Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Letters » 12. Bill, doe die deur open!
Letters
12. Bill, doe die deur open!
David POV:
Handig, nu was mijn zanger ervandoor gegaan. Ik stond op en liep vlug naar de deur toe. Bill was nergens meer te bekennen. Ik hoopte dat hij terug zijn gegaan naar het hok waar de rest van de band ook zat. Daar liep ik dus naartoe.
"Is Bill hier?" vroeg ik aan de jongens. Ze schudden hun hoofd.
"Hoezo dan, is hij weg?" vroeg Tom geschrokken. Ik liet mijn hoofd hangen. "Nou zoek hem dan!" "Waar denk je dat ik mee bezig ben?" Ik pakte mijn gsm en belde naar de security. Ik gaf door wat er gebeurd was. Bill zou het gebouw niet meer kunnen verlaten, als hij er niet al uit was.
Tom POV:
David was net als een idioot binnen komen stormen. Nu zat ik nerveus op mijn stoel. Waar kon mijn broertje zitten? Hij was niet echt zichzelf vandaag. Ik maakte me echt ernstig zorgen. Dadelijk was hij naar buiten gerend, was hij alleen in de koude en donkere nacht.
"Ik ga hem zoeken", zei ik beslist. Ik werd vastgegrepen door Gustav.
"Nee, dadelijk zijn we jou ook nog kwijt", zei hij. "We moeten afwachten." Ik liet me weer in de stoel vallen. Gustav had gelijk. Daar hadden we geen tijd voor.
Een uur later kwam de hoofd van de beveiliging naar ons toe.
"We hebben hem niet gevonden", zei hij hoofdschuddend. David zuchtte diep.
"Dan rijden we jullie nu naar het hotel toe. Daar zal ik de media bellen. We laten een opsporingsbericht uitgaan." We stonden verslagen op en liepen met hangende hoofden naar de limousine. Niemand sprak een woord de hele reis niet.
Bij het hotel aangekomen zag ik een horde fans staan.
"Dat wordt handtekeningen zetten jongens", zei ik in een stomme poging om grappig te zijn. Niemand lachte. We stapten uit.
Gekrijs en gejoel van fans, sommige riepen om Bill, ze merkte dat hij er niet bij was. Zonder mijn gedachten erbij te houden krabbelde ik hier en daar mijn handtekening. Onze bodyguards had grote moeite de fans tegen te houden. Ik had het niet eens in de gaten. Ik was te ver gegaan met Bill. Wat ik had gedaan, het hem meer van slag afgebracht als wat ik in eerste instantie dacht. Het was ook maar een lullig grapje. Daar kon hij toch wel tegen? Blijkbaar niet dus.
Het leek of ik alle last van de wereld meetorste toen we gevieren in de lift gingen staan.
“Kop op, Tom”¯, zei Georg troostend, “we vinden Bill wel. Geloof me. Het is niet zo dat hij ergens in een vuilnisbak ligt aan reepjes gescheurd.”¯ Ik trok helemaal wit weg. In reepjes gescheurd? O god, laat dat niet gebeurd zijn. Afschuwelijke scenario’s wervelden door mijn hoofd heen. Nog even en ik begon te hyperventileren. Bill! Zijn gezicht brandde zich voor mijn netvlies. We moesten hem zoeken, we moesten hem vinden. Ik drukte op de liftknop, hij ging niet meer open.
“Fijn Georg”¯, zei Gustav geërgerd. “Nu heb je hem nog meer van streek gemaakt.”¯ Hij pakte me vast en schudde me door elkaar. “Tom! Bill is niet dood, hij is vast ergens veilig. We vinden hem, dat moet.”¯ Ik werd weer rustig, merkte dat David druk aan het telefoneren was.
De lift was gestopt, we waren boven. David was nog steeds niet gestopt met bellen. Ik sloeg af naar rechts, de gang in waar onze kamers waren. Ik deelde er een met Bill, dat hadden we wel vaker. Ik keek op. Voor onze deur zat iemand met een cap over zijn hoofd getrokken en een vuile regenjas aan.
“Wat moet dat hier”¯, zei ik, denkend dat het een zwerver was. Ik dacht er totaal niet aan dat een zwerver niet in het hotel zou zijn gekomen. De regenjas keek op. Het was Bill!
“Bill”¯, schreeuwde ik opgelucht uit en rende naar mijn broertje toe. “Ik dacht dat je weg was. Hoe haal je het in je hoofd om zomaar weg te gaan?”¯ vervolgde ik kwaad. Hij had me erg ongerust gemaakt.
Bill keek naar me op. “Heb je de sleutel, ik wil douchen”¯, zei hij kortaf. Verongelijkt keek ik hem aan, toch deed ik de deur open. Ik hoorde David tegen zijn gsm zeggen dat het niet meer nodig was. Bill was terecht, maar hoe.
Zonder verder een woord te zeggen liep Bill de kamer in en sloot zichzelf op in de badkamer. Wat was er toch aan de hand? Ik liep hem achterna.
“Bill, doe die deur open”¯, schreeuwde ik en bonkte op de deur. Zoals ik al verwachtte, deed hij de deur niet open.
“BILL!”¯ Weer geen reactie. Het enige wat ik hoorde was de douche die aangezet werd.
Bill POV:
Tom en de anderen waren aangekomen. Ik hoorde Tom zeggen wat ik hier moest. Ik keek op, zag herkenning in zijn ogen. Zonder te luisteren wat hij allemaal aan het lullen was, vroeg ik of hij de deur open deed. Dat deed hij. Zonder verder nog een woord te zeggen liep ik naar binnen toe. Ik voelde me leeg. Het stuk in mijn hart wat altijd al leeg was geweest, waarvan ik hoopte dat de ware hem op kon vullen, leek leger als ooit. Ik liep de badkamer binnen, draaide hem op slot.
“Bill, doe die deur open”¯, schreeuwde Tom terwijl hij erop sloeg. Ik kleedde me uit. Mijn magere lichaam werd stukje bij beetje steeds naakter. De kleren legde ik op de dichte wc. Ik draaide de douchekraan open, Weer hoorde ik Tom roepen. Ik sloeg er geen acht op, hij zou het toch niet begrijpen. Ik zette een stap naar voren, de douchecabine in. Duizenden waterdruppels beroerden mijn huid. Ze brachten me rust, rust van de leegte in mijn lichaam.
Tom POV:
Ik gaf het maar op. Bill gaf geen antwoord. De laatste keer dat we zo’n ruzie hadden gehad was toen we in de puberteit kwamen. Ik snapte niet waar hij last van had. Hij was zichzelf niet meer, totaal niet. Waar was mijn hypere, blije Bill gebleven. De Bill die spontaan in zingen uitbarst?
Wat was dat? Voor de deur van de badkamer lag een brief. Het handschrift herkende ik meteen. Sarah. Sarah? Zou zij misschien de oorzaak zijn van Bill’s gedrag? Dit was de tweede brief, dat wist ik zeker. Eerder was er geen brief gekomen, het konden er dus niet meer geweest zijn. Maar wat voor invloed had ze, onbewust natuurlijk, dan?
Reacties:
La la la lal la Love it!!
Echt weird waarom Tom en de rest zich helemaal dood stressen om Bill, ik zou juist als eerste bij het hotel kijken haha! Maar goed hij is en blijft de singer van TH
Xoxo
Wooohoooh!
Wacht!
Stop even.
Terug.
Het staat er nog steeds.
Omg.
Bedoel je.. Bedoel je MIJ?
AAAAAAAAAAAAH!
*rent hyper rondjes*
Vetheid
Aaah! Serieus! Dit vind ik echt leuk
Dankjewel<3
Yiiihiiiiiii
Nu ben ik blij
Nog een keer dankjewel
Bloemetje voor jou
(Nu ga ik snel het volgende deel lezen^^)