FanFic.nl

Letters

4a. Gritsende Bill en een brief [deel 1]

Bill POV:

Ik keek naar de grote stapel fanmail voor me. George, Gustav, Tom en ik waren gevieren bezig de brieven te lezen. Het was geweldig dat we zoveel kregen, maar ik kreeg er iedere keer weer een schuldgevoel van. Hoeveel brieven hadden we niet gelezen? Gewoon omdat er teveel waren. Hoeveel hadden we er wel niet beantwoord? Hoeveel van onze fans hadden we teleurgesteld?
Weer maakte ik een brief open.

"Tommie", riep ik plagend naar mijn tweelingbroer, "er is hier een brief voor je. Ik las de brief een stukje verder. Het was weer zo'n standaardbrief voor Tom met een halfnaakt meisje op een foto. Grijnzend zwaaide ik heen en weer met de brief en foto. Tom stond op en liep naar me toe. Lachend sprong ik weg. Hij kwam me achterna. We rende de hele kamer rond.
"Bill, doe eens normaal kleuter, geef die brief hier!" Ik bleef staan, bijna knalde Tom tegen me op.
"Eerst alsjeblieft zeggen", zei ik met een kinderlijk stemmetje. Tom rolde met zijn ogen, maar gromde toch de alsjeblieft. Grijnzend overhandigde ik hem de brief die hij gelijk begon te lezen.
Weer rustig liep ik terug naar het bed waar de brieven op lagen. Ik zag net Gustav een zwart met zilveren envelop pakken. Stil sloop ik op hem af en griste de brief uit zijn handen.
"Deze ga ik lezen", zei ik beslist. Gustav keek verbijsterd naar zijn lege handen.
"Ik lees mee", zei Gustav haast nog beslister. Ik rolde met mijn ogen en nestelde me tegen de kussens aan. Gustav nestelde zich tegen me aan zodat hij goed mee kon lezen, althans dat hoopte ik. Hij zou toch niet, nee niet Gussie, dat kon niet.
"Gus", zei ik toch maar, "ik weet wel dat de roddelbladen zeggen dat ik homo ben, maar dat wil niet zeggen dat je tegen me aan mag liggen."
"Niet", antwoordde Gustav gemaakt geschokt, "en ik had nog wel zo gehoopt dat je dat wel was." Doen alsof ik bang was schoof ik een stuk opzij.
"Doe normaal gast", kwam Tom me redden. Dankbaar keek ik Tom aan. Waarom, Waaaarom, vroeg ik me dramatisch af, moest Gustav weer mij pesten? Snif, het was verschrikkelijk.
Ik barstte in lachen uit. De andere drie keken me vreemd aan. Ze waren er blijkbaar nog niet aan gewend dat ik vrolijk kon zijn om niets. Of keken ze nou omdat ik nog steeds met die ongeopende envelop in mijn handen zat? Ik draaide hem om en maakte het plakbandje los. De envelop was zelf gemaakt zag ik.
"Eindelijk", kwam het uit drie monden tegelijk. Ow ze keken dus omdat ik dat ding nog niet had open gemaakt. Ik pakte drie beschreven vellen eruit. Er zat nog iets in, maar dat besloot ik even te laten zitten.



Wat zou ze te vertellen hebben? Het zat blijkbaar hoog anders zou het niet moeilijk zijn. Het viel me op dat er een stukje verder tranen gevallen waren.
"Wat is dat nou weer voor jankwijf", zei Tom o zo galant.
"In tegenstelling tot jou hebben anderen wel gevoel", beet ik terug.
"Ik heb ook gevoel!" Beledigd gaf Tom me een duw.
"Ik merk het ja."



"Ow ze kan puppy-eyes", zei ik vertederd. Zoals altijd moest Tom het weer verpesten met de opmerking dat het geschreven was.
"Dat boeit niet, ze kan het vast wel."
"Hoe weet je dat het een meisje is?" vroeg George. Ik rolde met mijn ogen.
"Check dat handschrift", zei ik terwijl ik mijn linkerwenkbrauw optrok.



"Ze is helderziend", schreeuwde Gustav opeens, tegen alle verwachtingen in, uit. Hij sloeg zichzelf tegen de mond alsof hij niet had verwacht zoiets uit te roepen.
"Ben jij Lisa niet vergeten? Ze wilde dat je haar van achter nam in een speeltuin, dat kan je niet normaal noemen," merkte ik droog op. Tom begon breed te grijnzen. Dat deed hij altijd wanneer iemand het over seks had. Af en toe was hij nog net een klein kind. Toch dat meisje, wat was er met haar aan de hand? Ik merkte op dat ik nu al met haar meeleefde, vreemd. Vreemde brief, vreemde ik.



Juist ja, wie moest het weer onderbreken? Nee niet de geweldige Bill, mein gott spreek ik hier in derde vorm over mezelf, het was Tommie. Hij leest weer van alles. Aan hem te merken hoopt hij dat ze een foto bij de brief heeft gestopt.



"Net als jou Bill", merkte Gustav heel lief op.
"Ik ben geen hond en laat me nou verder voorlezen, de brief is nog lang."



"Die van lord of the rings?"
"Tom als je me blijft onderbreken komen we nooit aan het einde."
"Gustav en Georg onderbreken je ook."
"Ik heb het nou tegen jou, niet tegen hen. Zij doen het nog bij een punt, jij gaat er midden in de zin doorheen."
"Wat maakt dat nou weer uit?"
"Een hoop."



"Wat een coole kat", zei ik verrukt.
"Bill.."
"Ja, Tom?"
"Nou ga je zelf erdoorheen."
"Oeps."
"En nu wordt je rood."
"Pas op jij."
"Waarvoor?"
"Lees nou maar verder", kwam Gustav tussenbeiden.



"Twee opleidingen? Hoe houdt ze dat vol?" We waren het allemaal roerend met George eens. Zonder dat ik het wilde had ik toch wel respect voor haar doorzettingsvermogen, maar waarom ze dit allemaal schreef was me een raadsel. Ik had nog niets gemerkt van het verschrikkelijke in haar leven. Misschien, heel misschien, kwam dat later nog.

Reacties: