FanFic.nl

Jacob's Story

chapter 24

Toen we weer in de auto stapte viel het me op dat er op de plek waar normaal een stereo inzat, nu een zwart en mishandeld gat zat.
“Is de stereo stukgegaan?”� Vroeg ik dan ook.
“Ja,”� Anwoorde Bella, maar het klonk alsof er toch net wat anders achter zat.
Ik keek en voelde een beetje aan de plek om te kijken of ik er misschien nog wat aan kon doen.
“Wie heeft hem er uitgehaald? Het is behoorlijk beschadigd…”�
“Ik,”� was Bella’s antwoord. Ik had geen idee wat ze gedaan had, maar dit was echt niet goed. Misschien kon ik haar maar beter niet aan de motoren laten komen.
“Misschien moet je maar niet te veel aan de motoren komen.”�
“Geen probleem.”�
Het was meer dan 2 uur rijden in de pick-up naar Checker’s, maar het was erg gezellig. Ik merkte dat ik voornamelijk aan het woord was, maar Bella stelde ook allemaal vragen. Ik vertelde over school, Quil en Embry. Na een lang verhaal over Quil en de problemen die hij over zich had afgeroepen toen hij de vaste vriendin van een ouderejaars had mee uit gevraagt, Besloot ik dat ik lang genoeg over mezelf had gepraat.
“Ik ben nu de hele tijd aan het woord. Ben jij niet eens aan de beurt? Wat gebeurt er allemaal in Forks? Het moet wel spannender zijn dan in La Push.”�
“Mis,”� zuchte Bella. “Er gebeurt echt niks. Jouw vrienden zijn veel interessanter dan de mijne. Ik mag ze wel. Quil is grappig.”� Dat laatste was niet wat ik wilde horen. Ze moct niet op Quil vallen, ze moest op mij vallen. Ik fronste diep.
“Ik denk dat Quil jou ook wel mag.”�
Bella lachde. “Hij is wel een beetje jong voor me.”� Ik fronste nog dieper.
“Hij is helemaal niet zo heel veel jonger dan jij. Jullie schelen maar een jaar en een paar maanden.”�en terwijl ik dat zei drong het tot me door dat ik het niet over Quil had, maar over mezelf. Aan Bella zag ik dat ze dat ook wel ergens vaag door had.
“Oke, maar denk je niet dat je dat in hondenjaren moer rekenen, gezieen het verschil in volwassenheid tussen jongens en meisjes? Even kijken dan ben ik zo’n 12 jaar ouder?”�
Ik moest lachen en rolde met mijn ogen. “ Vooruit, maar als je zo precies gaat zitten doen, dan moet je lengte ook meetellen. Jij bent zo klein, dan moet er toch zekker 10 jaar van je totale leeftijd af.”�
“Eén vijfenzestig is heel normaal, hoor.”�Snufte ze. “Ik kan er niets aan doen dat jij zo enorm bent.”�
En zo ging het de hele weg door tot aan Hoquiam. Bella verloor nog is 2 jaar omdat ze niet wist hoe je een band moest wisselen, maar kreeg er wel weer 1 bij omdat ze thuis de administraties deed. Bij Checker’s moest ik weer opletten. We vonden alles wat er verder nog op het lijstje stond, en ik kon weer een heel eind vooruit komen met de vangst van vandaag.
Toen we terug waren in La Push was Bella 23 en ik 30. Ik was heel gemeen en liet mijn eigen vaardigheden zwaarder tellen. Billy was nog steeds niet thuis, dus hoefde we niet geheimzinnig te doen met het uitladen van de onderdelen. Ik legde in de schuur een plasctik zeil naar waar alles op kwam te liggen. Zodra alles daar lag, ging ik meteen aan het werk. Ondertussen was ik nog steeds met Bella aan het lachen en praten. De dag ging snel voorbij. Het verbaasde me ook toen Billy ons riep. Ik had hem ook niet aan horen komen. Bij het horen van Billy’s stem sprong Bella op, en wilde de spullen verbergen maar ze wist duidelijk niet wat ze wel en niet mocht aan raken. Het was erg grappig om te zien.
“Laat maar liggen, Ik ga er vanavond nog wat aan doen.”�
“Je moet ook aan je huiswerk denken, hoor”� zei ze met een schuldig gezicht.
“Bella?”� onze hoofden schoten overeind toen we Charlie’s stem door de bomen hoorden komen, hij klonk vrij dicht bij. Ongeveer halver wegen het huis en de garage schatte ik. Bella momeplde iets en riep daarna: “Ik Kom er aan!”�
“Kom op,”� Zei ik tegen Bella. Ik vond het wel grappig dat we zo geheimzinnige deden en genoot er ook van. Ik deed snel het licht vast een greep Bella’s hand vast en trok haar de garage uit. Ik wist daar blind de weg te vinden. Ik trok haar mee door de bomen, naar het huis toe. We struikelden allebei vaak ondanks het pad.Dat was ook de reden waarom we allebei aan het lachen waren toen het huis inzicht kwam. Charlie stond op de veranda en Billy zat in de deuropening ernaast.
“Hé pap,”� zeiden we tegelijk, en daarom moesten we weer lachen.Charlie keek naar Bella met grote ogen, ze flitsten naar beneden en zagen mijn hand in die van Bella.
“Billy heeft ons te eten gevraagd.”� Zei Charlie op een afwezeige manier.
“Mijn supergeheime spaghettirecept. Van generatie op generatie doorgegeven.”� Zei Billy plechtig. Wat kon die man dat met een uit gestreken smoel zeggen. En dan mag ik niet liegen! Ik snoof.
“Zo lang zijn de potjes nog niet op de markt, hoor.”�
Ons huisje was erg vol. Harry, Sue, Leah en Seth waren er ook. Seth hing aan mijn lippen, wat buitengewoon irritant was. Leah was met onze telefoon aan het bellen en liet hem niet meer los. We waren met teveel om aan de keukentafel te kunnen zitten dus zetten Charlie en Harry stoelen in de tuin en aten we de spaghetti van borden op onze schoot in het vage licht dt uit de keuken kwam. Bella, Seth en ik zaten bij elkaar. We hadden het over van alles en nog wat. Telkens als Seth dacht dat ik hem vergat onderbrak hij mij. De regen maakte een einde aan de gezelligheid. Iedereen ging were naar huis. Charlie moest met Bella mee rijden omdat hij een lift had gehad van Harry. En zo eindige ook deze dag weer.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.