Hoofdcategorieën
Home » Twilight » A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed] » Chapter 11 - Its a big mess inside my head
A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed]
Chapter 11 - Its a big mess inside my head
Jane POV:
Alec was 2 maand geleden bij ons weg gegaan. Hij was eerst naar Aro gegaan om het te vertellen een daarna was hij bij mij en Lieselotte langs gekomen om afscheid te nemen.
“Heey dames.”ť Zei hij zachtjes.
“Heey, wat is er?”ť Vroeg ik.
“Ik ga weg, ik ga mee naar de Cullens.”ť Zei hij.
“WAT! Waarom? Je laat me toch niet alleen hé!”ť Riep ik boos. Ik wilde mijn broer niet kwijt.
“Omdat Saskia voor mij alles is, en zij hier nooit zal kunnen leven.”ť Antwoorde hij rustig.
“Ik… OW!”ť Ik kwam niet uit mijn woorden zo boos was ik! Als die bitch ooit voor mijn voeten loopt, dan heeft ze een probleem! Zij steelt mijn broer!
“Lieselotte?”ť Zei Alec aarzelend.
“Ja?”ť antwoorde Lies.
“Ik… eehh.. bedankt dat je zo’n mooie jurk hebt uit gezocht voor Saskia, en zo’n lelijk pak voor Daniël.”ť Bedankte Alec haar. Ik was echt even met stomheid geslagen.
“Graag gedaan.”ť Antwoorde Lieselotte vrolijk. “Het was niets.”ť
“Tot ooit, ik moet nu echt gaan ik wil Royan nog even zoeken om afscheid te nemen.”ť Zei hij. Hij liep naar ons toe en gaf ons een knuffel.
“Pas goed op jezelf, zusje.”ť Daarna liep hij weg. Ik stortte helemaal in. Lieselotte steunde mij.
“Hee! Zo erg is het toch niet? Hij komt heus wel terug hoor!”ť ze probeerde mij te kalmeren.
“Die trut steelt MIJN broer! Ow! Als zij ooit voor mijn voeten loopt heeft ze een probleem!”ťRiep ik kwaad.
“Jemig, Jane! Doe even rustig! Wees blij dat hij iemand heeft! Hij heeft een jaar lang hier ongelukkig rond gelopen, omdat hij haar miste! Kijk eens even hoe blij hij nu is! Ik weet niet hoor, maar zou jij hem hier ongelukkig willen hebben? Alleen omdat jij hem niet wilt laten gaan! Wil jij dat op je geweten hebben?”ťVroeg ze mij boos. Ze had gelijk, dat wilde ik niet. En dat zag ze aan mijn gezicht.
“Precies, dat dacht ik ook. Jane, vroeg of laat groeien jullie toch wel uit elkaar.”ť Zei ze rustig.
“Je hebt gelijk.”ťzuchtte ik.
Langzaam begon ik weer mezelf te worden. Saskia zou ik nooit vergeven, en als ze voor mijn voeten zo lopen zal ik haar nog steeds wat aan doen! maar ik had er nu wel eenigzing mee leren leven.
Saskia POV:
Ik was moe. Ik had gezegt dat ik naar mijn kamer ging. Brooke keek mij bezorgt na. Alec was nog steeds weg. Ik ging op bed ligen met mijn gezicht in de kussens. Mijn hoofd was 1 grote puinhoop. Ik besloot terug te kijken op de laatste 4 maanden. Er was zo veel gebeurt, en nog meer veranderd.
4 maanden geleden, had Daniël mij verkering gevraagt. Ik had maar ja gzegt omdat ik hem niet wilde kwetsen en Brooke dat leuk zou vinden. Maar er was geen klik om die manier tussen Daniël en mij. Het werkte niet. Voor iedereen hielden we de schijn op, 2 maanden lang. We hadden steeds vaker ruzie als niemand in de buurt was. In Volterra liep het uit de hand. Hij werd zo boos en hij begon mij te comanderen als een hond! Ik werd boos en schold hem uit. 5 minuten later was hij dood. Dat was niet wat ik wilde! Ik wilde dat hij bleef leven, als een broer voor mij zou zijn. Ik was toen nar mijn kamer gegaan en Alec was de geen geweest die mij weer wist op te beuren. Brooke was boos geworden en dat begreep ik ook wel. En die ruzie was toch nog ergens goed voor. Zij bleek Daniël steeds minder uit te kunnen gaan staan, net als ik. Maar zij deed aardig tegen hem omdat hij bij mij hoorde! Dat was echt een komisch moment. We hadden voor elkaar de schijn op gehouden omdat we dachten dat Daniël zoveel voor de ander betekende. Alec was mee terug gegaan naar de Cullens. Hij had niet veel moeite met zich aanpassen. Nu een maand later kreeg ik nog meer goed nieuws te horen. Ik zou tante worden! Ik gilde zachtjes en begon te stuiteren. Brooke was zwanger. Toen ik het hoorde begon ik eerst daar te stuiteren, maar ik besloot dat dat niet zo’n goed idee was en rende naar buiten toe en rende wel 5 rondjes om het huis heen. Ik rende weer terug naar binnen waar de rest al stond te lachen om mij. Tja, ik was gewoon gestoord. Dat was gisteren. Alice, Rosalie, Esme en ik waren meteen op huizenjacht gegaan en hadden een geweldig huis gevonden voor hun. Daarna gingen we shoppen. Voor meubels, verf, behang en ook voor kleding. Ik wist precies wat Brooke leuk zo vinden en al snel waren we klaar. Met een grote vrachtwagen waren we terug gekomen en vandaag was de 2e vrachtwagen gekomen. Emmett en Brooke waren jagen en wij gingen met Edwards hulp erbij aan de slag in hun huis. Om half 5 was het huis al helmaal klaar en zelfs ik was er verliefd op. Zo’n huis wilde ik later ook hebben. Eenmaal thuis kleden we ons snel om, omdat we onder de verf zaten. En nu lag ik op mijn bed alles weer over te denken. Toen ik thuis kwam was Alec er niet en hij was er nu nog steeds niet. Ik vroeg me af waar hij mee bezig was. Brooke had een beetje geheimzinnig gedaan en ik vroeg me af waarom. Had het iets te maken met het feit dat Alec nog steeds niet terug was? Op dat moment ging de deur open en voelde ik dat iemand mij in zijn armen nam. Ik keek op en keek recht in het gezicht van Alec. Hij leek erg gelukkig en blij, en tegelijk geheimzinnig. Ik gaf hem een zoen en krop dicht tegen hem aan. De volgende ochtend liepen we naar beneden en iedereen deed geheimzinnig tegen mij. Wisten zij iets, dat ik niet wist?
“Brooke!”ť riep ik. Ik wist dat zij het mij wel zou vertellen.
“Ja?”ť
“ Wat is er aan de hand en waarom doet iedereen zo gehimzinng tegen mij! Is er iets dat iedereen hier wel weet en ik niet?”ť Vroeg ik haar. Ze trok een heel onschuldig gezicht.
“Jij was altijd al zo nieuwsgierig en ongeduldig. Heb geduld en gij zult zien.”ť Zei ze met een grote lach. Ik zuchte geïrriteerd, maar besloot het maar met rust te laten.
Alec POV:
Ik was de hele dag weg geweest. Ik had een mooie plek uit gezocht waar ik haar mee naar toe zou nemen zondag en ik had een ring uitgezocht. Zondag was ze ook jarig en dit leek mij eigenlijk wel het mooiste cadeau dat ik haar kon geven. Iedereen wist er van en Saskia wist van niets, daar kon ze absoluut niet tegen. Ze zag er zo schattig uit. Toen ik ’s avonds thuis was gekomen zat Saskia niet bij de rest.
“Waar is Saskia?”ť Vroeg ik brooke.
“Op jullie kamer. Ze wilde even alleen zijn ofzo.”ť Antwoorde Brooke bezorgt.
“Oke, ik heb alles geregeld voor zondag en ze weet nog steeds niets?”ť vroeg ik weer, maar nu in het algemeen.
“Nee, nog niets. Alec, maak je geen zorgen alles zal prefect gaan.”ťZei Alice enthousiast.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.