FanFic.nl

A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed]

Chapter 6 - Everyone goes there own way

Alec POV:

Ik schrok. Ik was altijd zo vrolijk en gezellig en aardig geweest. En ik kreeg de gave om gevoelens, gedachtes en zintuigen af te snijden? En bedankt god! De gave van Jane, die verrasde mij het meest van allemaal. Zij kon mensen laten denken dat ze pijn hadden. En die demonstratie was rond uit schokkend. En ze leek er ook nog plezier in te hebben! Dit was niet mijn zus. Althans niet de zus die ik altijd had gekend.
“Zo, vrienden. Nu wil ik jullie wat belangrijks vragen.”� Zei Aro. We knikte en wachtte af wat hij zou gaan vragen.
“Ik wil jullie allemaal een plek bij de Volturri aan bieden. Minstens 1 keer in de 2 weken voeden wij ons. Jullie zullen kunnen genieten van de luxe en veiligheid die wij jullie bieden. Jullie kunnen er natuurlijk ook voor kiezen om jullie eigen weg te gaan. Dat zou ik erg jammer vinden, maar niemand is hier tegen zijn of haar wil in.”� Zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Ik twijfelde. Ik zou wel als laatste beslissen.
“Ik zou met plezier hier blijven, Aro.”� Zei Jane enthousiast. Zij liep meteen naar Lieselotte toe. ze lachde naar haar. Die waren nu al vrienden. Dat was wel duidelijk.
“Ik heb hier geen goed gevoel. Ik denk dat er buiten deze stad een beter leven is voor mij.”� Zei Saskia vertwijfelend, daarna keek ze naar Brooke en Daniel die knikte.
“Ik ga met Saskia mee. Ik denk er het zelfde over.”� Deelde Brooke mee. Ook Daniel ging met hun mee. Aro keek mij aan. Ik wsit niet wat ik zou doen. zou ik bij mij zus blijven? Of zou ik met mijn vrienden mee gaan.
“Als ik nu zeg dat ik hier blijf, zou ik dan later als nog kunnen besluiten om hier weg te gaan?”� Vroeg ik twijfelend. Ik zou eerst het leven hier proberen en als dat niet beviel, kon ik altijd Saskia, Brooke en Daniel op kunnen gaan zoeken.
“Maar natuurlijk, mij beste jongen.”� Antwoorde Aro.
“Oke, dan blijf ik nu hier.”� Antwoorde ik. Mijn ouders zouden nooit willen dat ik Jane in de steek zou laten, het maakt niet uit wat ik was.
“Wat een genoegen!”� Riep Aro vrolijk uit. Ik knikte en ging naast Jane en Lieselotte staan, die me allebei veelste vrolijk en blij aankeken.

Saskia POV:

Aro vertelde ons, wat onze gaves waren. Ik kon de 4 elementen beheersen. Gaaf! Ik probeerde iets en trok een baksteen uit de muur. Ik was zo verbaasd dat mijn concentratie weg gleed en de baksteen neer viel. Ik grinnekte zachtjes. De gaves van de rest verbaasde mij weinig. Daarna bood Aro ons een plek aan bij de Volturri. Ik Voelde mij nu al niet op mijn gemak. Ik had het gevoel dat ik ergens buiten deze stad een beter bestaan zou krijgen.
“Ik heb hier geen goed gevoel. Ik denk dat er buiten deze stad een beter leven is voor mij.”� Zei ik. Ik keek voor steun naar Brooke. Zij was voor mij een zus, een tweeling zus als het waren. Haar moeder had mij geadopteerd toen mijn ouders overleden. Brooke was mijn beste vriendin EN mijn zus. Brooke knikte naar mij. Daarna keek ik naar Daniel. Ook hij knikte.
“Ik ga met Saskia mee. Ik denk er het zelfde over.”� Deelde Brooke mee. Daar was ik blij om. Ook Daniel ging met ons mee. Alec zou blijven. Dat vond ik echt heel erg jammer. Ik was nog steeds een beetje verliefd op hem. Maar dat zou ik niemand vertellen!
Daarna kregen we allemaal een mantel. Als het donker genoeg was mochten wij gaan. Toen het eindelijk donker genoeg was namen we afscheid van Alec. Jane had al geen belangstelling meer in ons. Alec gaf hij mij snel nog een zoen. Brooke kreeg een knuffel en Daniel een hand. Daarna vertrokken wij de weide wereld in. Net buiten de stad, gingen we meteen jagen. Het eerste wat ik aan viel was een hert. Geen idee waarom. Het rook beter dan een mens voor mij. Ik vond het fijn. Het hield dus in dat ik toch geen mensen hoefde te doden. Daniel en Brooke volgende mijn voorbeeld. Daniel die vond het duidelijk niet genoeg. Brooke vond het net als mij, beter dan mensen. En zo begon ons nieuwe leven.

Jane POV:

Ik had besloten om bij de Volturri te blijven. Ik was meteen al goede vrieninnen met Lieselotte. Ik liep meteen naar haar toe. Daniel, Saskia en Brooke zouden weg gaan. Tss, ik vond het dom van hun. Dachten ze nu werkelijk dat ze het buiten deze stad beter zouden treffen? Stelletje domme kinderen. Alec bleef wel bij ons. Ik zag aan Lieselotte dat ze hem ook al had goed gekeurd. Aro was blij met de keuze van mij en Alec. Ik zou een kamer krijgen, die ik zou delen met Lieselotte. We gingen naar onze kamer toe en richtte het samen opnieuw in, terwijl zij mij alles vertelde over de gang van zaken hier. Alec ging mee met Saskia, Brooke en Daniel. Ik zag dat het hem pijn deed om hun te laten gaan, maar ik wist dat ik voor hem belangrijker was. Rond een uur of zeven kwam hij weer terug. Hij keek bedroefd, maar ik was veelste gezellig bezig met Lieselotte om me er nu druk over te maken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.