Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Dance me to the end of love » Dance me to the end of love 7
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love 7
Door de ogen van Tom.
‘Tom ga nu gewoon zitten.’ ‘Ik denk dat ik toch ga vertrekken misschien komt ze wat vroeger aan? Hé? Kan toch?’ ‘Nee Tom treinen staan niet echt bekend om vroeger komen en zeker niet een uur vroeger. Dude chill, ik heb u nog nooit zo meegemaakt.’ Ik had het gistere tegen Bill verteld en ja zins gisteren zit hij me te verhoren, eerst waarom ik het hem niet eerder heb gezegd ( hij deed dramatisch over dat onze band aan het stuk gaan was en bla bla bla.) en nu wanneer ik het haar ga vertellen. Wat moest ik in hemelsnaam vertellen? ‘Ik ga toch naar buiten, ik hou het niet meer.’ ‘Ongelofelijk, wacht toch nog even, het is nog maar 10 na. Haar trein komt pas binnen 50 minuten.’ Ik weet niet wat ik heb. Ooit meegemaakt dat u lichaam gewoon zijn gang gaat zonder rekening te houden wat je brein eigenlijk wilt? Verschrikkelijk! Om half hield ik het niet meer uit en ging toch naar buiten. Ik reed nog even door de stad om te kalmeren en daarna zette ik me neer op een bankje. Haar trein zou op perron 3 aankomen en het was nog even wachten. Er kwam een oude vrouw naast me zitten en wierp me bozen blik toen, was haar manier om te zeggen dat ik moest stoppen met heen en weer wiebelen. Maar het lukte niet echt en daarbij ik zat hier eerst als het haar niet beviel daar stond nog een bank.
Haar trein kwam eindelijk na 10 minuten vertraging en ik stond daar helemaal onderste boven. Mijn hart werkte overuren en ik had het gevoel dat ik het niet zou volhouden. En daar was ze dan. In een reflex stond ik recht en liep naar haar toe en naam haar in mijn armen. Ik kon het niet laten om haar op te tillen en een rondje te draaien. Ze had een super kort jeans rokje aan maar bij haar stond het niet vulgair of banaal maar eerder zacht en mooi. Een witte T-shirt met een rode vestje en weer knie hogen laarzen maar deze keer in het bruin. Toen ik haar eindelijk had neergezet. Keek ze me aan met een lach waar ik helemaal warm van werd. ‘Hard gemist precies?’ ik kon niet anders doen dan dom knikken en lachen. Oude vrouwtje dat me eerder zo streng hand aangekeken zat nu vertederend op het bankje naar ons te kijken. Ik moest dringend normaal gaan doen. Het viel te hard op. Ik pakte haar hand vast en we liepen de station uit. ‘Waar gaan we naar toe?’ ‘Ik weet niet, waar wilt ge naar toe?’ ‘Geen idee, ik ken hier niets, maar ik wil straks wel even binnenspringen bij jullie.’ ‘Ok, maar eerst gaan we iets doen.’ ‘Weet ge al iets?’ ‘Nee, niet echt maar misschien bedenk ik me onderweg nog iets.’ Ik reed rustig door de stad en dacht na wat we konden doen toen ik Thai’s stem hoorde. ‘Zeg Tom wat als we gewoon in het park gaan zitten?’ ‘Goed idee, we hebben best een mooi park hier, eigenlijk valt er verder niet te zien dus.’ Even later parkeerde ik mijn auto voor de ingang en liepen we samen naar binnen.
‘We hebben binnen een week met opnames, geen goesting om te komen zien?’ ‘Cool, waarom ook niet. Gaan we hier zitten? ‘ We gingen zitten naast een klein vijver onder een grote boom. En toen dacht ik eraan was ze eigenlijk een fan van ons? Want ze had nog niets gezegd over Tokio Hotel. ‘Thai bent ge eigenlijk fan?’ Ze schoot in de lach en kwam niet meer bij. ‘Hahahaha, nee sorry Tom maar ik ben niet echt een fan van jullie.’ ‘Huh? Echt? Komaan we zijn toch echt kei goed?’ ‘Eigenlijk vallen jullie best mee maar, het is niet voor mij.’ ‘Aaah ja ik weet al waarom. Jij bent meer voor grote componisten toch?’ ‘Nee!’ en ze stak haar tong uit naar mij. Ik gaf haar een duw en ze viel bijna omver. ‘Zeg Kaulitz gaan we gewelddadig worden ja.’ ‘Ik zou niet durven.’ ‘Nee, nee vooral niet.’ Ik trok haar recht en sloeg mijn arm om haar heen. Ik draaide mij een beetje om en zag dat naast mij kleine Kamilles groeien. ‘Thai, doe u ogen is toe.’ ‘Huh? Waarom?’ ‘Vertrouw me, komaan.’ ‘Ok dan omdat jij het bent.’ Ze sloot haar ogen en bleef wachten, ik stond traag op en plukte voorzichtig paar bloemen. ‘Tom duurt het nog lang?’ ‘Nee nee ben er bijna nog even wachten.’ Ik verzamelde ze samen in mijn handen en ging achter haar zitten met mijn armen om haar geslagen. Ze schrok even toen ze mij achter haar voelden en ik gaf haar de toestemming om te kijken. Ik kom haar reactie niet zien maar ik voelde gewoon dat ze een glimlach om haar lippen had.
‘Ze zijn even mooi als jij zo klein zacht en teder.’ Ze pakte elke bloem zacht uit mijn handen en legde haar hoofd tegen mij aan. Ze zuchtte diep en ik wist dat het goed zat.
Na een tijdje stonden we op en liepen verder naar de uitgang. Het was toch niet zo’n mooi weer als ik dacht, het was best koud en ze liep dicht tegen mij. Ik sloeg mijn arm om haar schouder en voelde mij gelukkig. Gewoon gelukkig.
Aangekomen bij ons thuis. Keek Gorden met grote ogen naar zijn dochter. ‘Kijk is wie ik gevonden heb.’ ‘Gevonden??’ ‘Ok, ik heb haar uitgenodigd om nog is lans te komen.’ Gorden stond recht en gaf haar een knuffel. Ze ging zitten en Bill keek me geamuseerd aan. Natuurlijk meneer de keureuze mosterdpot wilde weer alles in details weten. Ik keek hem mysterieus aan. Ik zag aan zijn gezicht dat hij liefst van al direct zou vragen wat we gedaan hebben , wat ze gezegd heeft, wat ik gezegd heb en allerlei nutteloze vragen. Hij was er zo goed in. ‘Tom kan ik je even spreken.’ ‘ik keek mijn moeder raar aan en stond recht om met haar naar de keuken te lopen. Ze sloot de keukendeur achter ons en keek me streng aan. Deze keer wist ik echt niet waarom. ‘Wat?’ ‘Och Tom je weet goed genoeg wat?’ ‘Nee.’ ‘Tom ik sta niet toe dat je haar gebruikt en dan..’ ‘Hé, wat? Waar hebt je het over?’ ‘Ik heb het over Thalia Tom.’ ‘WAT? ‘ ik verhief mijn stem onbewust, dus dat dacht ze. Ongelofelijk als u eigen moeder al zo begint. Ik keek haar ongelovig aan. ‘Ik heb wel gezien hoe je naar haar kijkt. Ik wil gewoon niet dat ze nog is van Gorden weggaat en deze keer om u.’ ‘Ma beseft ge eigenlijk wel wat je zegt. Ik ben helemaal niet van plan om Thalia’s hart te breken, hoe komt ge daarbij om zo iets te zeggen. Denk zo iets niet over mij. Gelukkig dat je het niet zei waar ze bij was.’ Ik keek haar bos aan en liep de keuken uit. ‘Tom!’ ik bleef staan en draaide mij om. ‘Wat?’ ‘eigenlijk moet ik iets toegeven.’ Hier had ik al schrik voor, wat had ze gedaan. ‘weet je nog toen Thalia naar u kamer is gekomen en sorry heeft gezegd, toen kwam ze de keuken binnen en ik zag in haar ogen dat ze iets begon te ontwaken in haar. En ik had zo’n sterk vermoede dat het voor u was en toen heb ik met haar gepraat.’ ‘Oh nee zeg me nu niet da ge tegen haar hebt gezegd wat ik denk dat je gezegd hebt?’ ze knikte en ik er borrelde woeden in mij op, hoe kon ze? Ik had veel goesting om iets kapot te maken maar hield me in. Ik hoopte maar dat Thalia niet zo veel belang aan haar woorden zou hechten.
‘s Avond rond 8 uur bracht ik haar terug naar station en wachtte samen met haar op de trein. Ik wilde tegen haar zeggen dat wat mijn moeder haar ook had verteld, ik van haar hield. Maar hoe begin je aan zo iets? Ik dacht dat er niets meer zou zijn dat ik niet ging durven maar dit was zo moeilijk. Toen haar trein kwam gaf ik haar een knuffel en hielt haar vast. Met een bibberende stem fluisterde ik zacht in haar oor.
Reacties:
Ooeeehhh!
Ik wil het weten =D
Gauw verdeer!
btw: Ben jij belgisch/brabant?
xxxx