Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Letters » 13. Jegh! Dat hoeft nou ook niet
Letters
13. Jegh! Dat hoeft nou ook niet
Tom POV:
Geeuwend werd ik wakker. Gisteravond hadden we elkaar niet meer gesproken. Bill was gelijk het bed in gedoken en ik was gaan douchen.
Toen ik klaar was en terug de kamer in kwam, had Bill de brief op zijn nachtkastje gelegd. Zelf lag hij helemaal opgekruld te slapen.
Zijn haren waaierden over het kussen heen. Een gloed van vertedering kwam in me op. Dit was mijn kleine broertje en al deed hij nog zo stom, ik zou altijd van hem blijven houden.
Even keek ik nog naar het bolletje wat nog steeds sliep. Daarna besloot ik maar om om te gaan kleden. Zo gezegd, zo gedaan.
Maar wat nu? Ik ging de andere kamers op en keek of Georg en Gustav al wakker waren. Niet dus. Waarom was er niemand wakker?
Ik verveelde me. Als ze niet wakker wilde worden, zou ik ze wakker maken. Ik liep terug naar onze kamer en pakte uit de badkamer twee glazen water.
Daarmee liep ik voorzichtig weer naar de andere kamer. Voor het bed van Gustav bleef ik even staan. Zou ik dat nu wel doen? Ach wat, dan hadden ze zich al gewassen.
De gehele inhoud gooide ik over onze slapende drummer heen. Gelijk erna deed ik het zelfde bij de bassist. Beiden zaten ze met een ruk overreind in bed, keken op en..
“TOM”¯ kwam het uit twee monden tegelijk.
“Wakker?”¯ vroeg ik poeslief.
“Ja nu wel”¯, gromde Georg het water uit zijn gezicht halend. Ik liep grinnikend terug naar onze kamer. Daar schonk ik nog een glas vol water. Die gooide ik, je raad het al, over Billie heen.
“Mijn haar!”¯ zei hij geschrokken en veerde overeind.
“Nachtmerrie?”¯ vroeg ik.
Bill POV:
“Mijn haar!”¯ zei ik geschrokken en veerde overeind. Ik keek op en zag Tom staan.
“Nachtmerrie?”¯ vroeg hij. Ik gromde. Nee, echt ik gromde letterlijk. Ik had graag nog wat geslapen, wat een heerlijke droom was dat.
Buiten het feit dat het ging regenen erin en mijn haar totaal door de war kwam. Vandaar ook dat ik zo wakker werd.
“Badkamer is voor mij”¯, zei ik snel en spurtte naar de badkamer toe. Daar had ik een uur nodig om mijn make-up te doen, kleren aan te trekken en mijn haar te doen.
Uiteindelijk was ik toch best tevreden over het resultaat.
Georg en Gustav waren in de tussentijd ook al gedoucht en wel. Ze zaten tv te kijken met Tom in onze kamer.
Ik plofte naast Georg neer.
"Zo eindelijk klaar broertje?" Vroeg Tom met de nadruk op 'tje'. Ik keek expres de andere kant op. "Kom op, nog steeds boos?" Vroeg Tom geïrriteerd. Ik deed mijn armen over elkaar en keek boos voor me uit. "Tchüss! Je bent ook niet te geloven! What the hell heb ik nu weer gedaan?" schreeuwde Tom die erg beledigd was.Nog steeds negeerde ik hem.
"Oké ik vat het al! Als je niet met me wilt praten, ga dan liever helemaal weg!" Schreeuwde Tom verder. Wat kon hij vervelend zijn zeg! Snapt hij het dan gewoon niet
dat ik niet met hem wil praten? Ik verroerde geen vin. Als hij zo tegen mij tekeer ging, kon hij gaan. Ik bleef zitten waar ik zit. Blijkbaar kon Tom het niet meer hebben en stampvoette de kamer uit.
"Je bent onmogelijk!" Schreeuwde hij nog naar me terwijl ik emotieloos naar hem keek.
Georg en Gustav hadden de ruzie maar een beetje aanschouwd maar waren het eigenlijk wel met Tom eens.
Gustav zuchtte en kwam naast mij zitten.
"Oké vertel op sunshine. Wat is er aan de hand." Georg besloot achter Tom aan te gaan. Gustav kon toch veel beter inpraten op Bill dan hij.
Toen Georg uit de kamer verdween was al gauw te merken wanneer hij Tom gevonden had.
"Dat broertje van mij is niet te geloven!" Hoorde ik Tom nog schreeuwen. Maar ik gaf er niet op.
"Aarde aan onze zonnestraal." Zei Gustav terwijl hij met zijn hand voor mijn gezichtsveld begon te zwaaien. Ik keek hem aan.
"Wow! Ik wil nog langer dan vandaag leven." Zei hij geschrokken.
Verbaasd keek ik hem aan. Waarschijnlijk had ik hem zonder het te weten een dodelijke blik toegeworpen. En ja, mijn blikken zijn écht dodelijk.
"Sorry.." Piepte ik.
"Sorry wat zei je?" Vroeg Gustav plagend.
"Sorry." Fluisterde ik dit keer.
"Sorry maar ik versta je echt niet. Je praat zo zacht." Zei hij. Hij hield zijn hand achter zijn oor en kwam dichterbij.
"SORRY!" Schreeuwde ik in zijn oor. Hij schrok, dat was overduidelijk. Hij lag nu naast de bank. Ik kon een heftige lachbui niet onderdrukken.
"Wil je.. Wil je dat nooit meer doen!" zei hij lachend terwijl hij nog steeds op de grond lag. Hij drukte een vinger in zijn oor en bewoog deze een beetje. "Ik.. Ik geloof... Dat ik een Pieh.. Een pieh.." Hij kwam niet uit zijn woorden door zijn lachbui.
Ook ik lach op de bank te rollen van het lachen. "Wat zeg je? Haha Ik versta.. Er niks van!" Gierde ik. "Ik heb een.. Een piep.. In me oor!" Brulde hij dan.
Na onze hysterische lachbui was mijn donkere wolk aardig weggedreven.
"Ik ga denk ik Tom maar is zoeken.." Zei ik zachtjes. "Ik denk dat dat een goed idee is." Zei Gustav knikkend.
Ik liep de gang in. "Tommieeeeee!" Riep ik melig. "Tommiee waar ben jeeee?" Riep ik weer, op een toon van een 4 jarig kind. Er verscheen een hoofd op de deur bij Georg's kamer.
"Issie daar?' Vroeg ik, dit keer wat serieuzer. Georg knikte en liep de kamer uit. Ik zag Tom zitten op de bank. Had hij een kussen vast waarin hij behoorlijk hard kneep. Hij was woedend.
"Tom eh.. Het spijt me." Ik liet me hoofd zakken. Maar op de 1 of andere manier kwam er een giechel uit m'n mond. Tom keek op.
"Wat is er zo lollig?" Zei hij droog.
Ik kon een lach niet onderdrukken. "Niks hoor." Ik liep naar Tom en ging naast hem zitten. Ik knuffelde hem stevig.
"Sorry Tommieeee!" Zei ik terwijl ik hem aan keek met puppy oogjes.
Ook Tom moest lachen. "Wat heb jij op? Een hele krat Red-Bull ofzo?" "Ik heb geeeeeeeeeeen idee!" zei ik melig terwijl ik hem weer los liet. "Sorry Tom, ik weet niet waarom ik zo deed." Hij glimlachte.
"Tis al goed. Ik kan toch niet lang boos op je zijn." Ik glimlachte terug en gaf hem een kus op zijn wang.
"Jegh! Dí¡t hoeft ook weer niet!" Zei hij
terwijl hij met zijn handpalm over zijn wang wreef.
Reacties:
iewie
Tommie en Billie zijn lieeeeeffen jij snelle weiteren?
liefteren!
hihihihi *kijktmeteenmoetzichinhoudenomniettelachenwanthetishierzoverdomdseriuesinditsaaiehuisblik*
verdeer
“Mijn haar!”¯ zei hij geschrokken en veerde overeind.
“Nachtmerrie?”¯ vroeg ik.
Ghehe
"Sorry Tommieeee!" Zei ik terwijl ik hem aan keek met puppy oogjes.
Ook Tom moest lachen. "Wat heb jij op? Een hele krat Red-Bull ofzo?" "Ik heb geeeeeeeeeeen idee!" zei ik melig terwijl ik hem weer los liet.
Hihi
Weer leuk stukje.
Ik kan niet normaal reageren.
Nog steeds geshockt door de inleiding van het vorige deelx]
Snel meer<3
hahaha
Ik liep de gang in. "Tommieeeeee!" Riep ik melig. "Tommiee waar ben jeeee?" Riep ik weer, op een toon van een 4 jarig kind. Er verscheen een hoofd op de deur bij Georg's kamer.
dit stuk is te melig
"Tis al goed. Ik kan toch niet lang boos op je zijn." Ik glimlachte terug en gaf hem een kus op zijn wang.
"Jegh! Dí¡t hoeft ook weer niet!" Zei hij
terwijl hij met zijn handpalm over zijn wang wreef.
Dit stuk ook
hihihiii tommie en billie zijn lief als ze het geod hebben gemaakt =D
ik ga snel verder lezen!
xxxx