FanFic.nl

Yana Johnsson

Hoofdstuk 7: Naar het bos

‘Doei, ik zie je morgen!’ zegt Jason. Ik knik en glimlach. Nog steeds durf ik niet te ademen, ondanks dat er frisse lucht naar binnen stroomt. Hij loopt weg en ik doe de deur dicht. Ik zucht en ga met mijn rug tegen de deur staan. Ik glijd maar beneden totdat ik op de grond zit. Mijn hoofd leg ik op mijn knieën en mijn armen sla ik om mijn benen. ‘Yana, gaat het?’ vraagt Nicolas als hij aan komt lopen. ‘Ik kan dit niet meer, dit gaat zo niet meer.. Hij ruikt te erg naar mens! Ik hou dit zo niet vol! Niet als hij elke dag naast me zit bij Engels en biologie!’ fluister ik. Hij gaat op zijn hurken zitten en legt zijn hand op mijn schouder. ‘Ik snap het. Je kunt je laten overplaatsen naar een andere klas?’ zegt hij vragend. Mijn hoofd schiet omhoog, daar had ik nog niet aan gedacht. ‘Ja! Dat ga ik morgen regelen!’ Mijn gezicht klaart op terwijl ik dit zeg. ‘Maar straks kan t niet, en wat dan?’ Mijn hoofd zakt weer naar beneden. De rest van de nacht gebeurt er niet veel, ik heb even gejaagd met Jess en daarna ben ik gaan gamen met Marc. ‘s Ochtends fris ik me op en ga naar school. Het eerste wat ik doe is proberen te wisselen naar een andere biologie en Engels klas.
‘Het spijt me meisje, dat gaat ons niet lukken! Het is al moeilijk genoeg om de roosters zo bij elkaar goed te krijgen!’ zegt de vrouw. ‘Maar..’ begin ik. ‘Niks te maaren, we kunnen niks voor je doen!’ zegt ze, nu wat strenger. Boos draai ik me om en stamp de deur uit. ‘Maar weet wel dat het uw schuld is als ik straks die Jason aanval en we weer moeten verhuizen!’ fluister ik tegen mezelf.
Dan loop ik naar Engels. Jason zwaait vrolijk naar mij en ik steek alleen simpel mijn hand op. ‘Is er wat?’ vraagt hij bezorgd. ‘Ruzie thuis!’ lieg ik, ik kan hem moeilijk vertellen dat ik zo’n honger van hem krijg dat ik hem aan wil vallen! ‘Zo zag het..’ begint hij, ‘Als ik wat voor je kan doen?’ maakt hij dan zijn zin af. Ik grom even, zachtjes. ‘Zo, we gaan vandaag een wandeling buiten maken. Pak jullie tassen en jassen maar en loop achter me aan!’ zegt de lerares. Geschrokken ga ik rechtop zitten. ‘Is er wat? Buitenlucht is goed voor je!’ zegt Jason. ‘Hou je er buiten!’ snauw ik. Ik zie aan zijn gezicht dat hij hiervan schrikt en hij kijkt naar beneden. ‘Sorry Jason!’ zeg ik, op lievere toon, terwijl ik mijn hand op zijn schouder leg. ‘Het maakt niet uit, ik snap het wel.. Ruzie thuis is nooit fijn!’ antwoord hij, hij kijkt weer op en glimlacht naar me. Ik trek snel mijn hand terug, pak mijn tas op en loop naar mijn kluisje. Ik trek snel mijn jas aan en loop naar buiten. Ik ben als eerste buiten en de lerares begint een gesprek: ‘Hallo Yana! En hoe vind je Londen?’ ‘Oh, wel mooi!’ antwoord ik luchtig. ‘Wel mooi? Maar Londen is toch prachtig?’ vraagt de lerares. ‘York was ook mooi. Het is daar niet zo groot als hier, en meer bos!’ zeg ik schouderophalend. ‘Dus je bent meer zo’n natuurmens?’ vraagt ze door. Ik knik. ‘Dan zul je het wel fijn vinden dat we nu het bos even in gaan?’ vraagt ze door. Ik haal mijn schouders op. ‘Nee!’ wil ik roepen, ‘Nee, want dan hebben jullie allemaal de kans dat je dood gaat. Ik ben een vampier ziet u!’ ‘Ik ga liever alleen het bos in!’ zeg ik uiteindelijk maar. ‘Je hebt straks tijd om even voor jezelf rond te lopen als je dat wilt?’ gaat ze verder. Ik knik. Dan lopen we het bos in, we moeten bepaalde paddenstoelen en bladeren zoeken. De bladeren moeten we bij de bomen benomen, en de paddenstoelen de goede naam geven. Voor mij word dit een makkie, ik heb dit nooit gehad, maar ik heb een goed geheugen. Fluitend loop ik met Jason, Marie en Patrick het bos in. We zijn met z’n 4en tot groepje benoemd. Als ik de eerste 4 al gevonden heb begint mijn keel een beetje te branden. Ik doe alsof ik naar de wc moet en zeg tegen Jason: ‘Ik ben even weg. Ik kom zo snel mogelijk terug!’ Hij knikt en grinnikt. Ik loop zo ver mogelijk op menselijk tempo weg, totdat ze mij niet meer kunnen zien. Dan ren ik op mijn snelste op naar een bos hier ver vandaan. Daar jaag ik snel en ren terug. Voordat ik me terug bij mijn groepje begeef veeg ik mijn mond nog een keer af en kijk mijn kleren na. Er zit een grote scheur in mijn broek met een kras op mijn been. Ik kan bloeden, maar dat gaat meestal na een paar minuten weer dicht. Hoe moet ik nu terug naar mijn groepje?

Reacties: