FanFic.nl

My lips don't lie! [TC]

9. Promises

Onze kamer is groot, maar niet reusachtig. Twee tweepersoonsbedden met dikke, witte lakens en kussens, gouden hoofd- en voeteinden. Twee kasten, een commode, een deur naar een badkamer die perfect in orde blijkt te zijn. De tegels en de kranen allemaal netjes gepoetst, de handdoeken zijn zacht en liggen uitnodigend op het stoeltje. Hier kan ik wel een tijdje blijven.
‘Tom.’
Bill staat bijna tegen me, hijgt in mijn oor.
Als ik me omdraai, zie ik dat hij zijn T-shirt uit heeft gedaan. Niet dat ik dat erg vind, hij mag er zijn.
‘Wat ben jij van plan?’ vraag ik plagerig en loop om hem heen. Niemand heeft gezegd dat ik hem niet mag pesten nu ik het openlijk heb toegegeven. Met een plofje beland ik op bed. Als Bill zich erop laat vallen, ga ik even op en neer.
‘Hallo.’ zegt hij glimlachend.
‘Hallo.’
Ik draai me op mijn rug en kijk naar Bill. Hij doet hetzelfde. Dan liggen we daar. Op onze rug, kijkend naar elkaar, onze ademhaling gaat synchroon, we denken maar aan één ding: elkaar.
Ik kan me niet langer bedwingen, schuif naar hem toe en leg mijn hoofd op zijn borstkas.
‘Tom?’
Ik knik zonder mijn hoofd op te heffen, wat zorgt dat ik hem kietel. Blijkbaar.
Hij giechelt.
‘Ja?’ zeg ik dan maar, anders sterft hij nog een kieteldood.
‘Ik ben nog maagd.’
Ik aai over zijn buik. Waarom vind ik het schattig dat hij nog maagd is? Waarom zou ik het niet schattig vinden? Het is gewoon schattig, punt uit.
‘Ik zal voorzichtig zijn.’
Bill duwt me van zich af, rolt me op mijn rug en komt dan op mijn buik zitten. Flashbacks van het feestje komen terug, maar deze keer mag het wel. Ik grijns. Deze keer kan niets ons tegenhouden!
‘Tom, hoe lang voel jij al iets voor mij?’
Hij legt zijn handen op die van mij, ze zijn perfect even groot. Tweelingen voor iets hé.
‘Lang.’ zucht ik en glimlach. Ik voeg er snel ‘Jij?’ aan toe.
‘Twee jaar.’
Twee jaar? Arme Bill, al die tijd zag ik het niet. Ik ben blind!

Zijn handen gaan naar de kraag van mijn shirt, trekken het onder zijn benen vandaan, over mijn hoofd. Het belandt op de grond.
‘Bill?’
Hij kijkt me aan, de pretlichtjes in zijn ogen zijn voor het eerst sinds een lange tijd weer aanwezig. Het doet me goed hem zo te zien, en vooral om te weten dat het door mij komt.
‘Ja?’
Ik por in zijn zij en grijp hem dan bij zijn heupen. Nu is het zijn beurt weer onderaan te liggen, geplet door mijn immense gewicht. Niet dat ik zoveel weeg, maar die arme jongen is zo breekbaar. Vanaf morgen ga ik persoonlijk opletten of hij wel genoeg eet.
‘Ja?’ herhaalt hij nog eens en slaat voor de zekerheid zijn armen om zijn buik.
‘Ik ga je niet porren. Maar, ik moet je even iets vragen.’
Hij maakt een ‘ga verder’-gebaar met zijn handen en bijt dan op zijn rechterpink.
‘Wil jij mijn vriendje zijn?’
Wow, dat klonk raar.
Bill, mijn vriendje.
Dat zijn veel grote stappen voor dé Tom-meister. Eén, ik heb nog nooit iemand verkering gevraagd. Twee, ik heb nog nooit een vriendje gehad. Drie, ik vraag het aan mijn broertje.
Hij wappert met zijn rechterhand, toen ik het vroeg, beet hij hard in zijn pink. De niet-slimheid zit in de familie.
‘Natuurlijk.’
Ik zet mijn handen naast zijn hoofd, laat me naar beneden zakken en verplaats mijn gewicht naar mijn handen en mijn voeten, die zich nu naast zijn voeten bevinden.
Een zacht kusje, dat uitmondt in een worstelpartij waarin we omwisselen van boven- naar onderkant, waarbij ook nog eens onze kleren uitgedaan worden. Ik moet zeggen, Bill is een geduchte tegenstander. Maar niemand wint van mij!

Allebei naakt op een boxer na liggen we in bed te puffen. Worstelen is vermoeiend als je geen conditie hebt, dat hebben wij net aan den lijve kunnen ondervinden.
Een paar lippen in mijn hals, beroeren zachtjes het stukje huid.
‘Bill…’ zucht ik en leg mijn hoofd in mijn nek. Dit is genieten, genieten zoals het hoort.
Zijn lippen gaan verder, gaan over mijn sleutelbeen. Hij gaat nog iets verder, naar mijn borstkas. Met het puntje van zijn tong tussen zijn voortanden geklemd, likt hij langs mijn tepel.
Nu houd ik het niet meer, ik krom mijn rug, strek mijn benen, krul mijn tenen.
Dan stopt hij abrupt, gaat op me liggen en staart in mijn ogen.
‘Je moet me iets beloven.’
‘Alles…’ hijg ik, Bill weet hoe hij me moet betoveren. Dat vind ik niet eerlijk, dat wil ik ook kunnen!
‘Beloof me dat je nooit meer een meisje zult meebrengen.’
Opgelucht beloof ik het meteen. Wat moet ik nu met meisjes, ik heb Bill, en dat is alles wat ik hebben moet.
‘Jij moet ook iets beloven.’ fluister ik in zijn oor. Hij knikt.
‘Laat me doen, wat ik ook doe, laat me doen.’
Hij knikt weer en slikt. Dan trek ik hem in mijn armen. Een kreun verlaat mijn mond als ik overeind kom, terwijl ik hem optil. Ik loop naar de badkamer en zet hem dan weer op zijn benen.
‘Laat me doen.’ zeg ik als hij iets met zijn handen wil doen. Gehoorzaam laat hij zijn armen zakken.
‘Braaf!’ zeg ik grijnzend en laat dan mijn handen langs zijn armen glijden, langs zijn zijden, langs zijn heupen. Bij de zoom van zijn boxer klem ik mijn vingers om de stof en trek het in een ruk naar beneden.
‘Heel braaf.’
Ik doe de glazen deur van de douche open en til Bill erin. Meteen draai ik de kranen open, warm water vloeit uit de douchekop. Bills haar valt plat naar beneden, waterstraaltjes glijden langs zijn spieren naar beneden. Ik trek de deur achter me dicht, meteen dampt alles aan. De mist wordt steeds dikker, maar ik zie Bill er nog steeds vaag in. Mijn boxer belandt nu ook op de grond, ik duw Bill tegen de koude wand en kus zijn nekholte.

Reacties: