FanFic.nl

Daughter and Son of a Kaulitz

10

Jish:
‘pap?!’ vroeg ik ongelovig. Eindelijk leek iedereen weer een beetje te ontdooien uit de schok. We waren midden in het lied geweest toen plots een man de ruimte binnen stormde en mijn vader via het raampje naar binnen kwam. Nu stonden we met zijn 4en in de ruimte en niemand die iets durfde uit te brengen leek wel. ‘Tom!?’ zei de man die door de deur gekomen was. Vervolgens wierp de man een blik op mij. ‘en wie ben jij! En wat doe je bij mijn dochter en nog belangrijker, wat doe jij hier Yin!’ Yin beet op haar onderlip. Plots schoot haar hoofd iets op. ‘ik ben hier omdat ik het zat ben dat alles verzwegen word! En dit is Jish. Blijkbaar mijn neef waarvan ik dik 15 jaar niets van wist! En dan is hij daar mijn oom. Die me ook al verzwegen werd.’ Er viel een ongemakkelijke stilte. Mijn vader en de vader van Yin keken elkaar aan en de vader van Yin zuchtte als eerste en begon te praten. ‘ik denk toch dat we het uit moeten leggen.’ Mijn vader knikte. Wat was hier aan de hand?! Uitleggen!? Ja dat mogen ze zeker wel! En een boel ook. Yin en ik zette de gitaren terug in het rek. mijn vader grinnikte. ‘je onderhoud ze nog steeds goed broertje. Zelfs mijn Gibson ziet er nog perfect in staat uit. ‘jouw gitaren?’ vroeg ik verbaasd maar papa gebaarde me te gaan zitten op de vloer. Zelf gingen de anderen ook op de grond zitten en keken Yin en ik onze vaders en beetje boos aan. ‘er valt volgens mij een hele boel uit te leggen aan jullie boze gezichten te zien.’ Zei mijn vader. Ik knikte. ‘en we willen alles nu weten! Geen verzwijgingen graag! Daar is ons leven al te vol van geweest.’ Papa keek ongemakkelijk naar zijn broer. ‘doe anders eerst jullie verklaring maar eens. Dan weten we ongeveer wat we wel en niet meer hoeven te vertellen.’ Zei de vader van Yin. Yin keek mij aan en begon vervolgens haar gedeelte van het verhaal te vertellen. Over hoe ze al zo lang gitaar speelt hier en een aantal weken geleden de papieren vond. Over dat ze gewoon gek werd van de vragen in haar hoofd en het nut niet zag. Ik vertelde op mijn beurt dat ik hetzelfde had. Ik wilde zingen, was nooit elke dag zo laat uit school, de papieren en foto’s die ik vond en mijn ontmoeting met mijn nichtje! We vertelde alles zoveel mogelijk in details opdat onze vaders het helemaal zouden begrijpen.

Nadat ons verhaal klaar was hadden de vaders telkens moeilijke blikken met elkaar uit lopen wisselen. De vader van Yin begon het verhaal te vertellen.

‘wel Yin en Jish, jullie zijn inderdaad familie van elkaar. Ik zal maar beginnen bij het begin. Jou vader, Jish, is mijn tweelingbroer. Als kleine kinderen hadden wij al een hele goede band en die hebben we nog. We zien elkaar nog steeds heel vaak vanwege het volgende. Jullie willen denk ik weten waarom we zoveel verzwijgen voor jullie. Het klinkt misschien een beetje raar en misschien willen jullie het nu nog niet begrijpen. Maar Tom en ik verzwegen zoveel voor jullie vanwege onze status in de buitenwereld.’ Ik knikte. ‘pap heeft me dat wel eens uitgelegd. Maar waarmee bleef altijd een raadsel.’ Papa knikte en nam het verhaal over. ‘wel, Bill en ik zijn al vanaf onze peutertijd bezig met muziek. Rond ons 10e jaar zijn we 2 vrienden tegengekomen waarmee ons bandje compleet werd. We hadden daarvoor namelijk al een mini bandje bestaand uit alleen Bill en mij. Maar we hadden dus een bandje. En we hebben op een of andere onverklaarbare manier doorbraak gemaakt. Om het samen te vatten werden we beroemd. En dat zijn we nog. Onze band is nog steeds internationaal bekend en geliefd in heel de wereld en we treden regelmatig op. dat is ook een verklaring voor het feit dat we er soms enorm lang niet zijn. Een sterrenstatus moet je hoog houden.’ Ik keek Yin aan die haar mond open had. Ze schudde haar hoofd en vroeg wat. ‘maar waarom hebben jullie ons dan nooit daarover iets verteld? Of over elkaar! Waarom mochten we nergens van weten?’ Bill slikte ongemakkelijk. ‘we wilde jullie uit de heisa van de buitenwereld houden. Het is echt geen glamour zoals je denkt. We wilde jullie sparen voor al de paparazzi en dat soort vervelende dingen. We… we wilde jullie een normale opvoeding geven. Een vaste opvoeding zoals ieder ander kind.’ Ik kreeg er helemaal een brok van in mijn keel. Voor mij loste dit antwoord een heleboel vragen al op. daarom mocht ik mijn echte achternaam nooit op school gebruiken. Daarom wilde onze ouders niet dat we van het terrein af gingen. Daarom wilde ze dat we niets wisten van hun status. Alleen maar omdat ze het beste met ons voor wilde hebben…
Yin stond op en knuffelde haar vader. Haar armen schokte een beetje en volgens mij huilde ze. ‘wat voor een fout hebben we begaan.’ Mompelde mijn vader. ‘we hadden al vanaf het begin moeten weten dat geen enkel kind gelukkig kan zijn in een leven vol geheimen en verzwijgingen. We hebben het wel fout gedaan Bill. We zijn geen goede ouders.’ Met dat werd ik een beetje boos. ‘hoezo fout? Hoezo slechte ouders? Wat is dat voor een onzin. Jullie ZIJN goede ouders. Jullie deden dit omwille van ons! Dat is wat de meeste kinderen het belangrijkste van een ouder vinden. Je ouders moeten het beste met je voor hebben. Ze moeten laten zien dat ze wel om je geven. En dat deden jullie evengoed toch? Oké misschien niet helemaal op een goede manier door het zo te doen. Maar maakt dat wat uit? Jullie waren er wel vaak voor ons!’ Yin haalde haar hoofd uit haar vaders schouder vandaan. ‘inderdaad. Jullie zijn wel de beste ouders die er zijn. Een weg fout ingeslagen betekend niet gelijk slechte ouders zijn. En trouwens, nu kunnen jullie er toch niet meer onder uit. We kennen elkaar nu en we weten nu wat er is. Vroeg of laat zouden we er toch zelf wel achter zijn gekomen.’ Beide vaders begonnen te lachen. ‘dat zijn echt onze kinderen hé?’zei mijn pa. ‘maar nu we dus weten waar jullie ongeveer zo bekend mee zouden moeten zijn heb ik nog vele andere vragen. Die komen terloops wel aan bod. Maar ik heb één vraagje die ik nu beantwoord wil hebben. Hoe wisten jullie dat we hier zaten en hoe is het mogelijk dat jullie beide hierheen kwamen?!’ Yin had haar armen over elkaar geslagen en keek beide vaders aan. Mijn vader begon te grinniken. ‘dat is echt iets typisch Amber hé? Volhouden tot het einde lijkt wel en vastberaden.’ Yin blies haar wangen bol en ik moest lachen. ‘oké, ik zal je vertellen hoe ik binnen kwam.’ Zei mijn vader met een brede grijns. ‘ik ben heus niet de domste of zoiets. Ik had de veranderingen in Jish gedrag al lang opgemerkt. En je moeder al helemaal! Nou en vandaag zag ik je weer eens van het terrein afglippen want ik weet al lang dat je dat doet. Nou en je moeder zag het dit keer ook dus werd ik achter je aangejaagd en ik hoefde niet thuis te komen zonder jou! Ik ben je gewoon met de auto gevolgd en toen ik bij mijn broertjes eigen huis nog wel jou naar binnen zag glippen ben ik uitgestapt en achter je aangeslopen. Helaas was ik je een beetje kwijtgeraakt in die verdraaide achtertuin hier! Pas na 2 uur wist ik weer aan welke kant van het huis ik was. En toen hoorde ik dus muziek. Ik dacht eerst dat het Bill was in de studio alleen dit geluid ken ik beter. Er is maar 1 iemand die precies op dezelfde manier als mij een e greep kan laten klinken. En daarbij bespeelt Bill voor geen meter gitaar. Nou toen dromde ik dus door het raampje waar ik jullie zag en Bill net die binnenkwam. En geloof me, ik was net zo verbaasd als jullie.’ Bill knikte. ‘jullie moeten weten dat ouders zowat een enorme antenne hebben voor hun kinderen om te weten wanneer er wat is zowat. Ik moet wel zeggen dat ik niet wist dat mijn eigen dochter zowat haar hele leven dingen doet die ik haar verboden had maar goed. Ik merkte na onze ruzie en dat avondje film dat je veranderd was in gedrag en humeur. Dus ik ben wezen opletten. En tja, vanmiddag zag ik op de camera’s van het pad dat mijn broer langs liep. Ik wilde dus naar de deur lopen toen ik geluid uit de kelder hoorde. De deur stond open dus kon ik het horen en ben ik dus naar beneden gestormd waar ik jullie aantrof.’ Ik en Yin sloegen beide voor ons hoofd. Ik had het raampje moeten sluiten en Yin was vergeten de deur te sluiten nadat ze het dienblad met drinken naar beneden gebracht had. Lekker handig dus!

Reacties: