FanFic.nl

Onbereikbare liefde (gestopt)

Hoofdstuk 23: Did you just broke up with me?

De dagen vlogen voorbij. Het is nu alweer één dag voor Halloween en we staan in de winkel voor costuums. Fenna huppeld vrolijk om me heen. Ik zucht en kijk een beetje in de rekken. 'OMG! Een piraten costuum!' Hoor ik Yu roepen. Dan zie ik een magere Heijn kostuum, met zijs erbij geleverd! Ik trek het kostuum uit het rek en loop naar de pashokjes. Ik trek het snel aan en loop naar buiten. Yu is ook klaar en bekijkt zich in de spiegel. Ik ga achter hem staan en doe alsof ik hem kom halen om naar de Hell te gaan. 'I'm gonna kill you, Hannes.' Zeg ik met een lage stem. 'Argh! Ga jij maar eerst op de plank voor de haaien, Andreas!' Zegt Yu en we liggen helemaal dubbel. Ik doe de cappucion van de cape af. Romeo komt ook uit de pashokjes met een Duivel kostuum aan. Ik grinnik. Als we uit de winkel lopen begint het weer te malen in mijn hoofd. Wil ik het eigenlijk wel uit maken? Ik kijk hoe ze vrolijk voor me huppeld en krijg een glimlach op mijn gezicht. Eigenlijk ben ik best wel gelukkig zo. Damn hoe snel kunnen mensen van gedachte veranderen?

We zitten weer in de bus op in een standaart positie. Met zijn alle op de bank, met de Tv aan. 'Strify, kan ik je even spreken?' Vraagt Fenna ineens. Ik knik en loop met haar mee naar buiten. 'Wat is er?' Vraag ik. Ik zie opeens tranen in haar ogen. 'Wat is er?' Vraag ik nog een keer en sla mijn armen om haar heen. 'Het lukt niet meer, en over een paar weken ben ik alweer in Japan.' Zegt ze en een traan rolt over haar wang. Er komt een brok in mijn keel. 'Het spijt me, het gaat gewoon niet meer.' Zegt ze. 'Je.. wat?' Vraag ik zacht. 'Ik maak het uit, het spijt me.' Zegt ze, draait zich om en loopt weg. Ik blijf verslagen achter. Ik laat me op mijn knieën zakken en barst in tranen uit. Het doet meer pijn dan ik dacht. Maar waarom? Japan en Duitsland, dat is toch niet zo ver weg? Het gaat vast wel lukken! Ga nou niet weg! Ja, dat had ik willen roepen, maar ze was al weg. Ik laat me opzij vallen en krul me op tot een bolletje. Zo blijf ik een hele tijd liggen, alleen gelaten in mijn eigen verdriet. Het begint te regenen, en toch blijf ik liggen. Als ik helemaal doorweekt ben, steekt het hoofd van Kiro uit de bus. 'Strify! Kom snel naar binnen! Ben je gek ofzo?' Roept hij en snelt naar me toe. 'Kiro?' Vraag ik zacht. 'Ja, Strify. Ik ben het. Kom nou mee naar binnen, je wordt nog ziek.' Zegt hij en trekt me overeind. Hij brengt me naar de bus en laat me op het trapje zitten. Hij komt naast me zitten en gelijk verberg ik mijn gezicht tegen zijn schouder aan. Hij laat me even uithuilen en vraagt dan wat er gebeurt is. Ik slik en vertel het met moeite. 'En nu is ze weg.' Eindig ik mijn verhaal met een luide snik. 'Jij weet ook niet wat je wilt.' Zegt Kiro en kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Het is ook moeilijk hoor!' Zeg ik boos. Mijn stem trilt. Kiro slaat zijn armen om me heen en trekt me tegen zich aan. 'Bekijk het positief. Nu heb je alle tijd om je op..' Hij slikt even. 'Romeo te storten.' Gaat hij verder. Ik zucht diep en staar voor me uit. 'Waarom is liefde zo moeilijk?' Vraag ik. 'Tja, als ik dat wist, had ik je dat al heel lang kunnen vertellen. Nog toen we in luiers zaten en we op de peuterspeelzaal vechtten om een meisje. Hoe heette ze ook alweer? Iets met Julie toch?' Vraagt Kiro. 'O ja!' Zeg ik en lach weer een beetje. 'Julie. Jeetje, ken ik jou nou al zo lang?' Vraag ik. 'Yup, we hebben altijd in dezelfde klas gezeten, zelfs op de middelbare school. Maar daarna moest jij zo nodig naar die 12 jaar duurende universiteit van je. Waar je uiteindelijk maar 4 jaar van hebt gedaan.' Zegt hij lachend. 'Damn, anders had ik nu nog op school gezeten.' Zeg ik met ellende. Yu en Romeo kwamen er ook bij op de middelbare school. En we kennen Shin en Luminor van een site. Een band gezocht site. Er valt een lange stilt tussen Kiro en mij. Dan komt Romeo achter ons zitten. 'Waar bleef je? Je was bijna een half uur weg. Wat is er gebeurt?' Vraagt hij. Mijn kleine glimlach verdwijnt van mijn gezicht. 'Fenna heeft het uitgemaakt. Het kwam harder aan dan hij dacht.' Legt Kiro uit. 'Ai Ai Ai. O, even wachten.' Zegt Romeo, staat op en rendt weg. Even later komt hij terug met een handdoek en gooit dat over mijn doorweekte haar heen. Hij wrijft door mijn haar heen met de handdoek. Er komt weer een kleine glimlach op mijn gezicht en ik doe mijn ogen dicht. 'Het komt wel goed hoor, Strife. Liefde, daar wordt iedereen gek van.' Zegt Romeo en trekt me achterover op zijn schoot. Kiro staat op, wrijft even over mijn hoofd heen en loopt dan weg, met een glimlach op zijn gezicht. Ik doe mijn ogen dicht en val in slaap.

En toen was het Halloween. We gaan allemaal gekleed het podium op, dat weet iedereen. We hebben nog 15 minuten voordat de show begint en iedereen moet zijn kostuum nog aan doen. Ik kijk stieken om het hoekje van het gordijn en zie echt iedereen in een kostuum. Romeo staat naast me. 'Iedereen is in een kostuum. Geweldig!' Zeg ik en lach. 'Zullen we de kaartjes gooien voor het feest?' Vraagt Romeo. 'Ja! Ik hal even een microfoon.' Zeg ik. Romeo pakt de kaartjes en geeft de helft aan mij. We kijken Tilo vragend aan en houden allebei de kaartjes omhoog. 'Doe maar.' Zegt hij en glimlacht. Ik haak mijn arm in die van Romeo en we huppelen het podium op. Iedereen begint gelijk te gillen. 'Hello everybody!' Roepen Romeo en ik tegelijk in de microfoon, die ik snel aan heb geklikt. En iedereen gilt weer. 'Here we have some tickets for the Helloween party after the show.' Zegt Romeo en houdt de kaarten omhoog. Ze gillen weer. Damn wat houd ik daar van. 'We'd love to see you after the show at our Halloween party. Happy Halloween!' Zeg ik in de microfoon en gooi de kaartje het publiek in. Ik verdeel ze wel een beetje, anders is het oneerlijk. Romeo gooit ook de kaartjes het publiek in. Hij glimlacht naar me en grijpt mijn hand vast. Ik trek hem naar me toe en druk mijn lippen op de zijne. Iedereen gilt weer. Dan huppelen we af en kleden ons snel om.

Na het concert maken we ons snel klaar voor het Halloween feestje. Er staat lekker veel snoep en drinken. Al snel druppelen er mensen binnen. Er worden handtekeningen uitgedeelt, veel gepraat en natuurlijk worden er veel vragen aan ons gesteld. Ook over Romeo en mij. Of we een stelletje zijn ofzo. Nee, nog niet. Met nadruk op nog, want ik weet niet hoe lang dat nog gaat duren.

Die avond liggen Romeo en ik met zijn 2e in mijn bed. Ik lig dicht tegen hem aan. Hij drukt zoentjes op mijn nek. 'Ik houd van je, Strify.' Zegt Romeo. 'Ik ook van jou.' Zeg ik. 'En ik zal je nooit in de steek laten of kwetsen, dat beloof ik.' Zegt hij. Ik knik en druk mijn lippen op de zijne. 'Ik beloof ook dat ik jou nooit zal kwetsen of in de steek zal laten.' Zeg ik. 'Wil jij mijn vriendje zijn?' Vraagt Romeo. Het klinkt heel kinderachtig, en zo was het ook bedoeld, maar het is ó zo schattig. 'Ik wil jou vriendje zijn.' Zeg ik met een kinder stemmetje en druk mijn lippen op de zijne.

Reacties:

Shinnie95 zei op 8 nov 2009 - 23:13:
je weet dat je het niet Helloween is he? Tis met een a in plaats van een e.. Maar wel een vet super mega cool verhaal!!

Snel verder!!