Hoofdcategorieën
Home » Twilight » A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed] » Chapter 3 - The beginning of the end.
A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed]
Chapter 3 - The beginning of the end.
Alec POV:
Gisteravond was echt geweldig! We dansde op de muziek, zoende, praattte, lachde en dronken. Toen ik ’s ochtends op stond was het al 10 uur. Ik had een enorme kater. Jane en ik hadden vanmiddag met de rest afgesproken om te gaan picknicken en wandelen in de bossen hier net buiten Volterra. Vader en moeder zaten al beneden.
“Hé jongen! En hoe staat het er mee? Was het gezellig gisteravond?”ť Vroeg vader mij meteen. Jemig, kon hij niet wat zachter praten?
“Pa, praat niet zo hard, wil je? Goed hoor. Het was heel erg gezellig. We hebben om 2 uur bij de poort afgesproken om te gaan wandelen en picknicken hier in de bossen. Goed?”ť Vertelde ik allemaal in 1 adem. Ik zag aan hun gezichden dat hun wisten dat ik een kater had, maar ook dat ze het goed vonden.
“Is goed, schat. Je mag straks samen met Jane wel even naar de winkel en wat lekkere dingen halen om mee te nemen vanmiddag.”ť Antwoorde moeder liefdevol.
“Dankje, mam.”ť Ze was echt een schat. Een half uurtje later was ook Jane beneden. Samen gingen we naar het winkeltje toe.
“En hoe heb jij het gehad?”ť Vroeg ik haar plaagend. Door iedereen in de hele kroeg was ze nagestaard en gefloten en er waren zelfs nog 2 jongens van 18 denk ik, die met haar flirtte. Maar ze was zo wijs om nergens op in te gaan en alleen met Thomas gedanst en gezoend enzo.
“Ja hoor. Jij, hoop ik, toch ook?”ť vroeg ze en daarna stak ze haar tong uit. We liepen de Bakker binnen een haalde bolletjes, krentebollen. Daarna liepen we naar de slager om wat vleeswaren te kopen en bij de winkel haalde we hagelslag, chocoladepasta. Brooke en Thomas zouden het drinken meenemen. En ik kende Brooke nu goed genoeg om te weten dat zij onder andere ook Bier of iets anders met alchol zou meenemen. Daniel en Saskia zouden wat te snoepen meenemen. Jane en ik moesten lachen toen we Daniel en Saskia tegen kwamen in de winkel.
Jane POV:
Alec en ik deden samen gezellig de boodschappen voor die middag. In de winkel kwamen we Saskia en Daniel tegen. Alec en ik schoten in de lach.
“Hé! Leuk jullie te zien.”ť Riep Alec door de winkel heen. Daniel en Saskia hadden ons al gezien en liepen al lachend naar ons toe.
“Tja, de wereld is klein en Volterra is nog kleiner.”ť Riep Daniel terug.
“Dat is veel snoepgoed. Willen jullie ons vet mesten of zo iets?”ť Vroeg ik toen ik hun mandje zag. Ze hadden er allebei 1 en allebei waren ze vol geladen.
“Ja, eigenlijk wel. En daarna wilde we jullie op eten. Jammer dat je ons daar hebt, Jane. Je gaat ons toch niet vermoorden, he?”ť Antwoorde Saskia, Plagend.
“Oh… Sorry, maar ik moet mensen die andere mensen opeten, wel vermoorden. Maar omdat U zo mooi bent, laat ik U met een waarschuwing gaan.”ť Antwoorde Alec overdreven netjes. Saskia giegelde.
“Hé, maar wij moeten gaan. Vader en moeder zullen wel op ons zitten te wachten.”ť Zei ik terwijl ik Alec in zijn zij porde.
“Oke.”ť Hij draaide zich weer naar Saskia en Daniel. “Zie jullie straks!”ť
“Doeg!”ťantwoorde ze tegelijk. Alec en ik liepen naar de kassa en betaalde. Snel rende we terug naar het hotel waar vader en moeder inderdaad zaten te wachten op ons. We aten met zijn alle wat.
Na het eten gingen Alec en ik de broodjes klaar maken. Van de Hotel eigenaar, meneer Amoeret, mochten we de keuken gebruiken en hij gaf ons ook nog pannekoeken mee. We bedankten hem hartelijk. We kwamen iets te laat bij de poort, waar de rest al op ons stond te wachten. We liepen naar de bossen, en we kwamen op een prachtig weilandje uit, waar we gingen zitten. Thomas had een groot laken mee genomen waar we op konden zitten. Iedereen haalde zijn spullen uit de mand of tas en legde het op het laken naar. Brooke had inderdaad bier mee genomen en Thomas had limonade mee genomen. We zatten er een uur toen ik weer dat nare gevoel kreeg, dat ik gisteren ook in de bossen had. Aslof we bespied werden.
Alec POV:
Ik zat naast Jane en ik voelde haar weer huiveren, zelf moest ik ook huiveren. Jane boog zich naar mij toe en fluisterde: “Heb jij ook het gevoeld dat we bespied worden?”ť snel fluisterde ik terug: “Ja”ť
“Jongens, ik denk dat we bespied worden.”ť Zei ik met een onzekkere stem. Ik zag dat Brooke het het voelde.
“Ja ja, tuurlijk joh…”ť Antwoorde Thomas.
“Nee, Jongens. Ik voel het ook. Ik denk dat we better terug kunnen gaan.”ť Zei Brooke.
Saskia en Daniel knikten. Volgens mij was er iets speciaals aan Brooke, iets geheims. Zij vertrouwde in elk geval blind op haar. Snel pakte we alles bij elkaar. Toen we ons omdraaide om terug te lopen stonden ze daar. 6 misterieuse mensen, en allemaal met een zwarte cape om.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.