Hoofdcategorieën
Home » Twilight » A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed] » chapter 7 - The order
A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed]
chapter 7 - The order
Alec POV:
Ik voelde me leeg. Ik miste Saskia. Ik vond haar echt heel mooi, speciaal en heel erg uniek. En ik was zo stom om haar te laten gaan. Ik had pas door hoeveel zij voor mij betekende, terwijl ik haar niet eens zo lang ken. Ik was verliefd op haar. En daar kwam ik allemaal pas achter toen ze al weg was. Wat was ik ook stom geweest! Maar gedaande zaken nemen geen keer. Ik hoopte dat waar ze ook was, ze gelukkig was. Het voelde niet goed hier. Ik wilde haar in mijn armen hebben. Dan zou het kasteel pas mij huis worden. Ik trok veel met Royan op. Hij vertelde mij hoe hij was veranderd en hij zijn leven hier voor uit had zag. Hij had ook een verdriet inzich. Zijn vriendin was vermoord, voor zijn eigen ogen, door een vampier. Daarna was hij gebeten. Die vampier was Jonas geweest. Hij liep ook ergens rond in dit kasteel, maar hij ontweek Royan. Hij wist dat als Royan hem zag, hij dood zou gaan. Ik en Jane leefden nu een jaar bij de Volturri. Heidi was onze lokster. Zij zorgde voor eten. Minstens 1 x in de 2 weken. Soms gingen we ook in groepjes jagen, buiten de stad. Jane zag ik bijna nooit. Eigenlijk alleen nog maar als we samen moesten jagen, een opdracht moesten uitvoeren of toevallig ergens in het kasteel. En als ik haar zag waas ze altijd samen met Lieselotte. Gisteren waren Royan, Jane, Lieselotte en ik wezen jagen in Rome. Nu hoefde we voorlopig niet meer te jagen. Ik moest 4 bezoekers ophalen en naar Aro, Marcus en Caius brengen. Het waren 4 vrouwen. Tanya, Kate, Irrina en Carmen, ze kwamen uit het noorden en het eerste wat mij aan hen opviel, waren hun goudkleurige ogen. Hoe kwame ze daar aan? Iedereen hier had bloedrode ogen. Ze bleken vegatariers te zijn. Zij dronken alleen maar dierenbloed. Ik wist niet dat dat ook nog kon. Ze waren onlangs bij de Cullens geweest. Aro werd helemaal vrolijk om dat te horen. Schijnbaar waren dat vrienden van hem. Hij vroeg hoe het ging met hun. Volgens Tanya ging alles goed, ze hadden er sinds 3 weken zelfs 3 nieuwe mensen bij.
“2 meisjes, eentje heeft lang, golven blond haar en de ander heeft bruin haar, waar een slag in zit. En 1 jongen. Kort bruin haar.”ť Vertelde Tanya. “Het meisje met bruin haar, Brooke had ze dacht ik, kan mensen laten zweven en is als mens. Het was heel apart om te zien.”ť Ging ze verder. “Zij is nu de vriendin van Emmett, echt een heel leuk stel zijn hun.”ť Vertelde Tanya. Mijn mond stond al half open toen ze hen had omschreven, maar toen ze Brooke’s naam zei en haar kracht noemde viel mijn mond helemaal open! Dit kon niet waar zijn! Zo te horen waren ze alle 3 gelukkig. Ik moest hun naar hun vertrekken brengen.
“Mag ik wat vragen?”ť Vroeg ik beleefd. Ze knikte alle 4.
“Dat meisje met het lange, golvende, blonde haar, heet zij misschien Saskia?”ť vroeg ik twijfelend.
“Ja, dat was haar naam. En haar vriend heet Daniël.”ť Antwoorde Carmen. Daar schrok ik van. Was ze nu echt samen met Daniël? Kate vertelde verder: “Ze was wel heel stil, hoor. Erg terug getrokken. Alsof hij toch niet helemaal haar vriend was. Alsof hij… hm tweede keuze was, ik denk dat ik het zo het beste zeg.”ť Ik voelde me opgelucht. Misschien was er dan toch nog een kans voor mij. De vrouwen bleven 3 dagen. Elazear werd verliefd op Carmen. Toen zij weg gingen, ging Elazear met hun mee. De volgende dag riep Aro Lieselotte, Jane, Felix, Demetri en mij bij hem. We gingen netjes op een rij voor hem staan. Hij keek ons ernstig aan.
“Vrienden, ik wil jullie wat vragen.”ť We knikten. “Ik wil dat jullie naar de Cullens gaan en vragen of Saskia, Brooke en Daniël hier naar toe willen komen. Ik wil hun nogmaals vragen om zich bij ons te voegen. Zij wilden des tijds de wereld zien, die hebben ze nu gezien en misschien willen ze zich nu wel bij ons voegen.”ť Vertelde hij. We knikten en gingen onze spullen pakken. Vanavond nog zouden we in de Economy class, daar naar toe vliegen. Ik was opgewonden. Ik zou eindelijk Saskia weer zien.
Jane POV:
Alec en ik leefden nu een jaar bij de Volturri. Mij beviel het geweldig. Ik ging echt altijd met Lieselotte om. We hadden al wel is het hele kasteel door gezworven, om te zien of er egens nog leuke jongens rond liepen. Lieselotte had dat nog nooit gedaan in die 4 jaar dat ze nu hier is. We hebben echt heel veel gelachen en uit eindelijk besloten, dat hier niets normaals te halen viel. Gisteren waren we samen met Alec en Royan wezen jagen in Rome. Lieselotte en ik hadden er maar meteen shoppen en boys spotten bij aan geknopt. Toen we terug kwamen, waren er 4 vrouwen te gast. 2 dagen later gingen ze alweer weg. Ook Elazear ging met hun mee. Mafkezen, dat waren het. Daar waren Lieselotte en ik het overeens. De volgende dag riep Aro Felix, Demetri, Alec, Lieselotte en mij bij zich. We gingen netjes op een rij voor hem staan. Hij keek ons ernstig aan.
“Vrienden, ik wil jullie wat vragen.”ť We knikten. “Ik wil dat jullie naar de Cullens gaan en vragen of Saskia, Brooke en Daniël hier naar toe willen komen. Ik wil hun nogmaals vragen om zich bij ons te voegen. Zij wilden des tijds de wereld zien, die hebben ze nu gezien en misschien willen ze zich nu wel bij ons voegen.”ť Vertelde hij. We knikten en gingen onze spullen pakken. Vanavond nog zouden we in de Economy class, daar naar toe vliegen. 12 uur later waren we eindelijk daar. We huurden een auto en reden naar hun huis toe. Saskia en Daniël zaten in de woonkamer. Ze keken ons geschrokken aan en nog voor ze wat konden doen, stelde Alec hun buitenwerking. Hij vond het moeilijk, dat was van zijn gezcht af te lezen. Maar hij moest van Aro hard zijn en bevel, was bevel. Daarna sloten Lieselotte, Demetri, Felix en ik alle deuren. Brooke’s geur haden we al geroken. Demetri pakte Saskia op en Felix Daniël. We liepen de trap op en volgde de geur naar een kamer. Zachtjes deed ik de deur open en daar zat Brooke en een jongen -ik nam aan dat, dat Emmett was- ze keken geschrokken en geïrriteerd op. Brooke schrok toen ze Saskia en Daniel zag staan. Ik grijnsde gemeen. Brooke stond moeizaam op. Ze probeerde iets, wat niet lukte. Ze wankelde en Emmett ving haar op. Op dat moment kwamen er 6 andere vampiers binnen. De oudst uitziende man zag Brooke in Emmetts armen en vroeg of alles wel goed ging.
“Gaat het?”ť Vroeg de man bezorgd.
“Ja. Ik ben alleen te zwak om mijn krachten te gebruiken. Ik leg het later allemaal wel uit.”ť Zei brooke en hij nam er genoegen mee, waarschijnlijk omdat wij nog steeds in de kamer stonden. Emmett verstrakte zijn greep op mij en Brooke stikte bijna. Ik moest lachen, dat was zo grappig om te zien. “Em?”ť vroeg Brook, terwijl ze veelbetekenend naar zijn handen keek.
“Oh sorry!”ť en hij liet haar iets losser zodat ze weer normaal kon ademen. Dat was wel jammer.
“Laat ze alsjeblieft gaan! Ze hebben niets verkeerd gedaan!”ť smeekte Brooke Alec. Alec reageerde goed, en toch zat er een lichte trilling in zijn stem.
“Als jij, Saskia en Daniël meegaan naar Volterra. Aro wilt jullie erg graag weer zien. Hij wilt ook iets bespreken met jullie.”ť Zei Alec. Ik zag dat Emmets armen weer verstrakte en Brooke weer bijna zou stikken.
“Emmett zet me alsjeblieft neer. Ik kan wel staan, ik kan alleen niet mijn krachten gebruiken.”ť Vroeg ze hem en aaide hem over zijn wang. Ze sloot zijn ogen en zijn gezicht vertrok in een grimas. Hij zette haar na een paar seconden weer neer, maar bleef achter haar staan en sloeg zijn armen om haar middel.
“Als jij ze nu laat gaan, ga ik met je mee. Maar ik kan niet garanderen dat zij ook mee gaan.”ť Zei ze en Emmett verstrakte weer. Werkelijk komisch om te zien hoe hij overal op reageerde.
“Als Brooke gaat ga ik mee! Ik laat haar geen ogenblik alleen in Volterra.”ť Zei Emmett. Ze wilde protesteren, maar Saskia en Daniël kwamen weer bij. Hé, wat jammer nou. Alec leek weer een beetje opgelucht te zijn nu hij hun niet meer beheerste.
“Sas! Dan!”ť riep Brooke en ze strompelde naar voren om hen te omhelzen. Ze haalde het naar Saskia en Daniël, maar toen ze zich wilde omdraaien om terug te lopen naar Emmett, viel ze weer om. Mijn grijns werd met de minuut groter en ook die van Lieselotte werd steeds groter, we hadden straks zekker wat om over te praten. Waarom wilde Aro haar zo graag hebben? Een dom, fragiel wezen. Emmett ving haar weer op, en legde haar op bed neer.
“En blijven liggen.”ť Beval hij. Brooke zuchtte en liet zich in de kussens vallen.
“Sas, Dan, kom eens ik moet jullie wat uitleggen, of doe jij het.”ť Vroeg ze aan Alec.
“Dat is jou taak. Niet de mijne.”ť Alec grijnsde. Saskia en liepen naar Brooke toe en ze legde hun uit dat ze sowieso naar Volterra moest, en dat Emmett mee zou gaan.
“Ik laat jullie niet alleen gaan! Ik ga mee! Daarvoor zijn we vrienden Brooke!”ť schreeuwde Saskia.
“Ik ga ook mee! Jij hebt mij in mijn vorige leven zo vaak geholpen, en in dit leven laat je mij ook niet stikken, nu laat ik jou niet zitten!”ť Zei Daniël vastberaden.
“Laten we dan maar gaan inpakken, we gaan naar Volterra.”ť Zei Brooke.
“OH! Mag ik alsjeblieft jou spullen inpakken Brooke. Van Saskia weet ik het al, van haar mag het niet. Mag het alsjeblieft?”ť vroeg het kleine elfachtige meisje aan Brooke met grote puppy eyes.
“Oh Alice genade! Ik kan niet tegen puppyogen!”ťDie Alice keek met nog grotere puppyogen en Brooke leek te bezwijken.
“Oh Alice leef je uit!”ť zei Brooke. “Veel plezier en ik hoop dat je mijn maat weet.”ť Zei Brooke plagerig.
“Joepie!”ť gilde Alice blij.
“Jullie vertrekken over twee dagen.”ť Zei ik en met die woorden verdwenen we.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.