FanFic.nl

Letters

3. Ruwe zilveren doodskop op je linkerkont

Evian POV:

Gisteravond was echt hilarisch geworden. We hadden in een mum van tijd onze pizza's op en Sarah had besloten om 's ochtends weer verder te gaan met de brief. Toch vroeg ik me af wat er nog allemaal gebeurd was. Zoals ze zich gedroeg wanneer ze gedronken had, stond schril in tegenoverstelling met wanneer ze niets op had. Daarom lette ik er ook altijd op dat ze niet teveel dronk. Ik wist dat ze dan dingen zou doen waar ze later spijt van zou krijgen. Zoals nachtelijke avontuurtjes voor het bejaardentehuis.
Ik keek naar het meisje naast me. Ze had de vorige avond haar make-up afgedaan en zag er nu zo onschuldig en lief uit. Even betrok haar gezicht. Ze had weer eens een nachtmerrie.
"Nee, blijf van hem af. RUADH!" Het laatste woord schreeuwde ze letterlijk uit. Een paar tranen vonden hun weg naar beneden toen ze plotseling rechtop zat.
"Sjjt, het was maar een droom", troostte ik haar en sloeg mijn arm om haar heen. Ruadh was haar kleine broertje, nu was hij veertien jaar. Ik had nog nooit zo'n hechte band tussen broer en zus gezien. Die band was nog niet eens zo vreemd als je naging wat er gebeurd was.

Sarah POV:

Doodsbang werd ik wakker. Evian, de lieve schat, wist gelijk dat ik een nachtmerrie had gehad. Het was de nachtmerrie die steeds maar weerkeerde. Ik had alles afgesloten, bijna afgesloten. Echter wilde de nachtmerries maar niet ophouden. Het was verschrikkelijk om het hele gebeuren weer voor me te zien. Vooral nu het daarin verkeerd afliep in plaats van goed. Ik veegde de paar tranen van mijn wang en fakete een glimlach.
"Zullen we Janne zo bellen? Houden we een meidendagje," zei ik met iets trillende stem. Evian en Janne konden goed met elkaar opschieten, al was het wel wat minder als hoe ze allebei met mij om konden gaan.
"Is goed, ik stuur wel een smsje. En nu aankleden jij, je ziet er niet uit!" Lachend liet ik me uit bed rollen.
"Jij bent anders ook geen schoonheid nu," plaagde ik haar. Ze gaf me een vriendschappelijke duw. Dit was het begin van een geweldige lachbui die nergens op sloeg. Daar had ik wel vaker last van. Dan kon ik een kwartier lang lachen zonder enige reden.
Na mijn, o zo fantastische, lachbui stond ik op en liep naar mijn kast toe. Daar trok ik een schattig zwart met roze jurkje uit, ondergoed, mijn zwarte laarzen, een zilveren legging en mijn grote ring-oorbellen.
"Tot zo", schreeuwde ik terwijl ik naar de badkamer toe liep. Ik zette de douche aan, kleedde me uit en stapte de cabine binnen. Razendsnel vielen warme waterdruppels op mijn blote huid. Zonder dat ik het in de gaten had, begon ik Durch den monsun van Tokio hotel te zingen. Ik kon niet zingen, zelfs een kraai klonk beter, maar het was heerlijk om te doen.
"...dann wird alles güt", zong ik het liedje zachtjes af.
Ik draaide de kraan weer dicht, pakte een handdoek, wikkelde om mijn haren, stapte de cabine uit en pakte de volgende handdoek. Nadat ik me afgedroogd had, trok ik mijn kleren aan. Nu kwam het irritante, de klitten uit mijn haar halen. Voorzichtig begon ik te borstelen. Net wat ik dacht, een mayor klit. Nog voorzichtiger trok ik hem uit elkaar. Eenmaal los ging de rest me gemakkelijk af. Met de föhn maakte ik mijn haren droog. Ik pakte mijn zwarte oogpotlood en witte oogschaduw. Secuur maakte ik een lijntje rond mijn ogen, mijn rechterwijsvinger wreef het uit, wat witte oogschaduw erbij, weer een zwart randje wat nu minder uitbundig uitgesmeerd werd, wat mascara en mijn ogen waren klaar. Nu deed ik een beetje lipgloss op mijn ogen, pakte wat wax voor mijn haren, kneedde er flink in en ik was klaar om te gaan. Ik haalde de badkamerdeur van het het slot. O mein gott, ja dat was waar ook, de oorbellen had ik nog niet ingedaan. Snel deed ik ze in, griste mijn laarzen mee en liep terug naar mijn slaapkamer, waar Evian met een bundeltje kleren zat. Ik zag dat ze haar wijde legerbroek en een shirtje waar, 'keep ur hands off!', op stond in haar armen had.
"Is het goed als ik me nu ga douchen." Instemmend knikte ik. Dat hoefde ze niet eens te vragen. Zonder verder acht te slaan wat ze deed trok ik mijn schrijfblok weer naar me toe. Ik had me de vorige avond bedacht dat ik net zoiets als op netlog zou doen.

Zo ging ik nog een tijdje door. Ik merkte dat het wel grappig was om zo over mezelf te vertellen. Toen ik niets meer wist, legde ik het schrijfblok weer aan de kant. Ik merkte ook dat ik, wat ik wilde schrijven, steeds uitstelde.
Ruw werden mijn gedachten verstoord. Evian kwam blij als een gup de kamer binnengedruppeld.

Janne POV:
The drugs they say are made in California
We love your face
We'd really like to sell you
The cops and queers make good-looking models
I hate today
Who will I wake up with tomorrow?
Grommend drukte ik mijn telefoon uit. Wie waagde het me te wekken? Toch keek ik op mijn mobiel. Een smsje van Evian. Benieuwd maakte ik hem open. Natuurlijk had ik zin om een meidendagje te houden. Maar nu nog niet. Ik drukte op beantwoorden en stuurde terug dat ik om half 12 bij Sarah zou zijn. Dan moest ik nu wel opstaan, maar dat had ik wel voor ze over. Wat was ik toch weer een geweldige vriendin. Met kleine slaapoogjes werkte ik me uit mijn nachtkleedje. Ik pakte mijn knalgroene skinnyjeans, all-stars en een shirt met Marilyn Manson. Hij was echt geweldig, die rauwe klanken die uit zijn keel kwamen. Zijn concerten. Evian en Sarah snapte niet wat ik zo geweldig aan ze vond, al begreep ik niet wat ze nou leuk vonden aan Tokio Hotel. Toch moest ik toegeven dat George er wel sexy uit zag. Maar daar was ook alles mee gezegd. Die Bill, waar Sarah altijd twinkeltjes in haar ogen van kreeg (ze wilde niet toegeven dat ze hem sexy vond), zag er echt uit als het eerste het beste wijf. En die broer van hem dan! Droeg altijd halve jurken en veel te grote broeken, het leek wel een zwerver.
Terwijl mijn gedachten nog overal naartoe dwaalden, liep ik de trap af. Ik keek op de klok en schrok. Het was al kwart over 11, ik had toch wel zeker ruim een kwartier nodig om bij Sarah te komen.
"Mam, pap ik ga naar Sarah, ik bel nog wel of ik mee-eet," schreeuwde ik en trok mijn jas aan. Ik vloog naar buiten, pakte mijn fiets en scheurde weg.
Hijgend kwam ik tien minuten later bij haar poort aan. Ik zette mijn fiets binnen, ging het huis binnen, groette haar ouders en liep naar boven toe.
"Honger, honger", viel ik dramatisch de kamer binnen. Die twee schatten hadden niet eens door dat ik binnen kwam zetten, zo hard stond de muziek. Ze zongen allebei hard mee met 'Schrei'. Ja ik wist de titelnamen, wat wilde je als ze er vaak over hadden? Stil sloop ik naar de computer en drukte de boxjes uit.
"Ook hallo", zei ik op mijn droogst. Gelijk werd ik doodgeknuffeld door kluwen van armen die om me heen hingen.
"Janne, je moet de nieuwe broek zien die ik gister gekocht heb", hyperde Sarah.
"Heb je die nu niet aan dan?" vroeg ik.
"Nee, maar deze is ook nieuw hoor, maar dat heet een legging met jurk", bemoeide Evian zich er lief mee. Sarah huppelde, ze huppelde letterlijk, naar haar klerenkast toe waar ze een diepzwarte skinnyjeans met op de linkerkont een ruwe zilveren doodskop stond, pakte. Ik liep naar haar toe en sloeg haar zacht tegen haar wang.
"Bitch, die wilde ik." Ze haalde grijnzend haar schouders op.
"Je mag hem wel lenen," zei ze met een pruillipje. We hadden dezelfde maat, ook al was zij ruim 10 centimeter groter als mij. Dat kind was echt slank en ze kon eten wat ze wou zonder aan te komen.

*Tijdsprong*

Sarah POV:

Ik had net, om 2 uur 's nachts, Sarah en Evian naar buiten gewerkt. Vandaag was het weer eens geweldig, het leek wel alsof elke dag geweldig was de laatste tijd. We hadden zelf maskertjes gemaakt van fruit en yoghurt. Met onze kookkunsten resulteerde dat in een waar slachtveld in de keuken. Net op het moment dat we alledrie vol ei zaten kwam mijn moeder de keuken binnen. Ik heb haar nog nooit zo afkeurend zien kijken. We hebben om haar te sparen, later de keuken opgeruimd. Anders zou ze misschien nog een hartaanval hebben gehad en daar zat ik niet op te wachten. Wie moest anders mijn eten koken? Ook was ik geweldig blij, ik was eindelijk klaar met de brief naar Tokio hotel, het was behoorlijk lang geworden, er zat ook nog een tekening bij, dus kon ik zelf een envelop in elkaar gaan zetten. Ik pakte een zwart vel erbij en begon af te meten, na een tijdje had ik de basis klaar. Nog was zilver papier voor een versierseltje en wit papier om het adres op te schrijven, de brief erin, postzegel erop (gadver, die smaakten altijd zo goor) en hij kon op de bus gegooid worden. Ik zou wel aan mijn broertje vragen of hij hem straks op de bus wilde doen wanneer hij naar het voetbal reed. Dat was nog iets geweldigs, hij zat bij het selectieteam van jongeren van PSV, zijn favoriete voetbalclub. Hij had nooit kunnen vergeten dat we oorspronkelijk uit Brabant kwamen. Hij was nog steeds trouw als de neten aan die provincie. Mein Gott, ik realiseer me net, nu ik achttien ben, mijn leven een stuk geweldiger is geworden. Ook al had ik mijn rijbewijs nog steeds niet.

Reacties: