FanFic.nl

Vele gebeurtenissen maar wie ben ik?

Hoofdstuk 13 In Taizé

Laura keek rond al was ze zo moe was wat. De spullen werden uitgeladen en iedereen moest Marja volgen voor waar ze hun spullen moesten neer zetten. Dat was in een of andere grote tent waar het ijskoud was. Daarna moesten ze in een rij staan voor het eten.
Laura werd er samen met Joshua er uit gevist om te gaan afwassen samen met en nog wat mensen die ze nog niet echt konden. Ze moesten eerst een plastic schort om en daarna mochten ze eten pakken. Tenminste dat kregen ze aangereikt. Het bestond uit een pistoletje, een kuipje boter en wat 2 stafjes chocolade. Daarmee moesten ze het reden. Speciaal van een iemand die daar "werkte" daar kregen ze uitleg wat ze precies er mee moesten doen.
Laura keek Joshua aan hoe zijn zijn vingers in het harde pistolet zette en wist net niet een glimlach te onderdrukken. Hij keek haar aan. "Ga jij zelf dan maar eens zo ding ontleden." "Met plezier Josh, waarschijnlijk kan ik het beter dan jij." Zei ze lachend. Met veel onhandig gewerk en veel geputst kwamen ze er toch uit.
Nadat ze heerlijk een verkracht pistoletje hadden gegeten was het tijd geworden om af te wassen.

"Neeee" gilde Laura door de ruimte waar de afwasketels stonden. Ze was vergeten dat bijna niemand haar kon verstand. "Laura ik deed niets" zei Joshua onschuldig in het Engels. "Ofcourse" klonk er sarcastisch door de ruimte. Hij had een paar spetters water op haar schot gemikt. Ze wist wel dat het voor de gein was maar toch het was al koud daar en dat water was ook al zo koud. Na met ze alle daar een kwartier te hebben "gewerkt" hadden ze toestemming om weg te gaan. Samen liepen ze naar naar de tent waar hun spullen stonden. "Zo zo daar zijn onze verloren schapen!" zei Marja toen ze zag dat ze binnen waren gekomen? "Verloren, waren we verloren dan?" zei Joshua die nog niet echt scherpe opmerkingen had gemaakt maakte in tegendeel nu wel eentje. Marja wees een plekje aan en ze gingen daar braaf zitten. "Misschien we nu nog niemand?" Begon ze. "Okay, mooi. Nu we dus met ze alle in Taizé zijn aangekomen wil ik eerst wat dingen met jullie doorspreken. We zijn hier te gast en dienen dan ook respect te tonen naar anderen en dat is logisch. Ook zijn hier allemaal mensen die een andere taal spreken zo als jullie misschien al door hadden. Ik heb begrepen dan we om 12 uur een kerk dienst hebben en dan aansluitend is de lunch. Daarna is er om 2 uur een begroeting voor iedereen in onze eigen taal. Tot 12 uur hebben jullie de tijd om de ruimte te de omgeving te kennen en lekker rond te lopen en jullie te vermaken." Laura liep richting haar tas om wat spulletjes te pakken en zag dat iedereen al weg was. Dan zelf maar op ontdekkingstocht. Ze liep de tent uit en ging haar eigen weg. Na zo half uur te hebben rond gelopen op het terrein had ze het wel een beetje gezien en ging terug in de tent zitten en ze pakte haar muziek.
Niet lang daarna zag ze een jongen een boekje pakken en ze liep naar hem toe. "hé" begon ze. "Wat is dat?" "Dat? Dat is een boekje over een organisatie bij ons." Zei de vreemde jongen. "O, wacht dat ken ik. Via dat ben ik in aanraking gekomen met Taizé." Hij begon te lachen. "Mag ik eigenlijk vragen hoe je heet?". "Waarom zou je dat niet mogen? Maar ik heet Laura." zei ze. "Ik heet Edward" zei hij. Zo hadden ze nog een hele tijd een gesprek. "Laura, ben je al eigenlijk naar de tuin geweest?" Vroeg hij. "Tuin, welke tuin?" "Okay kom maar mee." "Hij borg het boekje op en samen liepen ze naar de tuin toe." Het was nog wel een eindje lopen maar zo veel was het eerlijk gezegd niet. "Lauw, pas wel op voor deze trappen ze zijn glad!" Waarschuwde hij haar. Samen liepen ze zwijgend door de tuin heen. Dat was verplicht daar. "Edward." fluisterde ze, "Het is half 12 zullen we maar richting kerk gaan." Hij klinktte en samen liepen ze terug op weg naar de kerk.

Reacties: