Hoofdcategorieën
Home » Twilight » A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed] » Chapter 14 - Preparation & hate & A Bitchfight
A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed]
Chapter 14 - Preparation & hate & A Bitchfight
Saskia POV:
Het was echt een prachtige avond geweest. En hij was nog steeds niet voorbij. Toen we weer naar binnen liepen stond daar nog een verrassing.
“VERRASSING!”ť gilden ze met zijn allen tegelijk. Mijn mond viel open van verbazing.
“Dank jullie wel!”ť riep ik. Ik gaf iedereen een knuffel.
“Zo dus jij loopt een beetje geheimen te houden voor mij he?”ť vroeg ik toen ik voor Brooke stond.
“Ja. Het was of dat of alle lol voor Alec en jou verpesten. En trouwens een beetje geduld leren hebben is ook niet slecht hoor.”ť Zei brooke lachend.
“Wat weet ik nog meer niet?”ť vroeg ik. Ik had een onheilspellend gevoel dat er nog iets was, wat ik niet wist. Brooke zuchtte.
“Weet je nog die eerste spreuk die ik je liet zien? Toen we klein waren?”ť vroeg ze. ik snapte haar gelijk.
“Die dat als je een foto maakt hij gelijk in het album verschijnt?”ť vroeg ik verbaast.
“Ja die ja.”ť Zuchtte ze. Alec keek echt niet begrijpend op zich heen.
“Ik leg het je wel uit schat.”ť Zei ik. Nu wist ik lekker meer dan hem. Alice trok mijn hand naar zich toe en Esmé en Rose gingen er gelijk bij staan. “Oh wauw!”ť en “O, wat is ie mooi,”ť kreeg ik te horen. Ik was echt trots op de ring, maar ik wilde er niet mee pronken en nu kreeg ik dit. Als ik maar niet veel vaker dit soort reacties zo krijgen, want dan zou ik meteen gillend weg rennen. Toen ze klaar waren met het bewonderen van mijn ring vloog ik brooke om dr nek.
“Dank je! Je bent de beste zus in de wereld.”ť Zei ik. Ik was haar echt heel erg dankbaar.
“Ik hou ook van jou zus!”ť zei ze en knuffelde me. Ik moest echt alles tot in de details beschrijven voor Brooke, Esme en Rosalie. Alice had in haar visioenen alles al gezien, maar wilde alles dol graag van mij horen. Ik vertelde alles, maar ik over dreef niets. Dit was de mooiste dag van heel mijn bestaan.
1 week later
Alec en ik zouden over 3 weken trouwen. De locatie was al geregeld, en daarom waren de uitnodigingen al verstuurd. De Denali Coven was uitgenodigd en Jane en Lieselotte en Royan. Ik wilde dat Phoebe er bij kon wezen, maar helaas kon dat niet en ik vond het vreselijk. Alec en ik regelden alles samen, en meestal holpen Brooke en Alice ook. Maar de eind beslissing was altijd van ons. We waren tevreden zoals alles nu geregeld was. Morge zouden Brooke, Alice en ik gaan shoppen voor jurken. Ik vroeg me af, of het wel een goed idee was om Alice mee te nemen. Maar goed, ze was wel mijn bruidsmeisje. Ik was even weg gezonken in een dagdroom.
“Saskia!”ťriep Alice verontwaardigd.
“He? Sorry, dagdroom.”ť Zei ik een beetje verontschuldigend.
“Ja ja, is al goed. welke bloemen wil je?”ť vroeg Alice mij.
“Witte rozen en Paarse tulpen.”ť Antwoorde ik. Alice keek mij verbouwereerd aan. Had ik wat raars gezegt?
“Oke, wat jij wilt. Weetje al een beetje wat voor jurk je wilt?”ť Ging ze verder.
“Ik wil niet in het wit of rood trouwen!”ťZei ik. Dat was zo standaard, en dat was juist wat ik niet wilde, een standaard bruiloft.
“Oke, dat word wat morgen.”ť Antwoorde Alice lachend.
Jane POV:
Er was post voor mij en Lieselotte. Het was een uitnodiging voor een bruiloft en ik had al een heel slecht voorgevoel. Er was maar 1 iemand die mij daarvoor een uitnodiging zou sturen en dat was Alec en hij had nog steeds met een trut. Lieselotte had de uitnodiging net gelezen en was enthousiast.
“Aah! Wat lief! Jane! Lees de uitnoding nu eens. Het is wel je broer hoor!”ť Zei ze enhousiast. Ik pakte de uinodiging vaan haar aan en begon met lezen.
“DIE VUILE TRUT STEELD MIJN BROER!!!”ť Schreeuwde ik uit.
“Jemig! Jane, hij is gelukkig met haar! Kun je daar niet blij mee wezen?”ť Vroeg Lies mij.
“Niemand zit aan mij broer!”ť Schreeuwde ik weer. Ik zag dat lieselotte weer wilde protesteren, maar snoerde haar de mond met mijn gave. Ik pakte wat spullen in en belde al met het vliegveld. Ik zou de eerst volgende vlucht nemen naar de VS. Onder weg kwam ik Royan tegen, die kreeg ook met mijn humeur te maken.
“Gefeliciteerd met je broer, Jane!”ť Zei hij vrolijk, sinds dat hij met Alec was omgegaan was hij vrolijker. Maar door mijn humeur liet ik ook hem op de grond vallen en pijn leiden. Achter mij hoorde ik Lieselotte alweer.
“JANE! Doe even rustig! Alsjeblieft! Ik ga met je mee, of je dat nou wild of niet.”ť Riep ze. Ondertussen holp ze Royan weer op staan.
“Ik ga ook mee, want in de bui kun je wel is domme dingen gaan doen Jane!”ť Zei Royan. 2 uur later zatten we alle 3 in het vliegtuig. Na 10 uur vliegen waren we eindelijk op het vliegveld. Ik liep snel door en Lieselotte en Royan moesten moeite doen om mij bij te kunnen houden. Ik huurde een auto en wachtte tot hun ook ingestapt waren. Ze zatten net en ik trapte meteen het gaspedaal in. Al snel waren we bij hun huis. Het zag er verlaten uit en we hoorde ook niemand in de buurt. Alleen van uit het huis kwam muziek. En zo te horen was er maar 1 persoon binnen. En dat was precies de persoon die ik hebben moest. Schijnbaar had ze ons gehoord. Ze kwam al lachend naar buiten lopen en begroette mij vrolijk.
“Heey Jane! Leuk dat je er al ben….”ť En verder liet ik haar al niet meer komen. Royan en Lieselotte bleven op de achtergrond. Saskia begon te schreeuwen en te kronkelen van de pijn.
“VUILE TRUT! Je steeld mijn broer! Niemand komt aan mijn Broer!”ťSchreeuwde ik naar haar toe. In de buurt hoorde ik nu iets of iemand. Ze te ruiken iemand. Een vampier. De geur kende ik. Brooke. Saskia lag al niet meer te gillen en te kronkelen van de pijn. Naast haar kwam vanuit het bos Brooke aan lopen. Ze ging naar haar staan.
“Jane! Ik steel niemand! En dat zou ik ook nooit willen! EN voor je eigen informatie, Alec heeft mij geheel vrijwilliger gevraagt.”ť Zei Saskia, en ik hoorde haar stem trillen.
Mijn gave wilde niet meer werken en dus ging ik maar over op mijn vechttalenten. Ik sprong naar Saskia toe en trapte haar naar achteren. Ze vloog tegen een boom aan. Nog voor k haar weer wat kon die had ze zichzelf de ucht in geblazen.
“Lafaard!”ťriep ik haar toe.
“Jane! Ik wil niet met jou vechten!”ť Riep ze naar mij toe. Ik lachde.
“Je kunt ook gewoon zeggen dat je bang bent hoor!”ťriep ik weer. Saskia stond ondertussen alweer op de grond. Ik rende naar haar toe en deelde weer een paar rake klappen en trappen uit. Ze probeerde eerst niet eens terug te vechten. Nadat ik haar voor de 2e keer tegen een boom aan had gegooid deed ze eindelijk iets terug.
“Dit is niet wat ik wil doen, maar je laat me geen andere optie, Jane!”ť Zei ze. Ik sprong weer op haar af, maar ik weer achteruit geblazen.
“Brooke!”ťHoorde ik haar schreeuwen. Ik herstelde me vluch en zag snel dat Brooke in elkaar gestord was. En ik hoorde Saskia Moppelen. “waarom gebeurt dit ook altijd als ik alleen ben.”ť Ze was net uit gesproken of Emmett kwam er aan rennen.
“Wat is er gebeurd?”ť Zei hij paniekerig.
“Ze beschermde mij, ten koste van zichz…”ť En weer liet ik haar gillen, ik kon mij gave weer gebruiken. Op dat moment weer ik van achteren vast gegrepen. Royan hield mij vast en Lieselotte ging voor me staan.
“Jane! Word nu eindelijk eens rustig! Dit kun je niet doen! Denk ook eens aan Alec!”ť Zei ze.
“Emmett, breng haar naar binnen en blijf daar, alsjeblieft.”ť Hoorde ik Saskia zeggen. Emmett verdween met Brooke het huis in. Ik Liet Royan en Lieselotte pijn leiden, zodat ik mij weer kon concenteren op Saskia. We waren net weer aan het vechten en ik had Saskia voor de 3e keer tegen een boom aan gegooid, toen Alec verscheen. Ik had net weer willen aanvallen, maar hij ging beschermend voor haar staan. Mijn ogen puilden uit.
“Jane, zo ken ik jou niet. Laat haar alsjeblieft met rust, wil je?”ť Vroeg hij mij.
“Zij Steeld Jou! Van Mij!”ť Sprak ik langzaam uit en met nadruk op ieder woord.
“Niemand steeld mij. Je bent niet gewend dat je mij moet delen. Je bent gewoon jaloers dat ik eindelijk iemand heb, waar ik voor altijd mee wil leven.”ťZei Alec voorzichtig. “En in jou blinde woede, val je zelfs je eigen vrienden aan! Wat hebbe zij misdaan? Niets en ook Saskia heeft jou niets misdaan! Jane wordt nu eens rustig.”ť Ging hij verder. Langzaam werd ik weer rustig. Alles wat hij had gezegt was waar. En dat drong nu tot mij door. Langzaam zakte ik op de grond neer en begon te snikken.
“Gaat het, mijn Lief?”ť hoorde ik Alec vragen aan Saskia. Hij kreeg geen antwoord, ik hoorde haar opstaan. Een paar tellen later stond ze mij te troosten.
“Jane, Alsjeblieft. Ik wil hem niet van je stelen. En ik ga hem ook absoluut niet vragen elk contact te jou verbreken. Hij zal altijd jou broer blijven.”ť Zie ze. Ik was geschokt ik had haar net aan gevallen en nu deed ze zo aardig tegen mij.
“Het spijt me. Ik, ik weet niet wat me bezielde.”ť Ik zei het tegen iedereen. Ik wilde niemand pijn doen.
“Het is wel goed. Kom je mee naar binnen? Dan kunnen we rustig praten.”ť Zei Saskia rustig. Ik keek op en zag dat ze *figuurlijk* ook moest huilen. Ik zag ook dat ik haar verwond had en dat het haar pijn deed, maar ze liet niets merken.
“Ik heb je verwond.”ť Zei ik berouwvol.
“Is niets”ť antwoorde ze. We stonden op en liepen naar binnen toe.
Reacties:
goed verhaal!!
ik zet deze reactie ff hier omdat ik moet stoppen en dan weet waar ik was XD