FanFic.nl

Vrienden? <-- cyclus 1 afgerond

9

Tom:
Er waren inmiddels al acht weken verstreken en er was flink wat veranderd.
Sinds Bill was uitgevallen tegen Boy en Tiffany hielden die twee zich meer gedeisd. Tiffany liep telkens rood aan zodra ze Bill zag en Boy viel stil wanneer we langs kwamen lopen. Ik had nog steeds geen flauw idee wat Bill gezien had en hij wilde er niks over kwijt. Ik vond het allemaal wel prima. Wat Bill ook gezien had, het snoerde de monden van Boy en Tiffany prima.

In de tussentijd hadden we toestemming gekregen van onze muziekdocenten om als bandje op te treden op de halfjaarlijkse uitvoering. We moesten veel zeuren en Milou heeft zelfs een brief aan de directie gestuurd om te vragen of Gustav en Georg voor de opvoering mee mochten doen en uiteindelijk kregen we toestemming. Georg en Gustav waren inmiddels iedere week helemaal naar ons toe gereisd om samen met ons te repeteren voor de uitvoering. twee uur reizen om een avondje te kunnen repeteren en dan weer terug reizen. Gelukkig waren ze meer dan enthousiast en zo hadden we gewerkt aan eigen muziek en een paar covers om uit te voeren. Bill bleek meer talent te hebben voor het schrijven van teksten dan ik zelf dacht. Hij had Milou al zijn gemaakte teksten door de jaren heen laten lezen en samen hadden ze stukken bij elkaar gevoegd voor een aantal nummers. In totaal hadden we in een heel hoog tempo een setlist weten te maken van twintig minuten aan eigen materiaal. Milou kwam inmiddels bijna iedere dag wel over de vloer en samen met Bill oefende ze hun teksten. Over drie dagen zou de uitvoering plaats vinden en dit zorgde wel voor enige spanning. Bill had Milou zo ver gekregen dat ze bij sommige delen van de nummers een tweede stem kon zingen en ik hielp haar met het oefenen van zingen in combinatie met een instrument bespelen. Dit zorgde er voor dat ze al helemaal niet meer weg te krijgen was bij ons. Niet dat dat erg was. Het was leuk om haar zo te zien groeien.

Bill was ook veranderd, ook al had hij dat zelf misschien niet echt door. Hij straalde iets meer zelfverzekerdheid uit en als hij bij Milou in de buurt was dan glunderde hij. Waarschijnlijk deed ik precies hetzelfde, maar ik denk dat ik minder gevoelens heb voor Milou dan dat Bill heeft. Hij kan lekker klunzig zijn in haar buurt en hij loopt inmiddels al rood aan bij iedere aanraking van Milou. Ik houd mijn mond. Bill mag lekker zelf uit zoeken wat hij er mee wilt doen en ik geniet vanaf de zijlijn.

In de tussentijd zijn we ook met zijn drietjes te shoppen geweest. Verschrikkelijk! Maar ik heb het overleefd. Bill en Milou waren enthousiast en ik kon mooi pakezel spelen. We hebben een avond lang het magazine van Bill doorgespit en een bestelling gedaan voor wat extra kleding.
Milou had het aangedurfd om de onderkant van haar haren zwart te laten verven door Bill en ik heb haar een van mijn petten gegeven welke ze graag in haar vrije tijd draagt.

Zelfs de gymlessen leken de afgelopen weken minder erg te zijn dan normaal. Nog steeds moesten we worstelen of trefballen, maar met wat handige trucjes van Milou kon zelfs Bill zo nu en dan winnen.

'Vergeet dus niet om op tijd te komen aanstaande zondag.' Verzekerde mevrouw Met ons voor de zoveelste keer. In het lokaal klonken verschillende muziekinstrumenten en leerlingen riepen her en der dat ze er zouden zijn. De bel ging een moment later en snel zette ik de geleende gitaar terug in een standaard.
'Weekend!' Riep ik naar Milou en Bill die hun spullen al in hun tas aan het stoppen waren.
'Klaar voor het schilderen?' Milou haalde een paar verfkwasten uit haar tas en hield deze voor haar neus.
'Deze baby's zijn er klaar voor. De rest ligt in m'n kluisje.' Bill tikte haar aan en knikte naar de deur. Al kletsend liepen we naar de kluisjes toe om onze jassen te pakken. Boy en zijn maatjes kwamen langs gelopen en een paar van zijn maatjes riepen wat naar Bill. Ik draaide mijn hoofd om en zag Boy sussende bewegingen maken. De groep begon te lachen en Boy gaf me een scheve grijns. Ik trok een wenkbrauw op en richtte me weer op mijn jas en boeken. Milou gooide haar kluisje dicht en deed haar tas over haar schouder. Op dat moment kwam Tiffany voorbij gelopen en de tas van Milou stootte haar aan.
'Uitkijken weirdo!' Snauwde ze naar Milou die haar schouders ophaalde en sorry zei.Tiffany keek van Milou naar Bill en kleurde daarna rood aan. Ze stotterde iets als 'is al goed' en liep daarna snel met haar kluitje vriendinnen achter Boy aan. Bill keek mij vragend aan.
'Meiden.' Zuchtte ik waarna ik een klap van Milou kreeg. Lachend verlieten we het gebouw om op weg te gaan naar huis. Weekend!

Bij binnenkomst in onze kamer maakte Milou een gillend geluidje. Het geluid weerkaatste aan alle kanten in onze compleet lege kamer. Alle meubels stonden een verdieping lager opgeslagen en zelfs de gordijnen waren uit voorzorg weggehaald.

Na lang zeuren hadden onze ouders er mee ingestemd dat we onze kamer mochten verbouwen. We moesten zelf plannen maken en onze ouders zouden de spullen verzorgen. Samen met Milou hadden we ontwerpen gemaakt en eindelijk was het zo ver.
Op dat moment lag in het eerste gedeelte van onze kamer nog knalblauw tapijt en ook de muren waren nog helder blauw. Twee muren zouden we nu weer wit verven om de ruimte wat groter te laten lijken. de muur met het grootste blauwe oppervlak zouden we dezelfde blauwe kleur laten en hier zou ik met graffiti Mijn eigen en Bill zijn kindernamen zetten. Pet en Stip. De vader van Milou had me een heel krat vol met spuitbussen gegeven en we hadden een week van tevoren geoefend met graffiti spuiten op de keukenkastjes. De moeder van Milou had alleen maar hard gelachen toen ze thuis kwam en tussen haar gebroken witte keukenkastjes ineens knalgroene en blauwe kastdeuren zag. Ze was minder blij met de tegels in de achtertuin die nu ook een kleurtje hadden gekregen van waar we de kastdeurtjes hadden bespoten.
De zwarte muren in het tweede gedeelte van onze kamer zouden beide opnieuw geverfd worden voor weer een frisse uitstraling. Op de witte muren gingen Bill en Milou muzieknoten schilderen. We pakte alle drie een potlood en Milou zette wat begin lijnen op. Een afgeragde radio in het midden van de kamer zorgde voor muziek terwijl we rustig aan de gang gingen. Op de vloer die vol met kranten lag begonnen we met de eerste verfstreken neer te zetten en rond een uur of zes hadden we de helft er al op zitten.
Milou bleef bij ons eten en rond negen uur waren we klaar met de kamer.
Met een hand veegde ik mijn dreads van mijn voorhoofd en Bill begon te lachen.
'je hebt verf op je voorhoofd.' Zei Milou droog. Ik liep naar Bill toe en trok met een kwast een lijn over zijn neus.
'Nee bah, Tom!' Bill wreef verwoed over zijn neus en maakte daarmee de vlek alleen maar groter. Nu was het mijn beurt om te lachen. Bill wendde zich met een betreurd gezicht naar Milou.
'Hij plaagt me!' Riep hij terwijl hij op zijn neus wees. Milou liep op hem af en pakte zijn gezicht vast. Bill bleef rustig zitten.
'Helemaal vies. Misschien helpt dit.' Zei ze waarna ze met rode verf een streep over zijn wang trok. Bill trok zich verwoed los.
'Dat is niet helpen!' Riep hij waarnaar hij zich op Milou stortte om het haar betaald te zetten. Ik kreeg de slappe lach en sprong tussen de twee in.
'Verfgevecht!' Riep ik terwijl ik beide probeerde te kietelen en onder te smeren. Er werd veel gelachen en ik had inmiddels overal verf zitten voor mijn gevoel toen de kamerdeur open ging.

'Gordon! Vlug, pak de camera!' Riep mijn moeder toen ze ons zag liggen op de grond. Onze stiefvader kwam binnen met een polaroid camera in zijn hand en zette zijn vrije hand langzaam op zijn hoofd.
'Snel, snel, Milou, ga in het midden staan. Jongens, ga er om heen staan. Ja! Kwasten omhoog en lachen!' Een flits volgde en een fotopapiertje rolde aan de onderkant van de camera er uit. Giechelend blies mijn moeder op het plaatje.
'Geweldig toch! Dit is een leuke herinnering voor later.' Gordon stond nog steeds met een hand op zijn hoofd tegen de deurpost aan geleund.
'Jullie weten dat de verf niet met water van je huid af te krijgen is?' zuchtte hij terwijl hij met een halve grijns ons aan stond te kijken. Bill zijn ogen werden groter en Milou begon verwoed over haar gezicht te wrijven.
'Nee! Het gaat er niet meer af!' Riep Bill en ik kon niks anders doen dan terug te vallen in de slappe lach terwijl ik met mijn handen mijn buik omklemde van het lachen.
'moeten we zondag dan met deze strepen optreden?!' Ik had inmiddels de tranen over mijn gezicht rollen van het lachen en ook Milou stond stom voor zich uit te grinniken.
'Ik zie hier de humor wel van in.' Zei onze moeder terwijl ze liefkozend de handen van mijn stiefvader zijn hoofd af haalde. Deze kwam een beetje uit zijn trans en begon harder te lachen.
'en dan denken dat de tijd van vinger verven wel voorbij is.' Hij draaide zich om richting de trap.
'Wacht maar jongens, ik denk dat terpentine hier de beste oplossing voor is. Weliswaar een stinkende oplossing, maar beter dan hoe jullie er nu uit zien.'

Na het boenen ging Milou weer op weg naar huis en haalde ik de matrassen van de tweede verdieping naar beneden zodat we daar konden slapen. Morgen zouden we de spullen weer terug kunnen verplaatsen. Bill was de douche al in gevlucht.
De polaroid foto hing nu met een magneetje aan de koelkast. Ik rook aan mijn dreads en moest glimlachen.
'hmm, terpentine....'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.