Hoofdcategorieën
Home » Twilight » A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed] » Chapter 8 - We lost A friend
A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed]
Chapter 8 - We lost A friend
Alec POV:
Ik vond het echt heel erg vervelend dat ik Saskia moest vast houden met mijn gave. Dat ik Daniël moest vast houden boeide me niet. Ik liet Jane bijna d ehele tijd aan het woord. Mijn stem trilde toen ik wel wat moest zeggen. Het voelde helemaal niet goed om hun allemaal zo te behandelen. Ik zag dat toen ik Saskia had los gelaten, om het maar zo te noemen, naar mij keek. Alleen kon ik niet zien waarom of hoe ze keek. Keek ze nou bezorgd? Teleurgesteld? Vol Liefde? Ik wist het niet en dat maakte mij onzeker. Nadat we haden gezegd wat we haden moeten zeggen gingen we weg. Over 2 dagen zouden we terug gaan. Felix, Demetri en Lieselotte gingen alvast naar huis toe. Lieselotte zou samen met Royan zorgen voor avond kledij.
2 dagen later
Jane en ik vlogen economyclass. We zagen Daniël, Saskia, Brooke en Emmett voorbij lopen. Rond 12 uur ’s nachts landde we. Jane en ik liepen ieder aan een kant van Emmett en Brooke. Daniël en Saskia liepen achter ons. Voor wat ik de hele tijd zag, was Saskia niet helemaal happy met Daniël. We kwamen bij de auto. Felix en Demetri zitten voorin. Jane stapte als eerste in en ik liet beleefd de rest voor gaan.
“Na jullie.”ť Zei ik. Saskia keek me even heel blij aan. Ik was daar even verbaasd door. Zodra ik de deur had dicht gedaan reden we meteen met volle vaart weg. Ik zag door het raam de vage omtrekken van de stad om me heen. Ik dwong mezelf om uit het raam te kijken en niet naar Saskia. Ze is zo mooi. Uniek op haar eigen manier. Ik moest me eroverheen zetten! Ze is met Daniël. Ik zou hem kunnen vermoorden, maar daar zou ik haar alleen maar pijn mee doen. Het was moeilijk maar ik bleef strak naar buiten kijken. We reden te snel om alles te zien, maar ik herkende bijna alles. De kerktoren, het grote plein, de kerk zelf en uiteindelijk de garage van het kasteel. Ik sprong er gelijk uit. Blij om weer thuis te zijn. Ook al voelde het niet als thuis als Saskia er niet was. Eindelijk was iedereen uit de auto en ik liep gelijk naar hun vertrekken. Ik wees ze aan. “Daar slaapt Brooke, daar Emmett, daar Saskia en daar Daniël.”ť Ik had ze express aparte kamers gegeven, zodat ik even met Saskia kon gaan praten zonder dat haar vriendje erbij was. Emmett, Brooke en Daniël leken niet echt al te blij met de aparte kamers. Saskia leek er bijna blij mee te zijn. Raar, misschien was ze dan toch niet zo gelukkig met Daniël. Ik liep meteen door. Nog even en ik zou Daniël als nog vermoorden of ik zou iets heel erg stoms tegen Saskia zeggen. Ik liep meteen door naar de troonzaal. 10 minuten later waren Brooke, Emmett, Daniël en Saskia ook aanwezig. Mijn mond viel open toen ik Saskia zag. Ze had echt een hele mooie Bruine jurk aan. Lieselotte had echt wat moois uitgezocht. Daniël zag er echt niet uit. Nog is pluspunten voor Lieselotte, nooit geweten dat ze ook zo aardig kon wezen. Op dat moment begon Aro te praten.
“Ah! Daar hebben we onze gasten! Jullie kledij staat jullie allemaal uitermate goed!”ť Zei Aro opgewekt. “Oh wat onbeleefd van me! Ik ben Aro en dit zijn mijn broers, Marcus en Caius.”ť Zei Aro.
“Ik ben Brooke Halliweill, en dit is Emmett Cullen. En dit zijn Saskia Halliweill en Daniël Vermacellie.”ť Zei Brooke beleefd. Nu ik er over nadacht. Ik had nooit hun achternamen geweten. Wat ik wel wist was dat Brooke en Saskia geen echte zusjes zijn.
“Cullen? Zoals Carlisle Cullen?”ť vroeg Aro verbaast.
“Ja, dat klopt.”ť Zei Emmett.
“Ga zitten!”ť zei Aro, terwijl hij naar een aantal stoelen wees. Iedereen ging zitten. Aro stelde allerlei vragen aan Emmett, over de Cullens. Carlisle was een vriend van hun geweest. Hij had hier een tijdje gewoont, maar is later weer vertrokken. Aro werkte Emmett duidelijk op de zenuwen.
“Maar goed. Laten we ter zake komen.”ť Zei Aro opeens. Heel de kamer stond opeens om ons gezeldschaap heen. “Brooke, Saskia, Emmett en Daniël. Emmett jou heb ik nog niet eerder gezien, maar je hoort zo wel wat ik bedoel. Jullie hebben destijds ervoor gekozen om de wereld te geen verkennen. Ik hoopte dat jullie die nu wel gezien hebben, en vroeg me af of jullie niet alsnog bij ons willen voegen?”ť Vroeg Aro beleeft en wel overwogen. Daniël sprong woedend op. Saskia keek geschrokken naar hem en Brooke ook.
“NOOIT! NOOIT IN MIJN HELE BESTAAN KOM IK HIER IN DIT AFSCHUWELIJKE KASTEEL! IK STERF NOG LIEVER!”ť schreeuwde Daniël tegen Aro. Dat had ik nooit achter hem gezocht, deze woede. Ik was dan ook verbaasd door deze woede uitbarsting.
“Ga eens aan de kant papzak!”ť riep hij tegen Felix die hem de weg versperde. “Sas! Kom we gaan! Jij ook Brooke.”ť Zei hij bevelend alsof ze een hond was.
“Hou toch je bek sukkel!”ť Riep Saskia boos. Ze waren dus duidelijk geen perfect stelletje, en Saskia was dus toch niet zo verliefd op hem. Daniël begon tegen Felix te duwen en te schoppen en na een minuutje was Felix het zak en hij zakte door zijn knieën en greep Daniël vast. Hij keek naar Aro en toen hij knikte verscheen er een grijs op zijn gezicht. Met een scherpe beweging was het afgelopen met Daniël. Dit was precies wat ik eigenlijk wilde, en toch voelde het helemaal fout.
“Nee!!! Daniël!”ť gilde Saskia en wilde ernaartoe rennen maar Emmett en Brooke hielden haar tegen. Waar ik ze erg blij voor was. Felix verscheurde Daniël en gooide hem in de open haard. Er steeg een grote rookwolk op uit de openhaard. Saskia was in elkaar gezakt in Emmett’s armen en Brooke nam haar over. Ze zou in mijn armen hebben kunnen liggen. Saskia ging op de grond zitten en Brooke ook. Sussend fluisterde ze haar lieve woorden toe. Emmett ging ook naast Saskia zitten.
“Aro, ik denk dat het verstandiger is voor ons om naar huis te gaan. Ik denk niet dan Saskia hier kan leven. Als het goed is blijven we hier totdat ze is gekalmeerd en dit hele gebeuren een plaatsje kan geven, en dan gaan we.”ť Zei Brooke tegen Aro.
“Jammer dat jullie er zo over denken, al kan ik het wel begrijpen. Ga maar naar jullie vertrekken. Dat is beter voor haar.”ť Zei hij en knikte naar Saskia. Brooke hees haar van de grond en ondersteunde haar terwijl ze naar de vertrekken liepen. Ik besloot na een paar minuten omnaar haar toe te gaan. Ik Hoorde Brooke huilen, en zeggen dat Daniël als een broer was haar was geweest. En Emmett praatte tegen haar. Ik wilde het niet horen en sloot mijn oren. Ik wachte tot ze weg waren na 5 minuten gingen zze Brooke’s kamer in. Ik liep naar Saskia’s kamer toe. ik hoorde haar huilen. Ow, Ik wist dat ze het nooit leuk zou vinden om Daniël te verliezen, waarom had ik er dan zelf aan gedacht om hem te vermoorden. Ik ben blij dat Felix de gene is geweest die hem heeft vermoord, en niet ik. Ik deed de deur zachtjes open en liep naar Saskia toe. ze had me Of nog niet gehoord Of ze negeerde me. Ik schudde zachtjes aan haar schouder. “Ga weg.”ť Mompelde ze in haar kussen. Ik zuchtte diep en schudde ietsjes ongeduldiger aan haar schouder. Ze draaide zich geïrriteerd om en toen ze mij zag, keek ze erg verbaast.
Saskia POV:
Ik lag op mijn kamer traanloos te huilen. Mijn Daniël, Mijn broer, Mijn vriend, dood. Ik had Brooke gevraagd om weg te gaan. Ze had gezegd dat als ik haar nodig had ik wist waar ik haar kon vinden. En dat wist ik ook. Bij Emmett. Ik walgde van mezelf. Hoe kon ik nou jaloers zijn op mijn zus! Toen haar moeder mij adopteerde had ze me gelijk geaccepteerd. Ze had nooit jaloers gereageerd. Ik hoorde iets opengaan, maar het boeide me niet wat het was. Er werd aan mijn schouder geschud. “Ga weg.”ť Mompelde ik in het kussen. Ik hoorde een zucht en toen werd er, deze keer ongeduldiger, weer aan mijn schouder geschud. Ik draaide mezelf om en keek recht in het gezicht van Alec. Ik schoot meteen overeind. Ik begon nog harder te huilen - in theorie dan, wantecht huilen kon ik nooit meer doen. Hij trok me in zijn armen en probeerde me te troosten.
“Het komt wel goed. Morge ben je hier weg. Probeer de laatste minuten van zijn leven te vergeten en richt jezelf alleen maar op de goede momenten.”ť Ik snikte nog harder. “Hé, lieverd, het komt allemaal wel goed. Doe maar rustig, ik blijf bij je.”ť Beloofde Alec mij. Langzamer hand werd ik rustiger.
“W…. wa…. Waarommmm hhheb jjjiiij jjje gave niet gggebruikttt?”ť vroeg ik stotterend, omdat k nog steeds snikte.
“Ben je soms vergeten dat hij een schild heeft?”ť vroeg hij mij verrasd.
“Nnneee, mmaar je je hhad Felix kkunnen stoppen.”ť Antwoorde ik trilliger.
“Wil je mij soms ook dood hebben? Als ik Felix had gestopt, had hij mij later of een andere vampier hier mij vermoord.”ť Antwoorde hij.
“NEE! Ik wil jou niet kwijt. Nu niet en nooit niet.”ť Riep ik uit. Hij tilde mijn gezicht op, keek mij aarzelend diep in de ogen - ik vond de zijne echt veelste rood- en boog zich naar voren en zoende mij. Zonder er bij natedenken zoende ik hem terug, dit was immers wat ik altijd al wilde. Toch voelde het harstikke fout. Daniël was net vermoord en ik zoende nu al iemand anders. Zachtjes duwde ik Alec weg. “spijt me.”ť Fluisterde hij in mijn oor. Ik ging tegen hem aan liggen en ik voelde mij veilig. Ik zette alles weer op een rijtje. Er waren een paar gedachtes die bleven hangen. En ik besloot het gewoon te vragen.
“Alec?”ť vroeg ik.
“hmm?”ť was het enige antwoord dat ik kreeg.
“Betekend dit dat je nu mijn vriend bent?”ť Vroeg ik aarzelend.
“Alleen als jij dat wilt, mijn liefste.”ť Antwoorde hij.
“Ga jij dan met mij mee terug? Naar de Cullens, bedoel ik.”ť Vroeg ik hem.
“Ja, want ik voel mij hier helemaal niet thuis, en ik wil bij jouw zijn dus, Ja ik ga mee. Maar alleen als niemand daar problemen mee heeft.”ť Ik kroop nog dichter naar hem toe. een uurtje later vond Brooke ons zo. Ze keek eerst verbaasd, toen geschrokt en toen boos.
“SASKIA! Hoe kun je! Onze vriend en broer is net vermoord en jij hebt alweer een ander!”ť riep ze boos naar mij. Boos draaide ze zich om en liep terug haar kamer in. “Brooke! Wacht ik kan het uitleggen!”ť Riep ik terwijl ik opsprong en achter haar aan rende, maar ik was al te traag. En ik kreeg de deur vol op in mijn gezicht.
Reacties:
Oew
Weer een spannend stukje