FanFic.nl

Letters

5. Bob is homo, dat moet

Tom POV:

Ik keek naar de tekening in mijn handen. De datum achterop vertelde me dat hij toch al behoorlijk oud was. Dat ze die al die tijd bewaard had, ik vond hem ook niet eens lelijk. Je kon echt zien dat ik het was. Zonder verder nog iets tegen de anderen te zeggen, ging ik naar mijn hotelkamer. We waren in Amerika en hadden nu net een weekje vrij van al de concerten die we moesten geven. Ik belde de receptie en zei dat ze een punaise moesten brengen. In een mum van tijd had ik mijn punaise. Ik pakte de tekening voorzichtig op en hing hem boven mijn bed. Daar stond hij mooi, wat zeg ik? Hij stond daar prachtig. Ik was het op die tekening, het kon niet anders als prachtig zijn. Toch het verhaal erom heen vond ik niet zo geweldig. Die broer van Sarah, ik had wel opgelet, moest op zijn minst homo zijn. Hij wilde me gewoon, maar durfde niet toe te geven dat hij homo is. Dat moest het zijn. En wat kon Sarah dat toch duivels vertellen. Of kwam dat door het poppetje wat ze erbij getekend had? Ik wierp nog een laatste blik op de tekening en verliet mijn kamer weer. Ik ging terug naar die van Bill waar de rest zat.
Daar zag ik Georg en Gustav weer druk bezig met de andere fanmail. Bill was nergens te bekennen. Waar kon dat jochie toch zijn? Achja, die kwam wel weer boven water. Ik stortte me op de stapel brieven en viste er een willekeurige tussenuit.

Dit was alles wat erin stond. Ik keek in de envelop of er nog iets inzat. Georg had de brief gepakt en las hem nu ook.
"Zit er een foto bij?" vroeg hij aan mij. Ik knikte en haalde het fotootje eruit. Vol afschuw wierp ik hem weg. Helaas voor mij had Gustav, met zijn snelle reflexen, hem gevangen. Het was een foto van een jongen! Yeey, daar was ik blij mee. Een jongen vond mij geil. Nu was mijn dag echt weer goed, niet dus!
"Nou Tommie, wat vind jij van hem?" vroeg Gustav met een uitgestreken gezicht nadat hij de foto had gezien.
"Hou toch je bek", gromde ik. "Weten jullie waar Bill is?"
"Praat er niet zo overheen, maar hij was iets halen en vragen aan David, hoezo?"
"Gewoon, ik mag toch wel weten waar hij uithangt?" Het laatste woord had mijn mond nog maar net verlaten of Bill kwam terug. Hij had in zijn hand een paar lijntjesbladen en een pen. Daarmee liep hij naar het bureau wat ook op de kamer zat en nam erachter plaats. Hij begon bedrijvig te pennen. Toch wel iets nieuwsgierig liep ik op hem af. Ik had al zo mijn vermoedens wat hij aan het doen was, maar ik wist het niet zeker. Ik keek over zijn schouder en las wat hij aan het schrijven was.



"Bill", zei ik vertederd, "wat ben je toch weer gevoelig." Het deed me goed mijn broertje weer zijn gevoelige zelf te zien. De laatste tijd had hij zich wat meer afgesloten van de rest. Niet dat het echt opviel, maar bij een tweelingband voelde je zoiets gewoon. Misschien zou het nu weer beter gaan. "Zou ik zo ook een stukje mogen schrijven?" Dan kan ik het wat luchtiger maken, dacht ik erachteraan. George en Gustav hadden nu ook in de gaten waar Bill mee bezig was en wilde hetzelfde als mij. Natuurlijk vond Bill het goed dat we dat deden. De brief was tenslotte aan de hele band gericht, al vond ik dan dat het iets meer voor Bill was. Hij schreef weer verder en iedereen las mee. De rest van de fanmail was compleet vergeten.



Bill stond op van de stoel en liet mij plaatsnemen. Nadenkend kauwde ik op de pen. Gelijk kreeg ik weer commentaar van Georg. Die was er kennelijk niet mee eens dat ik dat deed.



Ik stond ook op om plaats te maken voor Gustav. Ik wist dat mijn stukje erg onsamenhangend was. Echter kon het me niets schelen, ik was niet zo van de gevoelens neerschrijven. Praten al helemaal niet, dat deed ik alleen met Bill, de rest zou me nooit daarover horen praten. Waarom dacht je dat ik zoveel groupies mee naar het hotel nam? Ik wilde net als Bill de ware vinden, al deden we het op andere manieren. Ik probeerde zoveel mogelijk uit, hij hield afstand.
Ik keek weer op en zag dat George net zijn pen neerlegde. Ik was toch langer in dromenland geweest als wat ik had gedacht. Ik las op het blad wat ze neergeschreven hadden.
Hmmz, niet echt veel aan. Gewoon een geen dank en een '-knuvv'-.
Bill was weer gaan zitten, ik kroelde hem even door zijn haren, wat luid protest opleverde. De band met hem zei me dat hij even alone time nodig had. Ik wenkte Gustav en Georg en nam ze mee naar mijn kamer. Van de rest van de fanmail zou vandaag toch niets meer komen.
"Ik wil nog steeds een revange van de laatste keer", zei ik tegen Georg. Hij snapte gelijk waar ik het over had. Het racespelletje wat we altijd deden op de playstation. De laatste keer had Georg gewonnen, maar nu zou ik de overwinning behalen. Wow, ik voelde me net een generaal.
"Doe maar je best, ik win toch van je."
"Dat zullen we nog wel eens zien." Ik sloot de playstation terug aan en startte hem op.

Bill POV:

Hier zat ik dan alleen. Tom had me weer eens goed aangevoeld. Hij merkte altijd wanneer ik even alleen wilde zijn, wat nu zeker het geval was. Iets in de brief had me geraakt, meer als wat het anders zou doen. Het was alsof ik Sarah al jaren kende, terwijl ik haar helemaal niet kende. Ik zette mijn, door Tom afgekloven, pen weer op papier en vervolgde de brief.

[center]Heey, ik ben het weer, Bill. Zoals ik al zei ben ik dolblij dat ik je heb kunnen helpen. Het deed me echt goed om je brief te lezen, al was die heel treurig. Nu jij je hart gestort heb, wil ik jou ook iets toevertrouwen. De laatste tijd, we zitten nu in Amerika, de concerten zijn niet meer hoe het eerst was. Normaal voel ik me vrij als een vogel op het podium, maar nu het lijkt wel alsof iets me blokkeert. Ik ben nog wel hyper op het podium (heb je dat ooit gezien? Ben je wel eens bij een concert geweest?). Toch is het anders. Het geeft me niet meer de vreugde van eerst.
Ik hou er nu mee op, het is al erg laat en morgen moeten we een interview geven. Slaap lekker.
X Bill

ps: Stuur voortaan je post naar
****************************
****************** **
**********************
Dan zal ik het zo spoedig mogelijk lezen, eerder als de andere fanmail[center]

Ik vouwde de brief op en stopte hem in de envelop die ik ook mee had genomen. Daar schreef ik Sarah's adres op. Ik pakte nog een foto van de band en begon iedereen op te jagen voor een handtekening. Ze zou originele krijgen. Geen gekopieerde zoals de anderen. Deze deed ik er ook bij. Ik lekte de envelop dicht en plakte er een paar postzegels op. Ik legde hem voorzichtig op de hoek van het bureau. Sarah's brief deed ik terug in haar envelop, deze deed ik in mijn koffer. In het netje wat erin zat.
Na de post van mijn bed gegooid te hebben, mijn make-up afgehaald en omgekleed, dook ik mijn bed in.

Reacties: