FanFic.nl

A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed]

Chapter 13 - Would you like to get married with me?

Saskia POV:

Ergens hoorde ik een waterval. Ik was er een beetje verbaasd door. Toen ik de watervallen nog dichterbij hoorde, zette Alec mij neer en haalde de blinddoek weg. Het eerste wat ik zag was dat we boven op de watervallen stonden en de zon bijna zou ondergang.
“Vind je dit een mooie plek?”� Vroeg Alec mij. Ik kon nog steeds niets zeggen en knikte dus maar. Hij grinnikte en gaf me en zoen in mijn nek. Hij ging zitten en trok mij in zijn schoot. En zo bleven we een tijdje zitten. Halverwegge de zonsondergang zette hij mij recht op en ging voor mij op zijn knie zitten. Ik staarde hem met grote ogen aan en kreeg daarna een glimlach op mijn gezicht. Toen hij die zag, ontspannde hij weer een beetje.
“Het enige meisje waar ik van hou,
Dat ben jij.
Nooit zullen deze gevoelens vergaan.
Die blijven altijd bestaan.

Vanaf de dag dat ik jou zag.
Hou ik van jou,
Zoals je bent en hoe je doet.
Niemand die zegt hoe het moet.

Nog nooit heb ik zoveel van iemand gehouden.
Jij bent de eerste,
Op wie ik kan bouwen.
Je woont hier diep in mijn hart.
Jij bent mijn lieve schat.

Zonder jou is mijn leven niks waard.
Jij bent licht in mijn leven.
En dat wil ik samen met jouw delen.
Ow, lieve Saskia, wil jij met mij trouwen?”� Het gedicht was al prachtig en terwijl hij de laatste zin zei, pakte hij een doosje een deed hem open. Er zat een hele mooie ring in. Er stond LOVE op en er zat een klein diamantje in. Ik vloog hem om de hals en zoende hem vol passie. Ik trok me weer terug en gaf antwoord.
“Ja, dat wil ik.”� Zei ik, en als ik zou kunnen huilen, dan had ik dat nu zekker gedaan. Alec schoof de ring aan mijn vinger en zoende mij. Daarna gingen we weer zitten en keken weer naar de zonsondergang. Ik zat ook al meteen plannen te maken. Brooke en Alice zouden natuurlijk mijn bruidsmeisjes zijn. En samen met hun zou ik alles regelen - wel alles in overleg met Alec, want het was ook zijn bruiloft. Ik had zo’n vermoeden dat iedereen hier al van wist en dat ze daarom al de hele week zo geheimzinnig deden.
“Iedereen wist het hé? Dat je mij vandaag zou vragen?”� vroeg ik hem.
“Ja, en zonder hun was het ook nooit gelukt. En trouwens, als k niets had verteld had jij nu niet zo’n mooie ringen en Alice en Edward hadden het toch wel geweten, door hun gaves.”� Antwoorde Alec lachend. Ik zuchtte op gelucht.
“Brooke heeft zekker geholpen met de ring hé?”� Vroeg ik glimlachend. Brooke wist precies wat ik mooi vond.
“Ja, en ze was ook de eerste die van dit alles wist.”� Zei Alec liefdevol. Het was ondertussen donker geworden.
“Zullen we terug gaan?”� Voor de verandering was ik een keer de rust zelfe. Dat verbaasde me, maar het voelde goed.
“Wat jij wilt.”� Antwoorde Alec en trok me omhoog en zoende me weer. Ik kon mij geen leven meer voorstellen zonder hem. Langzaam liepen we terug. Wij hadden geen haast, wij hadden alle tijd van de wereld.

Alec POV:
Ik had Saskia een complete set koffers gegeven. Ze was daar heel verbaasd over. Maar ze zei er niets over. De rest van de dag oefende ze met haar gave en maakte allemaal figuren. Ik kon er wel de hele dag na kijken. Na 3 uurtje daar mee bezig te zijn geweest stopte ze. Alice trok haar mee om haar een Make-over te geven. Rond 5 uur blinddoekte Alice haar en ik trok haar op mijn rug. Na 5 minuten rennen kwamen we bij de Watervallen. Ik zette haar weer op de grond neer een deed de blinddoek af. Ze leek helemaal verbaasd. Ze had niets aan zien komen dus. En schijnbaar had ze deze plek ook nog nooit ontdekt.
“Vind je dit een mooie plek?”� Vroeg ik haar. Ze was nogsteeds sprakeloos en knikte. ik grinnikte en gaf haar en zoen in haar nek. Ik ging zitten en trok haar in op mijn schoot. En zo bleven we een tijdje zitten. Halverwegge de zonsondergang zette ik haar recht op en ging op mijn knie zitten. ze staarde me met grote ogen aan. Even was ik bang, dat ze dit helemaal niets zou vinden, maar daarna kreeg ze een lach op haar gezicht en ik kon me weer een beetje ontspannen. Ik ademde rustig uit en begon met mijn gedicht.
“Het enige meisje waar ik van hou,
Dat ben jij.
Nooit zullen deze gevoelens vergaan.
Die blijven altijd bestaan.

Vanaf de dag dat ik jou zag.
Hou ik van jou,
Zoals je bent en hoe je doet.
Niemand die zegt hoe het moet.

Nog nooit heb ik zoveel van iemand gehouden.
Jij bent de eerste,
Op wie ik kan bouwen.
Je woont hier diep in mijn hart.
Jij bent mijn lieve schat.

Zonder jou is mijn leven niks waard.
Jij bent licht in mijn leven.
En dat wil ik samen met jouw delen.
Ow, lieve Saskia, wil jij met mij trouwen?”� Als ze had kunnen huilen, had ze dat nu gedaan. Terwijl ik de laatste zin zij pakte ik het ringendoosje en deed hem open. Brooke had de ring uit gezocht. Ze was even sprakeloos. Toen vloog ze me om de hals en zoende mij vol passie. Ik zoende haar terug, en begreep dat dit een ja was. Sas trok zich terug en gaf antwoord.
“Ja, dat wil ik.”� Zei ze. Ik schoof de ring aan haar vinger en zoende haar. Eindelijk was ze echt van mij. Daarna gingen we weer zitten en keken weer naar de zonsondergang. Saskia was meteen in gedachte verzonken. Waarschijnlijk de bruiloft aan het plannen. Het was even stil. Saskia verbrak de stilte als eerste.
“Iedereen wist het hé? Dat je mij vandaag zou vragen?”� vroeg ze mij.
“Ja, en zonder hun was het ook nooit gelukt. En trouwens, als k niets had verteld had jij nu niet zo’n mooie ringen en Alice en Edward hadden het toch wel geweten, door hun gaves.”� Antwoorde ik lachend. Saskia zuchtte op gelucht.
“Brooke heeft zekker geholpen met de ring hé?”� Vroeg ze glimlachend.
“Ja, en ze was ook de eerste die van dit alles wist.”� Zei ik liefdevol. Ondertussen was het donker geworden.
“Zullen we terug gaan?”� Vroeg Saskia rustig.
“Wat jij wilt.”� Antwoorde ik. Ik stond op en trok Saskia ook omhoog en zoende haar weer. Zonder haar wilde ik niet meer leven. Nooit meer. Langzaam liepen we terug. Binnen zou nog een verrassing zijn. Ik lachde bij me zelf. Saskia had niets door.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.