FanFic.nl

It's all about us [TC]

Het is fout

"Bill, dit is fout! Het moet ophouden!" Dit liet hij zich geen tweede keer zeggen. Hij vloog de kamer uit de gang op. Hij nam de trap naar beneden en rende het huis uit. Tranen liepen over zijn wangen. Het regende en het was erg koud buiten. Maar dat deerde hem niet. Hij bleef maar rennen en rennen. Hij wist precies waar hij heen ging, en niemand kon hem tegen houden.
Zijn hart was gebroken. De kou in zijn hart was kouder dan de ergste kou ooit. Hij bleef het zinnetje maar herhalen in zijn hoofd. 'Bill, dit is fout! Het moet ophouden!'
'All the things he said, running trough my head.'
Waar was de altijd zo sterke Tom gebleven? De Tom die lieve dingetjes in zijn oor fluisterde. Hij herkende hem nauwelijk terug.
Hij hoorde iemand achter zich zijn naam roepen. Hij draaide zich in een ruk om en zag wie hij dacht. "Snap je het dan niet lul?!" Schreewde hij terwijl de tranen over zijn wangen stroomde.
"Ga weg!" Schreewde hij weer en hij zette het weer op een rennen. "En waag het niet om me achterna te komen!" Hij bleef zijn naam schreeuwen, maar het werd steeds zachter tot dat de stem van Tom wegstierf. De tranen bleven maar komen, alsof er nooit een einde aan kwam. Zo voelde dit moment ook. 'Wanna fly to a place where it's just you and me. Nobody else so we can be free.'
Want ik weet dat jij dat ook wilt. "Tom.." zuchtte hij. Maar hij bleef doorrennen. Mensen bleven staan en staarde hem na. Maar ook dat liet hem koud. Ik wist ook wel dat het fout was wat ze deden.
'Cause what I'm feeling for him, what he's feeling for me.'
Ik heb het ook geprobeerd. Ik heb geprobeerd om hem te vergeten. Maar dat gaat moeilijk als je hem dagelijks ziet.
'I can try to pretend, I can try to forget. But it's driving me mad, going out of my head.'
Ik kon het niet. En hij ook niet. Samen waren ze zwak geweest. Hadden ze er aan toegegeven.
Niemand kon hun wat schelen. Maar dat is blijkbaar veranderd. Hij denkt aan zijn carriere, de media, zijn vrienden. Het enige waar ik aan denk ik hem. Met hem wil ik samen zijn.
Hij is ondertussen kletsnat. De kleding plakt aan zijn lichaam. Het bos doemde voor hem op. Hij was er bijna. Tranen vermengen zich met de regen die op zijn gezicht spatte. Hij had het vreselijk koud, maar negeerde het. Hij moest er naar toe. Hij moest naar de plek waar alles was begonnen. Hij moest naar de tweeling boom. De boom van hun. Zijn longen deden pijn van de kou en van het rennen. Maar ook dat hield hem niet tegen. Hij moest..

Plots zakte hij neer op zijn knieen. Hij belande in een plas. De regen druppels vielen om hem heen in de plas waar ze kringen in het water achter lieten.
Van zijn handen balde hij vuisten en sloeg ermee op de grond. Spetters vlogen alle kanten op. Hij was woedend. Hij bleef maar door slaan. Zijn knokkels voelde pijnlijk aan. Het brande.
De plas kreeg een rode gloet. Hij was gaan bloeden. Hij strekte zijn handen en stak ze omhoog. Bloed straaltjes liepen over zijn handen naar zijn polsen.
Rode kronkeltjes liepen naar beneden tot aan zijn ellebogen. Hij balde zijn handen weer tot vuisten.
'I keep closing my eyes but I can't block you out.'
Hij stond op en rende weer verder. Ookal kon hij niet meer. Hij moest erheen. Hij was er bijna. Het bos was erg mistig en nog kouder. Hij sprong over stuiken en boomstammen heen opweg naar die ene boom.

Reacties: