Hoofdcategorieën
Home » Cinema Bizarre » Walking trough this World alone, makes me feel so miserable.. » I know what’s going on, ‘couse it also happens to me.. (#6)
Walking trough this World alone, makes me feel so miserable..
I know what’s going on, ‘couse it also happens to me.. (#6)
Aylin Pov;
De laatste bel gaat en ik en SeaJin lopen de school uit.
Lang zeggen we beide niks en lopen we alleen maar, luisterend naar de muziek die uit mijn IPod komt.
“Word je mishandelt?”ť Vraag ik SeaJin, ik schrik van mijn eigen vraag maar blijf SeaJin aankijken.
Verlegen kijkt ze weg, maar dan zie ik haar toch echt knikken.
“Waarom heb je me dat niet eerder verteld?”ť Vraag ik haar, waarom ik dat vraag weet ik niet, ik heb het haar zelf toch ook niet verteld.
“Omdat niemand er ooit om vroeg..”ť Mompelt SeaJin.
Weer een lange stilte.
“Ik wil niet naar huis.. Ik zal weer geslagen worden!”ť Plotseling begint SeaJin te praten, ik kijk haar aan en zie de tranen al komen.
Ik wou dat ze met mij mee kon, maar ook dat is onmogelijk.
Mijn ouders zullen haar wegsturen en dan zullen ze mij straffen..
Ik omhels SeaJin en probeer haar iets te troosten..
“Ik wil ook niet naar huis..”ť Ik zeg het zo zacht dat het me verbaast dat ze het hoort.
“Waarom niet?”ť Vraagt ze me.
“Omdat mij hetzelfde te wachten staat als jou..”ť Dit keer ben ik degene die verlegen wegkijkt.
Ik weet dat SeaJin me nu heel ongelovig aankijkt, maar ze gelooft me wel..
“Maar.. Waarom is me dat niet opgevallen!?”ť Vraagt ze me verbaast.
“Omdat ik het nog kon verbergen..”ť Zeg ik haar, dan trek ik mijn sjaal van mijn hals.
Vol ongeloof kijkt SeaJin naar de striemen in mijn nek.
“Maar we zullen toch naar huis moeten.”ť Zeg ik na een korte stilte.
SeaJin knikt en we lopen weer verder. Niet veel verderop is mijn huis al en dan moet SeaJin nog een heel stuk lopen.
Zonder iets te zeggen lopen we terug naar huis.
Er moet toch iets tegen te doen zijn? Samen kunnen we er toch wel iets aan doen?
“Tot morgen, enne, succes thuis..”ť Zeg ik tegen SeaJin als we voor mijn huis staan.
Ik loop naar binnen, leg mijn tas onder de kapstok en trek mijn jas uit. Ik trap mijn schoenen ergens uit en laat ze daar gewoon liggen. Ik weet dat ik daar moeilijkheden mee ga krijgen, maar eigenlijk kan me dat niks schelen..
Reacties:
snel weiter zeer emotioneel en mooi beshcreven verhaal ...
xx