FanFic.nl

Letters

1. Langs de wallen

Sarah pov:

Zuchtend pakte ik mijn blad weer voor me. Waarom was het toch zo moeilijk om een bedanktbrief te schrijven? Je schreef hoi, bedankt, doei en klaar. Toch was dat niet alles wat ik wilde. Ik wilde dat ze snapten waarom ik het schreef. Ik wilde dat ze wisten dat ik géén hysterische fan was die alleen maar wat aandacht wilde. Het was moeilijk om toe te geven, maar ik wilde dat ze me geloofden. Al was de kans klein dat ze de brief ooit zouden lezen met al die tonnen fanmail per dag.

‘O my god’, dacht ik walgend, ‘ga ik nou serieus zo droog beginnen?’ Ik zette mijn pen weer op het papier. Minutenlang zat ik daar.
“Dit gaat niet werken”�, zei ik onbewust hardop en verfrommelde het blad tot een prop.
“Tegen wie praat je nu weer?”� Evian kwam zoals altijd weer mijn kamer binnen gedenderd. We waren sinds ongeveer een jaar buren. Al vanaf de eerste keer dat we elkaar zagen, klikte het geweldig. De enige die nog miste was Janne. Dat was de derde en laatste van ons groepje. Ze was 2 jaar jonger mij en Evian, maar zat toch bij ons in het laatste jaar van VWO. Dat slimme kind had gewoon twee keer een klas overgeslagen.
“Tegen de muren, je weet toch dat ik met muren kan praten?”� grapte ik. Ik legde de pen terug op mijn bureau en stond op. Na een duivelse grijns stortte ik me bovenop Evian voor een knuffel. Ja, daar was ik behoorlijk goed in, onverwachte knuffels.
“Wow meis, rustig, cool down, ik ben ook blij om jou te zien”�, ratelde Evian achter elkaar. We vielen lachend op de grond.
“Doen jullie een beetje rustig daarboven, het huis hoeft niet in te storten”�, schreeuwde mijn moeder naar boven. We keken elkaar aan en barstte in lachen uit.

Nog nagrinnikend veegde ik de tranen uit me ogen weg. “Waarom lachte we nou?”�
“Weet ik niet. Maar waarvoor ik was gekomen. Hoe ver ben je met die brief?”�
Ik wees naar mijn prullenbak die uitpuilde van de verpropte papieren. “Zegt dat iets? Ik weet echt niet hoe ik moet beginnen en ja het is lastig om het op papier te krijgen.”�
Evian keek me meelevend aan. “Weet je wat, we gaan eens lekker shoppen. Dan kijken we vanavond wel of het dan wel wil lukken.”�
“Miepje, het is morgen maandag. We moeten naar school”�, grijnsde ik sarcastisch. “Dat mag nooit van mijn ouders.”�
Evian barstte weer in lachen uit. Bevreemd zat ik haar aan te kijken. “Wat is er nou? Heb ik iets vreemds gezegd.”�
“Nee of ja eigenlijk wel. Hoe kon je vergeten dat we vakantie hebben? Het is bijna kerst, blondje.”�
“Ow, owjaa klopt.”� Ik voelde hoe ik knalrood werd. “Zullen we dan maar gaan?”�

Evian POV:

We liepen langs de wallen van Amsterdam. Ja daar liepen we langs, het was een kortere route naar het centrum en we hoefde toch niet de ramen in te kijken? Toch kon je er af en toe niet omheen. Het wijf net op het begin was dik, jongens! Niet normaal meer. Wie wilde er nou een dikke hoer met allemaal vetkwabbels van hier tot Tokio? Bezorgd keek ik naar het blonde meisje naast me. Ze had echt veel meegemaakt in haar leven. Ik wist nog niet de helft van wat er allemaal gebeurd was en ik was al verbijsterd dat ze het zo lang volgehouden heeft. De meeste zouden allang zelfmoord hebben gepleegd. Niet dat ik dat ooit tegen haar zou zeggen dat ik dat dacht, dat vond ik een beetje lullig.
“O my god, o my god, o my god! We moeten daar naar binnen”�, hyperde Sarah terwijl ze mijn arm half uit de kom trok. Ik keek naar welke winkel ze me meetrok. De Coolcat, ik had het kunnen weten. Het was niet echt mijn stijl kleding die ze hier hadden, ik ging liever de H&M of iets soortgelijks binnen. Ik keek even de winkel rond. Daar achter hing toch wel een leuk jurkje. Ik zei tegen Sarah dat ik hem ging passen. Ze wuifde dat het goed was terwijl ze al tussen alle kledingrekken door aan het snuffelen was.

Die avond kwamen we thuis met een onderhand een hele garderobe nieuwe kleren. Sarah had grote ringoorbellen, een zwarte skinnyjeans, 3 topjes, een riem met studs en een knalroze jurkje gekocht en ik had twee kaki- jongensbroeken gehaald, vans, een zwart en wit topje en een nieuwe arrafatsjaal. We hadden ook nog allebei nieuwe oogschaduw gehaald, bruintinten voor mij en knalroze voor Sarah, en een oogpotlood.

Reacties: