FanFic.nl

[TC] You stole my heart before I could say ‘no’.

When I close my eyes, I see you.

When I close my eyes, I see you.

‘Bill?’ Ik deed alsof ik verdiept was in het verhaal in het tijdschrift dat voor me lag. ‘Ja?’, zei ik daarom afwezig. ‘Wat is er met je?’ Ik haalde mijn schouders op. ‘Niets,’ zei ik. ‘Ik ben gewoon moe.’
‘Moe?’
Ik knikte en las verder.
‘Logisch, je zit hier al langer dan anderhalf uur.’ Ik zuchtte. ‘Weet ik.’ Ik hoorde gekraak van het bed maar ging er verder niet op in. Ik werd wanhopig toen Tom naast me ging zitten. ‘Wat is er?’
‘Niets,’ loog ik. Ik moest wel; dit kon ik hem niet vertellen. Er was nooit iets geweest wat ik voor hem verborgen hield, simpelweg omdat wij elkaar alles vertelden.
Voor Tom was dat misschien nu nog zo, maar voor mij was dat gevoel inmiddels gedaald. Alsof een vliegtuig klaar was om te landen, was ik er klaar mee dat ik het niet kon vertellen.
‘Je liegt, Bill. Ik zie het aan je. We konden elkaar alles toch vertellen?’ Ik keek hem geïrriteerd aan. ‘Er is niets, zeg ik toch!’ Ik gooide het tijdschrift op de stoel waar ik zojuist gezeten had en liep zijn kamer uit. ‘Sorry hoor,’ zei Tom ietwat beledigd. Ik voelde dat hij achter me aan kwam en met een boze uitdrukking op mijn gezicht ging ik op de bank zitten.
‘Is er echt niets?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee, Tom. Er is echt niets,’ siste ik. ‘Oké, oké, ik ben al stil,’ zei hij beledigd. Ik ging er niet op in en zapte wat op de tv. ‘Hé, ga eens terug,’ zei Tom toen ik waarschijnlijk langs iets “belangrijks”� zapte.
Ik ging naar het 15e kanaal, wat Tom bedoelde. ‘Kijk dan!’, zei hij. Ik keek hem vragend aan. ‘Wat?’ ‘Godver de godver.. Ze hebben het alweer ontdekt.. Die klotepers.’ ‘Wat dan?’, vroeg ik voor de tweede keer. ‘Dat ze het hebben ontdekt tussen Jessica en mij!’
Wí¡t?! Tom.. een vriendin? De gedachte deed het me al benauwd krijgen. ‘Sinds wanneer heb jij.. een vriendin?’ Tom dacht na, want hij zweeg. ‘Hmm.. sinds een week geleden of zo. Maakt dat wat uit?’
Ik schudde mijn hoofd, ‘nee, maar.. ik wist het niet, het overviel me nogal..’ Tom fronste. ‘Waarom? Je hebt toch nergens last van?’ ‘Nou, als je loopt te batsen wel. Als jullie maar stil zijn.’
Tom.. een vriendin?! Zijn woorden knelden me en het leek alsof mijn wereld instortte. Nu moest ik ook nog eens toekijken wanneer mijn Tom, nou ja, Tom, liep ze zoenen met dat wijf. Ik werd al wanhopig bij het idee.
‘Maarre.. Ik ga slapen, welterusten,’ deelde ik Tom kortaf mee. Hij knikte. ‘Welterusten,’ zei hij, alsof er niets gebeurd was.
En die gedachte zou hij nog wel even hebben tot het moment ik het hem vertelde. Maar voorlopig kwam dat niet aan bod, dan wilde hij me nooit meer zien en verpeste ik het allemaal.
De tranen stonden al klaar achter mijn ogen alsof ze bij elk moment dat ik wanhopig was weer opdoken. Een rilling liep over mijn rug toen ik in mijn boxer de deken van het opgemaakte bed aftrok om eronder te gaan liggen. Voor ik het besefte liepen de tranen al over mijn wangen. Hoe kon een jongen, en dan nog wel, mijn bloedeigen broer, zoveel macht over me hebben zonder dat hij het zelf überhaupt besefte?
En hij kon er ook niets aan doen; maar ik ook niet! Ik wilde ook niet verliefd zijn op mijn bloedeigen broer, terwijl dat de enige jongens waarbij ik me aangetrokken voelde!
Ik hield mijn adem in zodra ik hoorde dat de tv werd uitgeschakeld en voetstappen mijn kant op gingen. Ik veegde mijn tranen weg aan het kussen dat daardoor helemaal zwart werd en voordat Tom wist dat ik huilde - en nog wakker was, draaide ik het kussen om, zodat leek of er niets aan de hand was.
Nu maar hopen dat hij alleen keek of ik sliep. Ik hield mijn ogen dicht zodat Tom niet ging vragen om een verklaring, maar tevergeefs. ‘Je bent wakker, Bill. Mij hou je niet voor de gek.’ Ik ging er niet op in en hield nog steeds mijn ogen dicht, met de hoop dat hij dacht dat ik écht sliep.
‘Ik geloof je toch niet.’ Ik zuchtte diep en gaf me over door mijn ogen te openen. ‘Zie je nou wel, mij hou je niet voor de ge - wat, huil je nou?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee,’ zei ik. ‘Bill, je doet raar. Wat is er nou met je aan de hand? Ben je ziek, of zo?’
‘Ik ben moe, dat is alles.’ Tom zette zijn handen in zijn zij. ‘Waarom heb je dan gehuild?’, vroeg hij terwijl hij fronste. ‘Ik heb het bloedheet, voel me gewoon klote. Als je het niet erg vindt, dan ga ik weer slapen.’
‘Ho, wacht eens even.’ Zuchtend keek ik hem aan met een vragende blik. ‘Dat gaat zomaar niet. Ik haal een paracetamol en een thermometer, want volgens mij heb je koorts ook.’ En weg was hij. Ik voelde aan mijn hoofd, het zweet stond op mijn voorhoofd.
Tom kwam terug met een glas water, een paracetamol en een thermometer. ‘Dankjewel.’ Ik ging overeind zitten en nam de aspirine in en dronk daarna het halve glas leeg. Tom gebruikte de thermometer. ‘Jeetje, Bill. Je hebt hartstikke koorts!’, riep hij geschrokken. ‘Hoeveel dan?’ ‘40.7°’, zei Tom terwijl hij zijn kleren uittrok. ‘Wat ga je doen?’
‘Ik ga bij jou slapen. Het gaat echt niet goed met je.’ Ik keek hem geschrokken aan. ‘Rustig, ik ben bij je. Als ik slaap en jij hebt het gevoel dat er maar iets met je gebeurt, moet je me wakker maken.’
‘Tom..’
Ik zag Tom dubbel, maar kon nog net zien dat hij me vragend en geschrokken tegelijkertijd aankeek. ‘Wat is er?’
‘Ik..’
Toen werd alles zwart voor me ogen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.