FanFic.nl

Can you help me?

Deel 1

‘Kira!’ roep ik heel hard en kijk zoekend om me heen. Ik zie haar nergens. Verdorie! Waarom moest ze dan ook zo nodig wegrennen. Ik snapt er niets van. Dat had ze nog nooit gedaan! ‘Kiiiraaa!’ roep ik nogmaals. Ondertussen loop ik naar de speeltuin waar mijn zusje en ik vaak spelen. Ik hoop dat ik haar hier kan vinden. Anders zou ik echt niet weten waar ik haar moet zoeken. Ze zal toch niet ontvoerd zijn ofzo?
Als ik bij het speeltuintje aankom, zie ik een jongen bij de schommel staan. Op de schommel zit een klein meisje met een roze jasje. Hé, wacht eens? Kira heeft toch ook zo’n jas? ‘Kira!’ roep ik blij, omdat ik haar eindelijk gevonden heb. Ze springt van de schommel en rent op me af. Ik til haar op en knuffel haar helemaal plat. ‘Waar was je nou? Je kan toch niet zomaar weglopen?’ zeg ik streng tegen haar. ‘Speeltuin.’ Is het enige dat ze zegt. ‘Het zal wel.’ zeg ik. Ik kan nooit lang boos op haar blijven.
Dan draai ik me om naar de jongen, die nog altijd geen woord heeft gezegd. ‘Hartstikke bedankt dat je mijn zusje hebt gevonden. Ik was doodongerust!’ zeg ik tegen hem. Hij glimlacht. ‘Geen probleem joh. Ze heeft zich wel vermaakt hier in de speeltuin geloof ik.’ zegt hij. ‘Dat kan wel kloppen, we spelen hier vaker.’ leg ik uit. ‘Aha, vandaar.’ zegt hij lachend. ‘Kiro!’ zegt Kira dan. ‘Hè, wat bedoel je?’ vraag ik haar. “Uhm... ze bedoel mij denk ik. Kiro is mijn naam.’ zegt de jongen een beetje verlegen. ‘Nou aangenaam Kiro, mijn naam is Kiara.’ stel ik mezelf voor. Hij schud mijn hand voor zover dat gaat, aangezien ik nog steeds met Kira op mijn arm sta. Dan zet ik Kira op de grond. ‘Nou, wij gaan maar eens op huis aan. Nogmaals echt harstikke bedankt.’ zeg ik. ‘Het was echt geen probleem, ze is een harstikke lief kind.’ lacht hij vrolijk. Dan wend ik me tot Kira. ‘Kom Kier, we gaan naar huis.’ Ik wil haar meetrekken, maar dan begint ze hartverscheurend te huilen. Uit het gebrabbel dat ze uitkraamt kan ik opmaken dat ze nog met Kiro wil spelen. ‘Dat kan niet, Kiro moet ook naar huis. Zeg me alsjeblieft dat je naar huis moet.’ zeg ik en ik kijk Kiro wanhopig aan. ‘Ik hoef niet per se naar huis, maar ik wil anders ook wel een andere keer naar de speeltuin komen als ze dat leuk vind?’ vraagt hij dan. Verbaasd kijk ik hem aan. ‘Uhh okay, is goed. Wanneer dan?’ vraag ik. ‘Morgen? Om dezelfde tijd als nu?’ vraagt hij. ‘Okay, prima. Hoor je dat Kira, morgen mag je weer met Kiro in de speeltuin.’ meld ik mijn zusje, die meteen ophoudt met huilen. ‘Dan gaan we nu echt naar huis.’ zeg ik en ik trek Kira mee. ‘Tot morgen!’ roep ik nog over mijn schouder naar Kiro.

Reacties: