FanFic.nl

Letters

8. Home sweet home

Evian POV:

De ouders van Sarah hebben me net thuis afgezet. Mijn ouders waren al naar bed, dus ik ging ook maar naar boven. Daar maakte ik mijn kluis open, ja ik had een kluis. Zo'n nikswaard ding van de Blokker. Toch me ouders konden er niet in kijken. Daaruit pakte ik mijn pakje sigaretten. Die ouwelui van mij waren pontificaal tegen roken, maar nu had ik er toch echt een nodig. Ik sloop het huis weer uit en liep naar buiten toe. Nu snapte ik het wanneer Sarah zei dat ze voor haar 18e gewoon niet leefde. Wat ik tot nu toe wist, was nog bij lange na niet alles. Ze had zoveel lagen, ik was misschien tot de derde doorgedrongen. Ze vertelde wel wat er gebeurd was, wanneer het niet anders kon, maar wat zij erbij voelde. De dingen die haar bijbleven, die haar beïnvloedde, dat vertelde ze niet. Ik wilde haar helpen. Ze liet me alleen niet toe. Gedeeltelijk ja, de rest? Niet dus.

Ik gooide mijn sigaret weg. Hij smaakte voor geen meter meer. Morgen zou ik langs haar gaan met bergen chocola, daar zou ze wel van opknappen.

Sarah POV:

Is there anybody out there
Walking alone
Is there anybody out there
Out in the cold
One heartbeat
Lost in the crowd
Is there anybody shoutin'
What no one can hear
Is there anybody drownin'
pulled down by the fear
I feel you
don't look away
, zong ik zachtjes met mijn mobiel mee totdat hij ermee kapte. De batterijen waren leeg. Ik liet mijn gedachten de vrije hand. Veel mensen verwachtten dat ik er erg mee moet zitten met wat er allemaal gebeurd was. Natuurlijk had ik mijn tekortkominkjes daardoor. Ik kon niet normaal omgaan met buitenlands uitziende jongens, ik hield er niet van om in de buurt van middelbare mannen te zitten, ik freakete nog wel eens uit wanneer ik iemand zag die erg leek op iemand die me iets aan wou doen. Dat was eigenlijk bijna alles.
Ow ja, ik was ook nog een rasechte slet. Dat gaat niet expres, ik vertrouw jongens gewoon niet. Ik liet ze niet toe. Lichamelijk wel, wanneer ik aangeschoten of dronken was, maar geestelijk niet. Daarom liepen al mijn relaties op de klippen.
Ach ik zat er niet zo mee. Je moest je leven gewoon leven en niet in het verleden blijven hangen. Bekijk alles positief en ga door, dat was mijn motto. En met die paar tekortkominkjes kon ik wel leven. Turken werden toch met de nek aangekeken, ouwe ventjes horen niet onderhand op je schoot te kruipen. Dus waar had ik nou helemaal last van? Niets dus.

Reacties:

sprotje4 zei op 9 nov 2009 - 16:31:
ik wil dat ze de brief gaat lezen


weiteren

Juliette zei op 9 nov 2009 - 16:18:
Ik ben benieuwd naar wanneer ze de brief gaat lezen
En ze is geen rasechte slet,
Niet als ze eerst dronken gevoerd moet wordenxP
Dooooor<3