FanFic.nl

Letters

6. Puisterige baliemederwerkers

Sarah POV:

Het was nu alweer een maand geleden dat ik de brief op de post had gedaan. De hoop dat ik een reactie terug zou krijgen, had ik allang opgegeven. Waarom zou het vier beroemde jongens ook kunnen schelen wat er met mij was gebeurd? De kans was ook groot dat ze hem nooit zouden lezen. Hoe groot zou die berg post bij hen wel niet zijn? Ze waren de beroemdste jongens van dit moment. Heel de wereld kende hen. Een deel was haters, maar een groter deel lag aan hun voeten. Vooral veel meisjes. Wat was ik meer als hen? Niets zeg ik je, niets.
Ik keek op de klok, het was voorjaarsvakantie en ik zou naar Janne gaan. Vanavond gingen we zwemmen bij Heiderbos. Een of ander subtropisch zwemparadijs. Mijn ouders waren zo lief om ons helemaal naar Brabant te brengen daarvoor. Waarom ik dan naar Janne ging, was mij een raadsel. Dat lag meer in de route, dacht ik.
"Mam, pap, we moeten gaan", schreeuwde ik door het huis. Ik denderde naar beneden, mijn tas en alles stond al klaar, deed mijn jas aan en liep de huiskamer binnen. Daar stonden mijn ouders al te wachten.
"Je dacht toch niet dat we je vergeten waren?" zei mijn stiefvader.
"Er is nog een brief voor je", vervolgde mijn moeder. Ze gaf mij een witte envelop. Het handschrift wat erop stond herkende ik niet. Ik gooide het achteloos op tafel. Er niet aan denkend wat het zou kunnen zijn.

Even later zaten we met zijn allen in de auto. Evian was al bij Janne, dus konden we gelijk doorrijden. Het was toch een rit van anderhalf uur. En de geweldige Sarah had haar cd van Schrei meegenomen. Zelfs Janne zong vrolijk mee met Durch den Monsun. Dat lied had zoveel betekenis voor me dat het me deugd deed dat Janne meezong.
Het lied was afgelopen. Mam haalde de cd eruit.
"Mam", zei ik tegelijkertijd dat Evian: "Mevrouw Bickems", zei.
Ze keek lachend achterom. "Sorry, maar nu komt even mijn muziek." Even later schalde Rammstein door de boxen. Het erge was, was dat ze het volume zelfs hoger zette.
Begrijp me nu niet verkeerd, ik vind Rammstein ook leuk. Maar om Tokio Hotel daarvoor af te zetten? Dat was een regelrecht schandaal. Toch, ze brachten ons zo ver weg, alleen om te zwemmen, ik kon er moeilijk iets van zeggen. Janne was door het dolle heen, het was een van haar favoriete bands. Ik zag haar er zelfs voor aan om naar hun concert te gaan met mijn moeder. Dat was een geval apart, die verwekker van mij. Ze werkte bij een bank en thuis was ze een metalhead.
"Mam gooi eens even twee sigaretjes", zei ik. Evian en ik rookte allebei. Ik was op mijn negende begonnen en Evian was er dankzij mij aangekomen. Ik was er niet trots op, maar het was gewoon zo gelopen. Janne rookte juist niet. Ze was een echte gezondheidsfreak. Nooit zou er een frietje over haar lippen komen. Zonder dat ze het wist, hadden Evian en ik besloten om haar vandaag friet te voeren. Hoe we dat voor elkaar gingen krijgen, waren we nog niet uit, maar we vonden er wel iets op.

"We zijn er", riep mijn moeder vrolijk.
"Eindelijk", kwam het uit drie monden tegelijk. Het was toch wel benauwd geworden in de auto, zelfs met alle ramen open. We sprongen uit de auto en liepen het zwembad binnen nadat mijn stiefvader, Floris, had gezegd dat hij ons weer om 00:00 zou ophalen.
Binnen aangekomen konden we gelijk bij de balie terecht.
"Drie volwassenen", zei Evian vriendelijk tegen de baliemedewerker.
"Dat wordt dan €15,-"
"Oké, dokken jullie." Ze draaide zich grijnzend met opgestoken hand om. Ik legde een briefje van vijf in haar handen. Janne begon met tellen. Tien, zestig, één euro tien. Zo ging dat nog een tijdje door tot de vijf euro eindelijk compleet was.

Evian POV:
Hoe lang kan een mens duren om vijf euro bij elkaar te zoeken? Ik lachte even zachtjes bij mezelf. Dat was juist waarom ik zo van Janne hield. Haar kleine tekortkominkjes waardoor wij altijd de medewerkers van ongeacht wat irriteerde. Het was geweldig om te zien hoe de puisterige nerd achter de balie steeds ongeduldiger werd. Zijn bril zakte er gewoon vanaf. Ach, dat kwam waarschijnlijk door zijn zweterige neus. Gadver, dat joch was echt ranzig. Een joekel van een puist zorgde ervoor dat zijn bril niet afgleed. Ik was blij toen ik het geld op de toonbank kon leggen en we verder konden gaan.
"Hij was echt ranzig", zei Sarah luid.
"Sarah", zei ik geschokt, "hij kan je horen."
"Dat was mijn bedoeling ook." De o zo bekende duivelse schitteringen in haar ogen waren weer te zien.
We keken elkaar aan en barstte weer in lachen uit. Dit beloofde een gedenkwaardige dag te worden. Sarah leidde ons naar de kleedruimtes. Ik was zo blond om de jongenskant op te willen lopen. Gelukkig hadden we haar bij ons, anders hadden we dingen gezien die niet te vergeten waren. Met Janne's geluk zouden we oude, dikke, naakte mannen zien.

"Zijn jullie klaar?" riep ik over de kleedhokjes heen. Ik had mijn bikini thuis al onder mijn kleren aangedaan.
"Al lang", riep Janne terug, "we zitten al uren op je te wachten." Ik stapte het hokje uit en keek naar mijn twee vriendinnen. Janne had zoals te verwachten een bikini aan met allemaal felle kleurtjes, gestreept en Sarah had een zwarte bikini met skullies. Nu viel haar tattoe op hij linkerbinnenenkel pas goed op. Ze had die een paar maanden geleden zelf gezet. Het was ook nog eens haar eigen ontwerp, een soort van salamander. Ik zag dat hij weer bijgewerkt moest worden en herinnerde me gelijk dat ze dat vorige week zelf al had gezegd. Zelf had ik een wit met donkerbruine, in zebraprint, bikini aan. We sloegen onze armen in een en liepen het zwembad in.

Reacties:

naomsj zei op 8 nov 2009 - 22:05:
Ligt het aan mij, of past de bikini die ik heb uitgezocht totaal niet in het totaal plaatje? Ik ben zo'n tutje terwijl jullie rockers zijn
(in het verhaal dan)
Maar goed, weer een leuk hoofstuk! (Wordt je onderhand niet helemaal gek van mijn nutteloze reacties?)

Ik ga gauw aan een nieuw verhaal schrijven!

Xoxo