FanFic.nl

Bill [TC]

7.

Ik zuchtte even hopeloos verliefd en streelde heel voorzichtig de plukjes haar uit z’n prachtige gezicht. Hem aankijken als hij sliep, was één van mijn favoriete bezigheden als ik echt niets te doen had. Het was verbazingwekkend hoe mooi een jongen kon zijn. En hij lag nog naast mij op bed ook, half verwikkeld in verkreukte lakens, met z’n naakte lichaam verstopt. Met een zekere precisie liet ik m’n vingertoppen over z’n kaaklijn trippelen, stuk voor stuk de zuivere huid van z’n gezicht aanrakend. Heel even streek ik met m’n duim over het geboorteplekje net onder z’n kaaklijn en vervolgde toen m’n weg naar het prachtigste kenmerk van mijn allergrootste schat. Met heel veel liefde liet ik m’n vingertop over het geboorteplekje onder z’n onderlip glijden en beet nogal hard op m’n piercing om hem niet te gaan kussen. Hij was zo onweerstaanbaar.
Ik wilde naar het strand gaan, lekker zonnen en ravotten in het frisse water. Mateloos kunnen staren naar z’n mooie lichaam zonder dat iemand het in de gaten zou hebben. Hem insmeren met zonnecrème zonder dat iemand ons raar zou aankijken en verkeerde dingen zou denken. De zandkorreltjes van z’n handen kunnen strelen zonder dat iemand zou denken dat ik hem echt wil aanraken. Hem in het water gooien om dan zelf onder te duiken en hem vurig op z’n lippen te kussen zodat niemand het zou zien. Het strand leek me gewoon een geweldig idee.
“Liefje, word je wakker?”� Mijn hand vormde zich over z’n schouder en heel voorzichtig duwde ik hem een stukje van mij vandaan. Het werd meteen een stuk kouder en ik zag hoe z’n dunne maar gracieuze lichaampje voor eventjes trilde. Elke keer weer verwonderde het me hoe perfect hij was, belachelijk perfect zelfs. Niemand kon ook maar in zijn buurt komen zonder geïntimideerd te zijn. Als je naast hem kwam te staan, leek je gewoon niets. Pure perfectie, dat was hij.
“Liefje?”� Ik liet m’n vingertoppen over z’n zij kriebelen en porde nu ietsje harder in de zachte huid van z’n onderbuik. Ik hoorde hem door z’n neus snuiven en heel zachtjes mompelen. Zijn arm bracht hij wellicht onbewust boven z’n hoofd om hem dan uiteindelijk toch maar over z’n voorhoofd te laten hangen. Een smakgeluidje vertelde me dat hij langzaam aan toch wakker werd. Ik boog me over z’n lichaam heen en drukte een klein kusje op z’n uitstekende neusje.
“Schat, als jij je klaar maakt, dan ga ik de broodjes en zo alvast smeren.”� Ik kon het niet helpen maar het enthousiasme weerklonk in m’n stem. Zijn arm, met daarop de verschillende kronkels in zwarte inkt, verdween van z’n voorhoofd en ik kreeg twee vermoeide, maar oh zo mooie, ogen te zien. Ze keken me verbaasd en vragend aan.
“Oh juist ja, ik neem je mee naar het strand.”� Ik glimlachte, plofte nog een kus op z’n lippen en kroop dan uit het bed. Voordat hij me kon tegen houden, of kon protesteren, huppelde ik al naar de woonkamer en de daarbij behorende keuken. Als vanzelf liet ik de oven voorverwarmen en zocht naar de broodjes in de diepvries. Het voorbereiden van het middageten vloog aan me voorbij tot ik twee vertrouwde armen om m’n middel voelde, een hoofd werd op m’n schouder geplaatst.
“Sinds wanneer zijn we zo romantisch ingesteld?”� vroeg hij met een kinderlijk enthousiasme, iets wat me spontaan liet glimlachen. Ik tikte met m’n wijsvinger tegen z’n neus, likte daarna m’n duim af waar er wat beleg aan hing en draaide me toen om in z’n armen.
“Sinds ik met jou ben. Moet je dat nog vragen?”� Hij grijnsde maar kon toch z’n rode blosjes op z’n wangen niet verbergen. Ik kirde vertederd, streelde zacht over z’n wangen en drukte toen een langere kus op z’n uitnodigende lippen. De hemel leek nog nooit zo dichtbij.
“Kan ik ergens mee helpen?”� vroeg hij half tegen m’n lippen. Ik liet hem voorzichtig los en aaide nog een keertje door z’n haren. Hij straalde weer in z’n outfit.
“Ehm, als jij de broodjes in een mand of zo wil stoppen, dan ga ik zorgen voor de frisdrank.”� Met die woorden huppelde ik naar de koelkast en nam een grote fles cola. Ondertussen had hij z’n handen vol met de belegde broodjes en ik glimlachte stiekem toen hij ook z’n vingers aflikte.
“Zo, kunnen we?”� Hij knikte en liep me voor naar de gang, waar mijn spullen reeds vergezeld werden met zijn spierwitte tas. In het begin had ik het uiterst raar gevonden om hem zo te zien rond lopen, nu vond ik het logisch nadat ik had gezien hoe functioneel het ding was. Maar zelf zo’n tas gebruiken, dacht het niet.
Ik zette alle spullen in de wagen en wachtte tot hij plaats nam in de zetel naast de bestuurder. Ik duwde het portier dicht en ging toen achter het stuur zitten. De hele route waren we aan het praten, aan het lachen, aan het zingen en aan het roddelen. Ik merkte amper dat we al een heel eind onderweg waren en de bordjes zag staan richting strand. Hoe kon het ook anders met de meest interessante persoon naast je?
Samen zochten we naar een parkeerplaatsje en vijf minuten later hadden we beide onze tassen vast, ik had ook de mand in m’n hand. Beide met een zonnebril op onze neus zochten we naar een kalm plekje waar we konden gaan zitten. Het gevoel van het warme zand tussen m’n tenen zorgde voor een heerlijke vakantiestemming, ook al was het toch niet zo. Ik kon zo genieten van de paar dagen dat we vrij waren, dat we eindelijk konden doen wat wij zelf wilden. Ik vond het heerlijk om al mijn aandacht dan aan hem te besteden.
“Loop je weer te dromen lieverd?”� Ik hoorde z’n stem ergens ver achter me en draaide me meteen om. Onbewust moest ik grinniken toen ik zag hoe hij al op z’n kont in het zand zat, als een gek naar me te zwaaien. Ik haastte me terug en ging toen ook met een plof zitten. Het maakte mij eigenlijk helemaal niets uit dat het zand tot in m’n zwembroek drong. Het enige belangrijke was dat hij naast me zat, gelukkig en verliefd.
“Weet je hoe mooi het zou zijn, moesten we hier helemaal alleen zitten? Gewoon wij tweetjes, niemand anders. De zon, het water, het heerlijke zand. Geen verplichtingen, geen druk. Gewoon wij twee.”� Ik droomde al weg bij het idee en keek verbaasd op toen ik een stomp tegen m’n elleboog kreeg. Hij glimlachte even betrapt en staarde toen weer voor zich uit. De zon weerspiegelde in z’n ogen en ik voelde m’n mond gewoon opvallen van verbluftheid. Zelfs op dit moment, zelfs als ik al heel m’n leven wist dat hij mooi was, stond ik versteld van de verdomde schoonheid die als een aura rond hem hing. Het briesje dat z’n haar wat liet wapperen, de zon die z’n egale huid liet schitteren.
“Je weet best dat het nooit zo zal worden. Gewoon wij twee… Dat gaat niet zomaar en daar hebben we het al over gehad. Wat wij hebben, is niet zoals alle andere relaties schat.”� Hij ontnuchterde me met die woorden, die voor mij toch behoorlijk zwaar doorwogen. Ik wist heus wel dat hij gelijk had, dat alles wat wij hadden eigenlijk totaal niet kon maar de waarheid was hard.
“Ik mag toch dromen, of niet soms?”� Voor heel even kriebelde ik met m’n vingers in z’n hals. Hij lachte zachtjes maar trok zich dan terug weg.
“Dromen mag altijd, het mag alleen geen al te groot deel worden van je. Ik wil je geen pijn doen door je allerleukste droom aan diggelen te slaan. Je weet dat ik van je hou en dat het altijd zo zal blijven, maar het zal nooit algemeen bekend worden. Het zal nooit gewoon wij twee zijn als een item. Stiekem wel ja.”� Hij zuchtte even diep maar vond dan toch zijn glimlach terug, net als ik. We hadden dit inderdaad al vaak besproken en het kwam telkens tot een moment van stilte. Een stilte waarin we elkaar nog beter begrepen dan anders. Want hoe zwaar z’n woorden ook waren, hij had gelijk en ik wist beter dan wie dan ook dat ook hij het anders wilde.
“Nou dan, nu we daarover zijn uitgepraat… Wil je mij insmeren?”�

Reden zeven waarom ik zoveel van hem hield: hoewel ik een echte keikop was en ik helemaal niet paraat stond om mijn eigen mening of ideeën aan de kant te schuiven, was er toch iets wat mij altijd van standpunt kon laten veranderen. Het gezonde verstand van Bill.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.