Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Twilight » A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed] » Chapter 5 - Pain and a new life

A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed]

7 nov 2009 - 16:36

1314

0

291



Chapter 5 - Pain and a new life

Brooke POV:

Ik hoorde de rest schreeuwen en gillen van de pijn. Alleen Saskia en Alec waren stil. Hun gezichten stonden wel vertrokken van de pijn, maar ze schreeuwde niet. Jane en Daniel schreeuwden wel. Ik voelde het gif door mijn aderen stromen. Het deed pijn, het leek alsof ik in brand stond. Na een tijdje gleden Alec, Jane en Daniel weg, alsof ze sliepen. Ze waren erg onrustig, maar verder wel stil. De pijn was bij mij nu op gehouden. Doordat ik heks was, kon ik nooit een complete vampier worden, en die Alaysa had niet genoeg gif in mij gespoten om mij compleet te veranderen. Mijn keel brande. Ik kroop naar Saskia toe, zij was niet wakker.
“Brooke? Wat gebeurt er? Waarom heb ik zo’n pijn? Waarom heb jij geen pijn?”ť Vroeg zij mij zacht.
“Ze hebben je gebeten, we worden 1 van hun.”ť Vertelde ik haar zacht. Saskia begreep wie ik bedoelde en ook wat ze zou worden.
“waarom heb jij nu geen pijn?”ť Vroeg ze mij weer.
“Omdat ik half vampier ben en nog half heks. Die Alaysa heeft niet genoeg gif in mij gespoten en ik zou zowieso al geen complete vampier kunnen worden.”ť Vertelde ik.
“Wies Alaysa?”ť
“Een van hun. Het waren 2 vrouwen en 4 mannen.”ť
“Oke,”ť bracht Saskia nog net uit voor ze weg gleed in die duitere put.
Na een uurtje werd Daniel weer wakker.
“Brooke? Wat is er met ons aan de hand?”ť vroeg hij verward en vol pijn. Ik vertelde hem hetzelfde als ik Saskia had verteld. Hij was er niet blij mee, maar wie was dat wel? Ik bleef met hem praten. Na een tijdje werd Jane weer wakker, schreeuwend en wel. Ik ging naar haar toe en vertelde wat er gebeurde, maar ze wilde mij niet geloven, nog niet. Ik holp Daniel om bij Saskia en mij te zitten. Ik ging tussen hun in zitten en wachte tot alles voorbij was. Niet veel Later as Alec ook weer wakker, hij keek verward rond. Jane was nog steeds aan het schreeuwen, dat ze dood wilde, dat alles pijn deed.

Alec POV:

Alles deed pijn, ik stond in brand, althans dat gevoel had ik. Ik zat vaag ergens die mensen weer weg glijden leek het wel. Vlak daarna viel ik in een zwarte put. Toen ik weer wakker werd, was ik verward. Nog steeds deed alles pijn en stond ik in brand, maar ik kon iedereen nu weer zien en horen. Ik hoorde Jane schreeuwen dat ze dood wilde en dat alles zoveel pijn deed. Ik probeerde op te staan, maar nog voor ik helemaal recht op stond, begon Brooke al tegen mij te praten.
“Alec, je kunt beter blijven zitten. Je kunt niets meer voor haar doen.”ť Zei ze rustig. Saskia en Daniel zaten naast haar. Saskia’s gezicht was verdwongen van de pijn, maar ze hield zich groot. Daniel lag kronkelend van pijn aan de andere kant naast haar. Ik verbaasde me er over dat iedereen zoveel pijn had, en Brooke nergens last van leek te hebben.
“Waarom heb jij geen pijn?”ť Vroeg ik haar twijfelend. Ze keek naar Saskia die knikte en ze fluisterde iets naar Brooke. Brooke knikte en keek ergnstig.
“Ik ben een heks,”ť Begon ze, mijn reactie peilend. “Saskia en Daniel weten het, maar zijn er niet plezierig achter gekomen.”ť Zei ze ernstig. Ik knikte en wachte af. Brooke ging weer verder.
“Toen ik ze zag, wist ik meteen wat ze waren. Vampiers. Toen ik gebeten werd, trok die vampier zich snel terug. Ik smaak voor hun niet zo lekker. Ik erg zijn 2 redenen waarom ik nu niet meer de pijn voel, die jullie nog wel voelen. 1: Daar mijn heksen-bloed kan ik zowieso nooit een complete vampier worden en ten tweede, ik heb niet genoeg gif daarvoor binnen gekregen.”ť Ze keek nog steeds ernstig, en het leek alsof ze wachtte tot ik haar voor gek zou verklaren. Ik geloofde haar, al klonk haar verhaal nog zo ongelovig.
“Dus jij bent nu half heks, half vampier?”ťvroeg ik haar twijfelend.
“Ja, klopt.”ť
“Hoe lang duurd het nog voor wij van de pijn afzijn?”ť De pijn was echt ondragelijk.
“Nog 12 uur, denk ik.”ť Antwoorde ze nuchter. Ik zuchde. Dat zouden nog 12 lange uren worden. Ondertussen was Jane stil geworden. Die 12 uur trokken langzaam voorbij. Brooke vertelde wat zij kon en wat er met Saskia en Daniel was gebeurd. Ik luisterde geboeid. Langzaam begon bij iedereen de pijn af te nemen. Ik zag alles veel duidelijker en ik hoorde meer dingen. Ik voelde nog wel iets speciaals in mij, maar ik wist niet wat het was. Ik kon het gevoel niet plaatsen.

Jane POV:

Alles deed pijn. Brooke had mij verteld wat ik zou worden, maar ik geloofde haar niet. Langzaam begon de pijn weer af te nemen. Ik kon alles nu duidelijker zien en veel horen. Ik luisterde naar de dingen die Brooke vertelde aan Alec. Langzaam drong het tot mij door wat ik geworden was. Ik was echt een vampier geworden. Langzaam stond ik op. Alleen was het niet langzaam. Ik was heel erg snel. Ik was ook al zo snel bij de rest. Bij iedereen was de pijn nu weg, en had het plaats gemaakt voor dorst. De pijn was nu al 3 uur weg. Eindelijk hoorde we dat de deur van de sloten werd afhaald. De deur ging open, en daar stond een meisje van ongeveer onze leeftijd.
“Willen jullie meekomen? Aro, Marcus en Caius willen jullie spreken.”ť Zei het meisje tegen ons. We stonden op en volgde haar. Ik was nieuwsgierig en besloot haar te ondervragen.
“Wat is jouw naam? En wat doen we hier? Wie zijn Aro, Marcus en Caius?”ť
“Ik ben Lieselotte. Jullie zijn hier veilig. Aro, Marcus en Caius zijn een soort van baas over onze wereld.”ť Vertelde zij mij glimlachend. We waren aangekomen in een grote zaal. Volgens mij wa shet een troonzaal of zoiets. Daar leek het teminste op. In het midden stonden 3 tronen waar 3 mannen op zaten. 2 mannen hadden zwart haar en 1 had blond haar. Hun huid leek wel van papier, maar toch waren ze mooi. Ik voelde mij meteen op mijn plek.
“Gegroet, mijn beste vrienden.”ť Begroette de middelste man ons meteen. “Mijn naam is Aro en dit zijn mijn broeders, Marcus,”ť - hij wees naar de man links van hem- “En Caius.”ť - de blonde man rechts. Hij legde ons uit, waar we waren, wat we waren en waarom we hier waren. Er was een man, die de gave had om bij andere mensen en vampier hun gave te zien. Bij ons had hij allemaal een speciale gave gezien. Alec had de gave om bij mensen hoe gevoelens en zintuigen af te snijden, zodat ze niets meer konden voelen, denken of zien. Saskia kon de elementen besturen. Ze probeerde iets en liet meteen een baksteen uit de muur komen die vervolgens op de grond aan stukken brak. Brooke kan mensen laten zweven en had nog altijd haar krachten als heks. Bij Daniel had Elazear niets kunnen zijn, alsof hij geblokkeerd werd. Aro vroeg of Daniel bij hem wilde komen. Aarzelend liep Daniel naar hem toe. Aro pakte zijn hand vast.
“Ah, erg uniek. Zo iets heb ik nog nooit mee gemaakt.”ť Zei Aro verrast. Niemand begreep wat er aan de hand was. “Ik kan zijn gedachtes niet lezen.”ť Verduidelijkte Aro ons. Als laatste werd ik genoemt. Ik zou mensen kunnen laten denken dat ze pijn hadden. Aro vroeg of ik dat misschien op Daniel zou willen uit proberen. Ik concentrede mij, maar er gebeurde niets. Net daarna kwam er een man binnen. Ik schrok. Hem herkende ik! Hij had Thomas vermoord! Zonder dat ik het bewust deed, liet ik hem pijn lijden. Hij viel schreeuwend op de grond.
“Ah, het ziet er naar uit dat we hier stuk voor stuk unieke gaves hebben.”ť Zei Aro tevreden. “Daniel heeft zo te zien een schild, zodat niemand in zijn hoofd kan rotzooien.”ť Vertelde hij.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.