FanFic.nl

Letters

15. Je praat! Ik dacht al dat je stom was

Gustav POV:

Met moeite hield ik mijn lachen in. Bill had mij en Georg net van zijn wraakactie verteld. Ik beet dus ook op mijn lip om niet te gaan lachen. Tom hadden we net, het was bijna acht uur, met een smoes naar zijn kamer gestuurd.
"Wat nu", vroeg ik terwijl ik een gaap onderdrukte. Bill huppelde, ja hij huppelde letterlijk, naar de tas met playstationspellen.
"Singstars", riep hij uit. Ik rolde met mijn ogen.
"Moet dat?"
"Ja dat moet."
"Ja Gussie, dat moet", bemoeide Georg ermee, "weet je? "
“Wat weet ik", vroeg ik nieuwsgierig.
"We hadden eigenlijk een camera op moeten hangen bij Tom."
"Daar is het nu behoorlijk te laat voor."
"Ik weet."
"We kunnen beginnen", riep Bill hyper uit en hield mij de blauwe microfoon voor. Ik scrolde langs de liedjes en koos uiteindelijk voor Nirvana - Smells like a teen spirit. Eigenlijk was ik aan het zoeken naar Metallica, maar die zat er weer eens niet bij.
Het lied begon. Het zingen ging me best goed af, beter als dat ik verwacht had.
With the lights out it's less dangerous
Here we are now, entertain us
I feel stupid and contagious
here we are now, entertain us

A mulatto
An albino
A mosquito
My Libido

A denial (9x)
Zong ik de laatste woorden af. De score werd geteld. Nerveus op zijn lip bijtend keek Bill naar het scherm. "Singstarrrr", riep het ding uit bij zijn score, ik was rijzende ster. "Nu mag ik kiezen", riep Bill uit, "en ik wil tegen jou Georgie." Hij zette grote puppy-eyes op en knipperde heftig met zijn wimpers.

Tom POV:

Natuurlijk moest ik weer de chips gaan halen. Onze G’tjes waren ook lekker slim, geen eens chips op hun kamer. Laat ze maar hopen dat ze wel wat te zuipen hadden, anders kon ik weer terug gaan. Ik pakte een paar zakken chips en.. Er werd op de deur geklopt. Wie zou dat kunnen zijn?
Ik maakte de deur open.
“Haai, moppie”�, zei een hese stem. Te verbijsterd om haar tegen te kunnen houden, liep de vrouw mijn hotelkamer in. Ze sloot de deur met een hels kabaal. Wat was dit? Wie was die trol.
“Hoi”�, zei ik bang voor de, wat het ook was. “Wat kom je hier doen.”� De trol keek me schalks aan. Ze streelde met haar worstenvinger langs mijn kaaklijn. Ik huiverde, deinsde achteruit.
“Ik kom je hier vermaken moppie.”�
“Heel lief”�, zei ik met grote ogen van schrik, “maar dat hoeft niet hoor.”�
“Ik hoorde al dat je verlegen was, op het bed jij!”� Het bed trilde na van de kracht waarmee ik erop gegooid werd. Ik probeerde weg te krabbelen. Ik moest weg hier. Die trol was gek! Te laat. Dikke vetblubbers vielen over me heen, verstikte bijna. Er was geen mogelijkheid tot vluchten. Ze had me in de houdgreep.
“Nu gaan we lol beleven schatje.”� Ze wiebelde heen en weer met haar heupen. Dit wond me zo niet op. Hoe kon ze dat geloven. Wat was ze? Een hoer? Hoe kwam ze hier?
“Beetje impotent, zijn we niet?”� vroeg ze op een toon, waarvan ze blijkbaar dacht, dat die sexy en zwoel was. Het klonk meer als het kraken van een trap tijdens onweer.
“Ik ben niet impotent”�, riep ik uit toen ik eindelijk mijn stem terug gevonden had. “
“Je praat! Ik dacht al dat je stom was. Maar nu genoeg gepraat.”� Vol angst zag ik de dunne lippen op me afkomen. HELP! Het wilde niet over mijn lippen komen. Ruw draaide ik mijn hoofd weg. Haar mond kwam op mijn wang terecht.
“Ik merk het al, je moet geholpen worden.”� Eindelijk, ze ging van me af! Ik krabbelde het bed uit en wilde wegkomen. Er was geen ontkomen aan. Ze rende me achterna. De hele kamer rende ik door. Voor een walrus was ze nog best snel.
“Hier blijven moppie”�, zei de vrouw en greep me bij mijn kraag. Met dezelfde kracht als eerst gooide ze me op de vloer. Ik hoorde mijn botten kraken. Of was dat mijn shirt? Koude rillingen liepen over mijn rug. Mijn shirt was verscheurd, lag vergeten in de hoek.
“HELP ME!!!”� kon ik er eindelijk uitkrijgen.
“Daar ben ik al mee bezig schatje.”� Ze trok mijn broek ruw omlaag. Het was te laat, ik was verdoemd. Wie dit op zijn geweten had.

Gered, net op tijd. De deur, hij gaat open.
“Bill”� riep ik opgelucht uit. De vrouw ging van me af. Wacht eens even, Bill? Zijn wraak, hoe kon hij?
“Hajj broer”�, zei hij onschuldig, “wie is je vriendin? Ik moet zeggen iets meer kilo’s als wat ik van je gewend ben.”�
“Bill! Hoe kon je. Goede wraakactie”�, gooide ik er met tegenzin uit. Het was echt eng geweest, veel was er gelukkig niet gebeurd.
“Natas”�, zei hij, “je taak zit erop. Was hij bang?”�
“Zeker, zal ik jou ook eens bang maken?”� Ze tikte op zijn neus, met moeite hield ik mijn lachen in.
“Dat hoeft niet, doeii.”� Natas ging de kamer uit, nadat ze haar kleren had herschikt.
“Georg, Gustav, kom maar”�, riep Bill. De drummer en basgitarist kwamen binnen gelopen. Alletwee met een grote grijns op hun gezicht.
“Was het lekker?”�
“Niet bepaald”�, antwoordde ik gruwelend. Mijn medebandleden keken elkaar en begonnen te schaterlachen.
“Ik.. Dacht.. Dat.. Je.. Je.. Lul.. Overal in stak”�, hikte Georg lachend. De tranen stroomden letterlijk over hun wangen.
“Ha ha heel grappig”�, gromde ik. “Ze vond Bill anders ook we leuk.”� Mijn uitspraak had gewerkt, mijn kleine broertje werd net zo rood als het shirt wat hij droeg.
“Ik lag anders niet op de grond met haar boven me. Kon je nog ademen?”�
“Nee, ik lag daar dood te gaan. Dat jij zo iets kon verzinnen. Goed gedaan broertje”�, zei ik trots, “hou die goede acties voortaan voor een ander. Niet voor mij.”� Bill deed of hij erg goed nadacht, hij draaide aan een onzichtbare sik.
“Is goed”�, zei hij en stormde op me af. Geschrokken deinsde ik achteruit.
“Tomie”�, zei hij kinderlijk en gaf me de grootste knuffel ooit.
“Je moet een vriendin zoeken jij”�, zei ik droog en klopte hem voorzichtig op de rug.

Escortdame bij Tom: http://sikkepitje.nl/~paul/blog/wp-content/uploads/AmyLame-300x180.jpg

Reacties: