FanFic.nl

I Hate Georg & zijn Tokio Hotel!!

Hoofdstuk vijftien.

'
~Alex is gone..~

'Ashley'POV
Alex loopt een stukje verderop terwijl ik achter hem aan ren. Als ik dan eindelijk langs hem sta , moet ik moeite doen om zijn pas bij te houden. Hij is duidelijk gekwetst over wat Tom gezegd heeft. Ik steek mijn arm uit om zijn hand vast te nemen. Zachtjes knijp ik er in. "Lex, je moet zijn woorden niet zo persoonlijk opvatten, hij kent je niet eens.." Mijn broer bijt op zijn lip en kijkt me kort aan. "Doe ik ook niet." Antwoord hij stug. Ik zwijg maar gewoon, want nu een discussie met hem aan gaan is niet zo'n goed idee.
Als we voor mijn huis staan, wacht hij niet eens op dat ik zou gaan kijken of de kust wel veilig was, nee, hij loopt gewoon langs de achterdeur naar binnen. Mijn moeder -Alex weigert haar nog zijn moeder te noemen, omdat ze ons uit elkaar gehaald heeft- zit aan de keukentafel. Ze kijkt op als we binnen lopen. Haar mond zakt open als mijn tweeling voor haar staat. "Wat doe jij hier?!" vraagt ze verbaast. "Ben je dan niet blij je zoon terug te zien?" snauwt hij haar toe. Hij wil alweer weg lopen, maar Stefan die in de deuropening staat houdt hem tegen. "Heb je niet gehoord wat je moeder vroeg?" streng kijkt hij Alex aan. Mijn broer zucht hoorbaar. "Zij is mijn moeder niet meer en jij ben mijn vader niet, dus nee, het interesseert me geen zak." Ik bijt op mijn lip om niet in lachen uit te barsten. Alex duwt mijn 'stiefvader' opzij en loopt langs hem door naar boven. Ik wil hem volgen als Jane me terug roept. "Ashley?! Wat doet hí­j hier?! En jij gaat me antwoorden, anders heb je een hele week huisarrest!" "pff, chanteer maar weer ja.." mompel ik geïrriteerd. "Wat zei je daar?" vraagt Jane streng. "Niks.." zucht ik. "En Alex kwam mijn opzoeken, lief hé!" Ik glimlach zachtjes, maar dat had ik beter niet kunnen doen, want mijn moeder kijkt me woedend aan. "Zit je me uit te lachen?! Zeg maar tegen je broer dat hij onmiddellijk terug naar huis vertrekt! En ik ga ook eens met je vader bellen. Ik had hem nog zó gezegd dat hij het adres niet mocht geven." Aangeslagen kijk ik haar aan. Wat?! "Wilde je ons contact dan hélemaal verbreken of zo?! Oh, wat ben je toch slecht!" sis ik. "Ik doe dat alleen maar voor je eigen bestwil! Alex is niet goed voor je! Samen brengen jullie té veel problemen! Mijn mond zakt open en ik voel tranen achter mijn ogen prikken. Ik kijk haar woedend aan en ren dan de trap op, naar Alex. Maar als ik dan mijn kamer inloop is die leeg, ik zie enkel een briefje op mijn bed liggen.

Reacties: