FanFic.nl

Letters

17. je wraak =D GEWELDIG

Sarah POV:

Daar staan ze. Die schoenen, prachtig. Daar was ik al tijden naar op zoek. Die kleur! Zilver. Ik werd er op slag verliefd op. Ik moest ze gewoon hebben, al ging heel mijn spaargeld eraan. Niet dat dat erg veel was, zoals ik al eerder zei; het gat in mijn hand is groter dan mijn hand zelf.
Ik huppelde naar de schoenen toe. Sarah en Janne waren bij de vans aan het kijken. Er waren allemaal nieuwe die we nog nooit gezien hadden. Ik hield niet zo van de vans, ze waren wel mooi, maar ik zou ze nooit aandoen. Ik was meer van de laarzen en pumps. En altijd, maar dan ook altijd, droeg ik hakken. Mijn lange slanke benen kwamen dan veel beter uit, vond ik.
Ik pakte teder de schoenen op, zocht snel mijn maat en paste ze aan. De hakken waren wel erg hoog, wel 8 centimeter, dus daarmee was ik gewoon. Even tellen.. een meter 86. Nog ietwat wiebelig liep ik naar de andere toe. “En wat vinden jullie?”� vroeg ik.
“Doen.”�
“Staan je leuk.”� Dat was alles wat ik wilde horen. Ik trok ze weer uit en keek naar het prijskaartje. Even stopte mijn hart met kloppen. Negentig Euries, dat was wel erg veel. Even aarzelde ik, maar gooide ze toen op de toonbank, rekende snel af en verbrandde het prijskaartje. Ik zou me waarschijnlijk schuldig gaan voelen tegenover mijn ontembare honger naar snoep en chips. Echter waren de schoenen gewoonweg te geweldig. Ik moest ze hebben.
Ik liep weer naar Janne en Evian. Ze zaten te dubben over verschillende schoenen. Zo goed mogelijk gaf ik ze raad en even later hadden ook zij een paar schoenen erbij.

Evian POV:

We liepen de zaak uit. Ik was erg blij met mijn nieuwe schoenen. Ze waren zwart met knalgroene lijnen erop, het leek gewoon verf wat erop gesmeten was. Janne had een paar gekocht met schotse ruit in het babyroze, zwart en blauw. Een eindje verderop was een hele stormloop aan mensen.
“Daar gaan we naartoe”�, zei ik tegen de anderen en trok ze mee. Ik worstelde me door de menigte om vervolgens een vuurvreter te zien. Het was een spectaculaire show. Je werd helemaal meegevoerd door de Amerikaan, want behalve vuurvreten vertelde hij ook verhalen en hoe.
Toen het verhaal bijna was afgelopen trok Janne aan mijn mouw.
“Ik denk dat we nu beter kunnen gaan, anders kunnen we gaan dokken.”� We zwaaiden naar de man en worstelde ons terug door de menigte.
“Shit,”� schreeuwde Sarah uit, “hoe laat is het?”�
“Vier uur, hoezo?”� vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen.
“Ik moest vandaag de hond uitlaten, zin om mee te lopen?”� Ik deed of ik diep nadacht.
“Nope, maar ik rij je wel terug. Dan breng ik Janne ook gelijk naar huis. Ik zal toch ooit met het huiswerk moeten beginnen.”� Zo gezegd zo gedaan. Ik bracht Janne en Sarah terug naar huis, kwam vervolgens zelf thuis aan en startte msn op. Ik pakte mijn schoolboeken erbij en begon te leren.

Sarah POV:

Gelukkig was mijn ma nog niet thuis van haar werk. Ik gaf vlug de honden en de katten te eten, rende naar boven voor mijn mp3 en stormde weer naar beneden om de riem te pakken en weg te gaan met de hond.
De gehele wandeling zong ik hard mee met de woorden die uit mijn oortjes kwamen. Menig mens keek me verstoord aan. Ze hielden niet zo van mijn gezang. Maar zolang ze niet met rot fruit begonnen te gooien, kon het me allemaal niets schelen.
Een uur later was ik weer thuis. Ik deed de riem af, ging naar boven en startte msn op.
*Pling* Een pop-up kwam omhoog. roeipaan@hotmail.de, dacht ik verbaasd. Wie mag dat dan wel zijn. Ik accepteerde nooit zomaar iedereen, er waren zat verkeerde mensen op het internet. Daar ben ik door schade en schande achter gekomen. Ik zag dat ik nog mail had en besloot daar even te kijken. Spam, spam, spam, werk, even kijken. Nee dat is niks, spam, spam, roeispaan, spam, spam. Wacht eens even, weer die roeispaan. Toch wel nieuwsgierig opende ik het bericht.

Liebe, lieve, schattige (ja nu weet ik het), Sarah,,
Lief? Schattig? Van wie kon dat nou komen? Ik stond voor een raadsel. Vooral het nu weet ik het sloeg nergens op. Dat weet je toch altijd gelijk als je iemand leert kennen?
Zoals je ziet, heb ik besloten om te gaan mailen. Ja en Tom ook, krijg net een duw van hier tot Tokio van hem. Wat lief van je trouwens dat je onze foto bij je bureau neerzet. Hij heeft toch wel een speciaal plekje gekregen?
Tom? Oh, het was een mail van Bill. Ik grijnsde lichtjes en als vlug de rest van de mail door. Gelijk stuurde ik een mailtje terug.

Van: Sarah_Bickems@hotmail.com
Verzonden: 01-07-2009
Aan: roeispaan@hotmail.de

Lief stekelvarkentje

Hoe ben je de mail wel niet begonnen? Lief, schattig, hoe weet je dat zo zeker? Misschien ben ik wel een totale bitch. Jullie foto heeft zeker een ereplaats gekregen, waar je ook zit bij mijn bureau, je ziet hem.
En Tomie? Duw je broertje niet, dadelijk gaat hij nog huilen Dat moeten we niet hebben. Dankje trouwens, voor je complimenten. En nee, ik ga je niet vertellen wat Bill heeft geschreven, dat is tussen hem en mij. Lekker puh -steekt tong uit-. Maar uhm, naar Hawaï klinkt wel geweldig ^^ Ik spring wel in een koffer, kunnen jullie me gratis meenemen

-Pakt Bill weer terug; is heel voorzichtig [a]-
Bill Heb ik bescherming tegen je broer nodig? Hoe dat zo. En als ik bescherming nodig heb, dan ren ik wel naar je toe
Maar maar maar, hoe durf je ruzie te maken? En hoe durft Tom het vies te vinden? Dat is toch niet te geloven. Ben je lief voor hem, -rolt met ogen-

Whaah, ik ben te hyper.. Let dus ook niet op de mail, hij is vlgns mij erg onsamenhangend
Achjaa boeiend.
En Billie, je wraak =D GEWELDIG!! Maak er foto’s van (of nee doe maar niet, ik heb geen zin in nachtmerries)

Ik ga nu afsluiten, en accepteer jullie wel op msn. Zeg tegen Tom (je moet wel vaak iets tegen hem zeggen zeg >< dat als hij een tekening wilt, hij er zelf om vraagt

Nou,, doeiii

XxX

Ik verstuurde het mailtje en accepteerde gelijk onze roeispaan. Wat een mailadres trouwens. Roeispaan hoe kwamen ze erop? Ik besloot het gelijk te vragen, ze waren gewoon online. Ik, Sarah Bickems, had Bill en Tom Kaulitz op msn.
“Sarah eten!”� riep mijn moeder naar boven. Ik zette snel mijn msn op afwezig en rende naar beneden toe, hopend dat ze er straks nog zouden zijn.

Reacties: