zijn onderlip trilt nog steeds.
‘Ja?’
Hij haalt diep adem en trekt me dan tegen zich aan.
Een knuffel was wel het laatste dat ik had verwacht. Zijn armen stevig om me heen, alsof hij me nooit meer los wil laten. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder. Op dit moment ziet hij er gebroken uit, ontzettend kwetsbaar en fragiel. Arme Tom.
Maar dan duw ik hem van me af. Hij verdient geen medelijden, hij verdient de pijn die ik nu voel.
‘Julie, ik moet je iets vertellen en ik hoop dat je luistert.’
Ik sla verdedigend mijn armen over elkaar, kijk naar een dreadlock op zijn schouder om niet in zijn ogen te hoeven kijken. Dat kan ik nu echt niet meer aan.
‘Erin was een vergissing. Nou, niet een vergissing. Het was eerder… Een hele domme fout van mij.’
Hoe moet ik me hier nu beter om voelen?
Hij neemt een relatie blijkbaar niet eens serieus. Een ‘vergissing’. Tom denkt in de eerste plaats aan zichzelf, de klootzak.
‘Het spijt me.’
Mijn hand schiet uit, raakt zijn wang, laat een rode handdruk achter.
Ik schrik van mezelf. Sloeg ik nou net Tom?
‘Ik heb het verdient.’ mompelt hij, wrijft over zijn wang en zucht dan.
‘Klaar met slaan?’
Ik knik blozend maar kijk hem nog steeds niet aan.
‘Erin was mijn grootste fout tot nu toe, op één na.’
Nu kijk ik hem aan, benieuwd naar zijn verklaring. Mijn lichaam staat stokstijf op de grond, mijn hart wil alleen maar bij Tom zijn, mijn hersenen bevelen me om te draaien.
‘Ik heb al een grotere fout gemaakt, Julie. En die wil ik nu rechtzetten.’
Achter me hoor ik een trein naderen, en dan stoppen.
‘Schiet op.’ sis ik en grijp naar mijn sporttas. Tom trapt hem naar achteren.
‘Julie!’ roept hij, ik deins achteruit van de angst.
Nog nooit riep hij zomaar op mij.
Nu ben ik bang.
‘Julie, ik hou van je.’
Ongelovig knipper ik.
Wat?
Hoe?
Wanneer?
Waarom?
Wat?
‘Julie, ik hou zielsveel van je!’
Ik slik.
Dit meent hij niet?
Dit zegt hij om me hier te houden?
Dit meent hij vriendschappelijk?
Toch?
‘Alsjeblieft zeg iets.’ snikt hij radeloos.
Ik kijk opzij. Mijn trein staat er.
Ik kan erop springen, wegrijden van Tom en hem nooit meer zien.
Ik kan hem er ook op wijzen dat ik hem niet geloof, hem de huid vol schelden en dan pas weggaan.
Ik kan hem toegeven dat ik verliefd ben op hem, echt, vragen waarom hij liegt, vragen waarom hij met me speelt.
Maar alles wat ik doe, is huilen.
Weeral.
Ik lijk net een klein kind.
‘Je hoort bij mij!’ fluistert Tom, kijkt me smekend aan.
Ik draai me om, mijn trein staat er nog steeds. Gelukkig.
‘Julie, ik snap het eindelijk. Al die tijd hield je van mij. Ik zag het niet. Omdat ik al die tijd zo blind was. Ik hield al die tijd ook van jou. Maar ook jij zag het niet. Je hoort bij mij.’
Ik bijt op mijn tong.
Mijn moeder.
Ik moet naar mijn moeder.
Tom is niet goed voor mij, zelfs al horen wij bij elkaar.
Dit kan niet.
‘Alsjeblieft.’ smeekt hij.
Mijn hart mist een paar slagen.
Hoe lang kan ik dit nog volhouden?
Ik zet mijn rechtervoet in de trein.
Ik zet mijn linkervoet in de trein.
Dan draai ik me om, om mijn sporttas te pakken en om afscheid te nemen.
‘Bitte, Julie, ga niet. Ik snap het, waarom snap jij het niet? Wij horen bij elkaar!’
Hij komt voor me staan, kijkt me aan en doet voor de rest niets.
Ik ga met mijn hand langs zijn wang.
‘Ik snap het wel, Tom. Ik snapte het al die tijd!’
Hij houdt op met huilen, net als ik.
Hij buigt zijn hoofd voorover en kijkt naar zijn voeten.
‘Dan is dit het afscheid?’
Ik duw zijn hoofd weer omhoog.
Voorzichtig buig ik naar hem toe.
‘Je hoort bij mij.’ fluister ik.
Onze lippen vinden elkaar, hij neemt me in zijn armen en trek me, voor de tweede keer, uit de trein.
I'm the one who understands you.
Been here all along
so why can't you see?
You belong with me.
You belong with me.
Reacties:
Ik vind het echt lief<3
‘Julie, ik hou van je.’
Het duurde wel even voordat hij het inzag, maar ow ik vind hem lief
Je schrijft goed, ergens zag ik een verdwaald typfoutje, maar verder schrijf je echt goed, vind ik. Mijn mening.
<3
Omg, jij bent echt goed!!!
I love you
Je bent geweldig net zoals je verhalen.
Wederom is dit verhaal ook geweldig!!
Blijf doorgaan en hou me op de hoogte
Shit hé.
Ik heb hier tranen in mijn ogen.
Teddyfuckin Christ, Kay, je schrijft prachtig. En je schrijft prachtige dingen.
En je verdient een reactie.
Een hele goede en een hele lange.
Hoewel lang niet per definitie goed is.
Maar goed.
Ik kan dat dus niet, dat laat ik over aan de mensjes die wel reacties kunnen schrijven.
Maar weet, Kay, dat dit een ontzettend mooie 5-shot is.
Enweetdatikvanjehoud
Happy and forever <3
Het duurde wel even, maar gosh.
Wauw <3