Hoofdcategorieën
Home » Twilight » A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed] » Chapter 17 - Bad Edward!
A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed]
Chapter 17 - Bad Edward!
Edward POV:
Seatle was erg gezellig met Emmet, Royan en Alec. Wij hadden al snel allemaal een pak gevonden en liepen nu een beetje doelloos door Seatle heen.
“Zullen we eens kijken hoe ver de dames zijn?”ť Stelde ik voor uit pure verveling.
“Goed, ik ben wel benieuwd hoe ver zij zijn.”ť Antwoorde Emmett. We liepen terug de winkelstraat in. De meiden kwamen net een winkel uit.
“Zo! Ik zie wel 4 jurken, maar Saskia heeft nog steeds geen jurk gevonden zo te zien?”ť Stelde Emmett vast.
“Hm… Nee, inderdaad. Jammer he? Ik kan echt geen mooie ingewikkelde jurk vinden.”ť Zei Saskia tegen hem. In haar gedachtes zag ik dat ze allemaal een jurk hadden. Ze hadden allemaal mooie jurken. Ik grijnsde, Saskia zag dat en schreeuwde met haar gedachte naar mij. “NIETS zeggen Edward!”ť. Ik keek haar aan en knikte. Snel trok ik weer een strak gezicht.
“En hoe staat het bij jullie? Allemaal al iets kunnen vinden?”ť Vroeg Sas ons.
“Wij zijn al klaar.”ť Zei Royan. De dames lachden.
“Jullie wel hé?”ť Plaagde Jane ons. Sas liep naar Alec toe en zoende hem, en Brooke deed het zelfde bij Emmett.
“Ik denk dat wij maar weer verder moeten gaan.”ť Zei Alice.
“Ik denk dat we jullie straks wel weer zien. Want ik vrees dat wij moeten gaan voordat de elf veranderd in de duivel.”ť Zei Saskia schijnheilig.
“Erg slim idee, anders sta ik straks alleen voor het altaar, en dat was ik toch echt niet van plan.”ť Antwoorde Alec.
“Bye bye, schat.”ť Zei Saskia. Alice trok hun mee en wij gingen naar de speelhal. Er was echt werkelijks niets te doen. we speelde om de beurt een uur lang spelletjes. Om 10 voor 12 liepen we richting de lunchroom. De dames waren er nog niet. We gingen aan een tafel in de hoek zitten. Om 10 over 12 kwamen de dames ook eindelijk binnen.
“he, he. Daar hebben we de dames ook eindelijk.”ť Plaagde ik hun. Saskia ging snel naast Alec zitten en Brooke naast Emmett. Ze hadden het alle twee zwaar en wilde niets liever dan naar huis toe. De serveerster stond bij ons en wilde onze bestelling opnemen. Niemand nam wat, behalve Saskia. Net asl vanochtend keken we haar raar aan. Nu besteedde ze er geen aandacht aan.
“Ik denk dat we wel klaar zijn voor vandaag. Ik vind die 10 tassen en 4 jurken wel weer meer dan genoeg voor 1 dag.”ť Zei Saskia plagend.
“OW! Echt niet! We zijn echt nog niet klaar hoor!”ťAntwoorde Alice. Brooke en Saskia kreunde.
“Alice?”ť Vroeg Saskia op haar liefst. Ik las haar gedachtes al en moest lachen.
“Ja?”ť Alice keek Saskia verontrustend aan.
“Als ik jouw mijn huwelijksreis spullen laat kopen hé? Zijn we dan nu wel klaar?”ť Probeerde sas.
“Leuk geprobeerd. Nee, het is maar 1 klein dingetje dat we nog moeten doen.”ť Antwoord Alice. “maar mag ik nog steeds je spullen pakken?”ť Ging ze verder.
“Je doet maar.”ť Zuchtte Saskia.
“dankje!”ť Zei Alice vrolijk.
“Zullen we dan maar verder gaan?”ť Stelde Jane voor.
“Hmm… wacht eerst heb ik nog even een idee.”ť Zei Sas grijnsend. En weer las ik haar gedachtes al. Ze wilde met zijn alle gaan paintballen. Dat had ze altijd al willen doen. Ik begon te grijnzen.
“Geweldig! Ik doe mee!”ť Zei ik. Daarna staarde Alice even in de toekomst en kreeg ook al zo’n grijns op haar gezicht.
“I’m in too!”ť Zei ze. De rest keek ons niet begrijpend aan.
“Wij gaan morgen met zijn alle…… Paintballen!”ť Riep Saskia enthousiast. Het idee werd door iedereen goed ontvangen en Alice belde snel naar huis. Daar zou ook iedereen mee gaan.
“Jongens, als jullie daar nou eens alles voor regelen…”ť Stelde Brooke voor. “Dan gaan wij verder met shoppen.”ť
“JA!!!”ť gilde Alice. Gelijk trok ze Brooke mee. Jane trok Saskia snel mee. Beide gingen ze met tegenzin mee. Wij gingen naar het Paintbalcentrum en reserveerde voor morgen. Emmett en Brooke zouden niet mee doen. Emmett vond het te gevaarlijk om Brooke mee te laten doen, en omdat hij haar niet alleen wilde laten zou hij ook thuis blijven. In zijn hoofd las ik ook weer de kindernamen. Als het een jongen zou worden dan Ryan Alexander Halliweill Cullen en als het een meisje wordt dan zou het Melody Angelique Halliweill Cullen worden. Daarna gingen we naar huis. Ik vertelde iedereen de kindernamen. Esmé was helemaal gelukkig toen ze ze hoorde. Wij zouden gaan jagen. Toen we terug kwamen waren de meiden er ook weer. Esmé stormde meteen naar Brooke toe.
“Oh Brooke wat een mooie namen hebben jullie uitgekozen voor de baby!”ť gilde ze.
“Hoe weet je dat?”ť vroeg Brooke verbaasd. En toen hoorde ik haar gedachtes. Shit! Niemand mocht iets weten. Emmett, Saskia en Alice zouden niemand wat vertellen.
“Edward zei het.”ť Zei Esmé.
“WAT?!”ť gilde Brooke woedend. Iedereen hoorde haar gillen en kwam meteen naar beneden toe. Ik had allang in haar hoofd gelezen wat er aan de hand was, wat ze met me wilde doen en dat ze me nu wel haatte! Brooke stond echt te koken van woede. Emmett kwam boos achter de rest aan en ging snel bij Brooke staan.
“Edward! Hoe kun je dat doen zonder het eerst aan mij of Emmett te vragen?!”ť gilde ze boos naar me toe.
“Nou sorry hoor! Hoe kon ik nou weten dat die namen het nieuwste wereldgeheim waren!”ť zei ik arrogant. Oke, ik schrok van mijn eigen manier van deon. Ik was nooit arrogant geweest en dat wilde ik ook nooit zijn. Waar kwam dit dan vandaan. Nu was Brooke echt helemaal boos op me. IK hoorde dat Saskia ook al door had wat er aan de hand was. Je kon wel zien dat ze een tweeling waren. Ze waren nu alle twee even boos op me. Saskia wilde me wat doen, maar Alec greep haar net op tijd vast. Emmett had minder geluk. Brooke was iets sneller en sneet mij door de open tuindeur door een boom heen. Brooke wilde achter me aankomen, maar storte in. Saskia was los gekomen en stond me nu de huid vol te schelden. Emmett riep bezorgd om Carlisle en Saskia stopte, draaide zich om, zag Brooke en meteen was ze totaal anders. Net stond ze me nog verrot te schelden en nu was ze een en al bezorgdheid om Brooke en ze was overstuur.
Saskia POV:
Het laaste dat Alice ons vandaag aan deed was de kapper. We haalden haarverf - ze zou bij mij extention maken, Ik was zelf blond, en ik zou er bruin bij krijgen- en een hoop andere haarspullen. Daarna konden we eindelijk naar huis. Brooke moest van mij op de bank gaan liggen. Jane, Alice en ik waren alles aan het uitpakken en opruimen. Alles stond in Alice hemels grote inloopkast. Er was toch niemand die daar in durfde te komen, dus daar zou alles veilig staan. Opeens hoorde ik brooke schreeuwen. Ik liet de schoenen vallen en rende naar Brooke toe.
“Edward! Hoe kun je dat doen zonder het eerst aan mij of Emmett te vragen?!”ť gilde ze boos naar hem toe. Ik had meteen door wat er aan de hand was. Hij dat de namen door gelult. Esmé stond er beteuterd bij te kijken, duidelijk had zie Brooke ermee gefeliciteerd. Edward’s houding was echt arrogant en Brooke en ik konden daar echt niet tegen. Ik begon echt boos te worden. De lul.
“Nou sorry hoor! Hoe kon ik nou weten dat die namen het nieuwste wereldgeheim waren!”ť zei Edward arrogant. Oke. Dat had hij echt niet moeten doen. Als er 1 ding is waar Brooke of ik niet tegen kunnen is het die houding. Alec hield mij tegen, maar voordat Emmett Brooke tegen kon houden smeet ze hem door de open tuindeur het bos in. Hij vloog met zo’n kracht naar achteren dat hij door een boom heen knalde. Alec liet mij los en ik rende Edward achterna.
“GODVERREDOMME!!! Kun je dan ook nooit iets geheimhouden! Je zult ook 1 keer die klote kop van de dicht houden! Vieze vuile Kut Debiel!”ť Schreeuwde ik hem toe. Hij keek echt berouwvol, maar het hielp niets. Achter me hoorde ik Emmett om Carlisle roepen. Ik draaide me om en zag dat Brooke weer was ingestort. Alle woede viel weg en ik raakte overstuur. Snel rende ik naar Emmett en Brooke toe.
“Wat is er met haar?”ť zei ik ongerust. Ik was totaal omgeslagen.
“We moeten haar naar jullie kamer verplaatsen.”ť Zei Carlisle. Emmett knikte en tilde Brooke op. Ik bleef beneden. Ik wilde boven niet in de weg lopen. Ik begon te ijsberen.
“Ehhh… Saskia?”ť Hoorde ik Edward zeggen.
“Wat moet je, Idioot.”ť Bromde ik.
“Het spijt me. Ik wist echt niet dat het geheim moest blijven. Ik hoorde het in Emmett’s hoofd vanmiddag en ik vond dat Esmé het wel moest weten. Enn en en O… het spijt me echt! Ik zal echt alles doen om het goed te maken”ť Zei Edward spijtig.
“Jaja, zal wel weer. Hoepel nu maar weer op.”ť Antwoorde ik. Alec was mijn geijsbeer zat en trok me op de bank en hield me op mijn plek. Een paar minuten later hoorde ik brooke de trap af komen en stond op en liep naar haar toe. Edward was me voor. Hij hing als een klein kind aan Brooke’s been en jammerde en smeekte om vergevenis.
“Vergeef me alsjeblieft Brooke! Ik kan er niet goed tegen als je boos op me bent! Please! Ik zal alles doen!”ť smeekte hij. Iedereen deed zijn best om niet te lachen, maar ik kon het niet helpen. Ik kreeg de slappe lach en rolde over de grond van het lachen. Emmett kwam ook binnen, en toen hij Edward zo zag, moest Emmett ook heel hard lachen.
“Ja, hoor kleutertje! Ik vergeef je. Met 1 voorwaarde. Nog 1 keer die arrogante houding en jij wandelt naakt door heel Forks heen, op mensentempo, in de regen en dat ga ik dan filmen en zet het wereldwijd op YouTube! Begrepen?”ť Antwoorde Brooke streng. Edward trok wit weg en knikte. Ik moest nog harder lachen. Ik zag het al helemaal voor me. Dit was niet normaal meer. Hij gaf Brooke snel een knuffel en liep toen naar Emmett.
“Kun jij het me ook vergeven?”ť vroeg hij.
“Ja hoor, maar inderdaad, wat Brooke net zei. Flik me dat nog eens en ik zorg er echt voor dat haar dreigement uitkomt.”ť Zei hij en gaf Edward een knuffel. Ik was ondertussen weer bij gekomen, en voor Edward mij iets kan aandoen vroeg ik Brooke of alles in orde was.
“Brooke alles in orde?”ť vroeg ik.
“Ja hoor. Ik heb alleen een vitamine tekort.”ť Zei ze terwijl ik mijn schouders ophaalde. Iedereen staarde naar haar met grote ogen waardoor ze de slappe lach kreeg. Daardoor kreeg ik weer de slappe lach.
“We zijn echt een geweldig stelletje vampiers.”ťZei ik tussen het lachen door.
“Tja, je bent Tweeling, of je bent het niet.”ť Antwoorde Brook, nog steeds lachend.
“Oh Brooke! Kun je morgen wel mee Paintballen?”ť vroeg ik. Ik had me weer hersteld.
“Ja nat..”ť Begon Brooke.
“Helemaal niet!”ť werd ze onderbroken door Emmett. “Je valt steeds flauw en het kan gevaarlijk zijn voor de baby.”ť Zei hij toen hij haar boos en verbaasd zag kijken.
“Oh je hebt gelijk. Dan hou ik de score wel bij.”ť Zei Brooke schouderophalend. We waren beide moe en liepen samen naar boven toe. Edward zou het zwaar gaan krijgen morgen. Ik zal dubbele wraak op hem nemen. Ik stond met een goed gevoel op en trok mijn geweldige spijkerbroek aan en een T-shirt. Ik deed mijn haar weer in een staart en had toen pas door dat Alec al die tijd naar me had zitten kijken.
“Is er iets?”ť Vroeg ik onzekker. Hij lachde.
“Nee hoor. Ik ben er alleen nog steeds verbaasd over dat je zo menselijk bent soms en dat jij en Brooke echt heel veel op elkaar lijken.”ť Antwoorde hij. Ik liep naar hem toe en zoende hem. Ik keek hem weer in de ogen en zag dat er nog iets was.
“Er is nog iets, en zeg nu niet dat dat niet waar is, want ik zie het aan je ogen.”ť Zei ik streng.
“Zonder jouw is de nacht zolang en eenzaam.”ť Antwoorde hij weer. Ik bloosde.
“Het spijt me echt heel heel heel erg!”ťFluisterde ik.
“Geef niets, je bent echt heel lief in je slaap. En je praat soms. Vannacht had je het erover dat je Edward zou vermoorden.”ť Ik moest lachen. Inderdaad dat had ik gedroomd, ja.
“Dat ben ik ook wel van plan, niet in de letterlijke zin hoor!”ť Zei ik lachend. Alec stond op en trok mij mee.
“Kom dan gaan we naar beneden.”ť Beneden zat iedereen aan de ontbijt tafel. Jemig, waarom zatten ze hier iedere ochtend terwijl er behalve ik toch niemand iets at.
“Zeg, waarom zit iedereen altijd hier, terwijl ik de enige ben die eet?”ť Vroeg ik twijfelend.
“We willen een normaal, gezellig, gelukkig gezin zijn. En dan hoord dit er bij.”ť Antwoorde Carlisle.
“Nou, volgens mij zijn wij alles BEHALVE normaal”ť Zei ik spottend en met de nadruk op behalve.
Reacties:
hahaha geweldig snel verder en laat het dan ff weten