Hoofdcategorieën
Home » Twilight » A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed] » Chapter 9 - Love & Baseball
A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed]
Chapter 9 - Love & Baseball
Alec POV:
Brooke was de kamer binnen gekomen en toen ze ons zo zag zitten werd ze boos.
“SASKIA! Hoe kun je! Onze vriend en broer is net vermoord en jij hebt alweer een ander!”ť riep Brooke boos naar Saskia. Boos draaide ze zich om en liep terug haar kamer in.
“Brooke! Wacht ik kan het uitleggen!”ť Riep Saskia terwijl ze van mijn schoot opsprong en achter haar aan rende, maar ze was al te laat. Brooke had de deur iin haar gezicht dicht gegooid - letterlijk. Saskia knalde kei hard tegen de deur en viel daarna naar achteren. Ik ving haar nog net optijd op. Ik zette haar op het bankje en ging naast haar zitten. Ze begon weer te snikken.
“Eerst verlies ik mijn vriend, en nu is mijn zus ook nog boos op mij. Ze weet niet wat er achter zat.”ť Zei ze snikkend. We hoorden Brooke schreeuwen tegen Emmett. Ik had even te doen met Emmett.
“Wat een rotwijf! Daniël is nog geen 10 minuten dood en ze ligt al met Alec te zoenen!!!”ť Hoorde we Brooke schreeuwen. “Lief, rustig maar. Kalmeer even en dan kan ze je het vast wel uitleggen.”ť Was Emmett’s antwoord. “Ik wil helemaal niet met haar praten! Het is niet te geloven!”ť schreeuwde Brooke weer. Saskia begon weer te snikken. “Het komt wel goed mijn lief. We gaan zo met haar praten, oké?”ť Stelde ik haar gerust. Toen hoorde we Emmett weer. Wat hij zei was echt zo aardig en lief. Dat kon ik absoluut niet ontkennen. Ook Saskia viel er helemaal stil van.
“Lief je kunt haar niet missen. Jullie zijn zussen. Dat zit bij jullie nog dieper dan bij mij en de anderen.”ť Zei Emmett rustig. Brooke was even stil, ze wist duidelijk even niet wat ze moest zeggen. “Het is echt zo. Jullie zien het zelf niet, maar jullie zijn echt zo goed op elkaar ingespeeld. Ik wil wel eens zien hoe jullie samen in een team zitten met honkbal. Het andere team wordt waarschijnlijk echt vet ingemaakt.”ť Lachte Emmett. We hoorden Brooke even diep ademhalen. “Ik ga met Saskia praten.”ť Ik liep al samen met Saskia naar haar deur toe. Ik klopte op de deur en Brooke deed open. Ze keek mij echt heel erg boos aan. Achter mij stond Saskia de grond te bestuderen. Brooke zuchtte.
“We moeten praten.”ť Zei ik.
“Joh! Daar was ik ook al achter.”ť Zei ze tegen mij. Ze keek me nog steeds boos aan, en teleurgesteld naar Saskia. Ze stapte opzij om mij en Saskia binnen te laten. We bleven midden in de kamer staan.
“Nou, leg het me maar uit. Want Saskia, onze broer en jouw vriend is nog geen 10 minuten dood en jij..!”ť zei Brooke wanhopig.
“Ik weet het Brooke. Maar ik hou al van Alec sinds de 1e keer dat ik hem zag. En ik had ook steeds vaker ruzie met Daniël, het klikte gewoon niet! We hebben het geprobeerd en het lukte gewoon niet!”ť Legde Saskia uit. Daar werd ik ook even stil van. Brooke’s mond viel open.
“Jij bent al die tijd bij hem gebleven terwijl het niet werkte?”ť vroeg Brooke verbaasd.
“Ja, omdat ik wist dat jij hem echt als een broer zag. En.. ik..”ť stotterde Saskia. Ik kneep bemoedigend in haar hand. Brooke barstte in lachen uit.
“Dit is niet grappig!”ť riep Saskia verontwaardigd. Zelf is was verontwaardigd. Eerst is ze boos omdat Saskia met mij zoende en nu moeten ze lachen? Logica? Geen logica.
“Sas.. en dan te denken… dat.. ik.. altijd.. maar aardig… deed.. omdat jij… met hem was…!!!”ť hikte Brooke tussen het lachen door. Sas keek verbaasd en moest toen ook keihard lachen. Emmett en ik keken elkaar vragend aan en haalden daarna onze schouders op. Vrouwen. Toen ze waren uitgelachen stond Brooke op en gaf Saskia een knuffel. Ik stond onder tussen al naast Emmett.
“Maakt hij je gelukkig?”ť vroeg Brooke terwijl ze naar mij knikte.
“Ja.”ť Fluisterde Saskia. Als het kon, was ze nu knalrood geweest. Brooke liep naar mij toe en gaf me een knuffel.
“Welkom bij de familie.”ť Zei Brooke. Ik lachte gelukkig en gaf Saskia een knuffel. “Even een vraag.. mogen we deze kleding houden?”ť vroeg Brooke aan mij.
“Ja, tuurlijk!”ť zei ik. Daar had de Voltuuri geen problemen mee. De volgende dag zaten we alweer in het vliegtuig en Brooke had haar benen bij Emmett op schoot gelegd. Ik zat naast Saskia. Nu was ik gelukkig en Saskia kon ook weer lachen. Emmett keek even naar Brooke.
“Zodra we thuiskomen gaan we op jacht.”ť Zei hij op een volume dat mensen het niet konden horen. “Mag ik mee?”ť Vroeg ik. Ik wist dat zij anders leefde, dan dat ik tot nu toe gedaan had. Maar als ik bij hun wilde leven moest ik me aanpassen en dus wilde ik mee met jagen.
“Ja hoor. No Problem!”ť zei Brooke met een lach. we voelde het vliegtuig landen. Brooke was als eerste door de douane en meteen kwamen er meisjes naar haar te gerend. Eentje heet Alice, dat had ik onthouden. Ze knuffelde Brooke praktisch dood. Maar goed dat ze niet zo breekbaar was.
“He! Ik wil nog langer met mijn vriendin doen dan alleen vandaag!”ť zei Emmett. Ze knuffelden nog even door en lieten toen los. Toen was Saskia aan de beurt. Ik stond met Carlisle te praten en een jongen en een vrouw liepen naar Brooke toe.
“Welcome home zus!”ť zei die jongen.
“Slijmbal. Je wilt zeker weer vliegen he?”ť vroeg Brooke. Hij knikte als een klein kind. Carlisle en ik moesten er om lachen.
“Put je niet teveel uit lief.”ť Zei Emmett terwijl hij Brooke weer in zijn armen nam.
1 maand later
Het jagen vond ik zelf vrij makkelijk gaan. Ik deelde de kamer met Saskia. Gisteravond waren we verder gegaan, verder dan zoenen en dat kregen we te weten ook van Edward en Emmett.
“Zeg, kon het echt niet wat zachter vanacht? Ik probeerde te slapen.”ť Plaagde Edward ons.
“Goh, jammer joh. Dat probeerde ik vorige week ook, maar toen had ik last van jou en Rose,”ť Pestte Saskia terug. Het gezicht dat Edward toen trok was werkelijk goud waard! Als hij nog rood had kunnen worden, was hij nu een tomaat geweest. Die had hij niet zien aan komen en dat terwijl hij gedachtes kan lezen. Ik stond op dit soort momenten met een bek vol tanden, maar Saskia niet en maakte op dit soort momenten altijd een rake opmerking terug. En nooit was er iemand, die haar dan nog kon dissen. Ik trok haar naar me toe en zoende haar.
“Jongens, neem een kamer, alsjeblieft.”ť Hoorde ik Emmett roepen.
“Doen jullie dat in het vervolg dan ook?”ť Riep ik terug. Emmett wilde wat terug roepen maar werd onder broken daar een wel heel erg vrolijke Alice.
“Jongens, het gaat vanavond Onweren!”ť vertelde ze enthosiast. De Cullens waren er opgewonden, Brooke, Saskia en ik snapte niet wat daar zo speciaal aan was.
“Dat houd in dat we eindelijk weer eens kunnen honkballen.”ť Zei Emmett opgewonden.
“Ow ja! Geweldig! wat zijn de teams?”ť vroeg Saskia ook meteen opgewonden.
“Edward, Carlisle, Brooke en Saskia zijn 1 team en Emmett, Alec, Rosalie en Jasper. Esme is scheids en ik ben Pitcher.”ť Deelde Alice mee. Emmett grijnsde.
“Oke, wij gaan verliezen. Je denkt toch niet serieus dat we van de zusjes Halliweill gaan winnen hé? En dan ook nog snelle Henkie er bij en Carlisle die het hardst slaat!”ť Mopperde Emmett op een plagerige manier.
“Tja, je kunt gewoon niet tegen je verlies, Emmett.”ť Zei Saskia bijdehand. “welke indeling wil jij hebben dan?”ť
“Hm… Ik ruil met Edward!”ť Riep Emmett.
“Echt niet! Mocht je willen, ik blijf mooi in dit team.”ť Zei Edward.
“Haha, Volgende keer beter.”ť Plaagde Brooke Emmett. Rond 7 uur ’s avonds renden we met zijn alle naar de plek toe. Carlisle en Edward zetten het veld uit. Wij waren als eerste aan slag. En ik mocht als eerste slaan. Ik sloeg hem het bos in. Saskia gebruikte haar gave om de bal terug te blazen. Dat was gemeen, maar niemand had gezegd dat dat niet mocht. Helaas was ik daardoor wel uit.
“Dat was niet eerlijk!”ť Riep ik beledigd.
“Sorry, schat!”ť Antwoorde ze.
“Sas, Vanaf nu je gave niet meer gebruiken.”ť Riep Esme.
“Ja, moeder!”ť Riep Saskia lachend terug. Esme lichde op. Ze vond het fijn dat we haar allemaal als moeder zagen. Emmett was nu aan slag. Dit keer ving Saskia hem eerlijk een gooide hem snel naar Brooke die hem netjes opving en Emmett uit tikte. Zo ging het ook toen Rosalie aan slag was.
“Wisselen!”ť riep Esme.
“Sorry, schatten.”ť Plaagde Saskia ons.
“Nu gaan jullie eraan hoor!”ť Plaagde ik haar terug.
“You wish!”ť Riepen Brooke en Saskia tegelijk, wat leide tot de slappe lach bij hun. Carlisle sloeg als eerste. Hij haalde het 2e honk. Daarna was Edward aan beurt. Carlisle liep binnen en Edward kwam tot het 3e honk. Nu was Saskia aan de beurt. Ze sloeg gemeen. Ik rende naar voren toe op de bal te vangen, en net op dat moment kwam zij eraan rennen. We knalden tegen elkaar op en vielen op de grond. Saskia had compleet de slappe lach. Ik moest ook lachen en gaf haar snel een zoen. Snel stond ze op en rende door naar het 3e honk, want niemand had haar getikt ofzo. Brooke sloeg hem meteen het bos in. Ook zij kwam niet verder dan het 3e honk. En zo ging het de hele tijd door. Uiteindelijk verloren wij met 27-7. Harder konden we niet verliezen.
Reacties:
Leuk weer
Je schrijft echt leuk