Hoofdcategorieėn
Home » Cinema Bizarre » My Obsession » 8.I'm free from everything.
My Obsession
8.I'm free from everything.
“Echt, daar hoef je geen dank je voor te zeggen.”¯ fluisterd Romeo terug. “Toch wel. Wie weet wat er gebeurd was als jij niet kwam.”¯ zeg ik terwijl er een traan uit mijn ooghoek ontsnapt. “Niet aan denken. Ik was optijd, dat is wat telt.”¯ zegt hij wrijvend over mijn rug. We trekken een klein beetje van elkaar weg met de hoofden dicht bij elkaar. Mijn handen laat ik van zijn nek naar zijn borst glijden. Hij kijkt mij glimlachend aan en legt zijn voorhoofd tegen de mijne. Een kleine glimlach speelt op mijn gezicht. Onze gezichten zijn zo dicht bij elkaar dat ik er lichtjes zenuwachtig van word. Nou goed, toch wel heel erg zenuwachtig. Ik kijk naar zijn lippen en bijt op mijn onderlip. Ik kijk dan terug op, recht in zijn blauwe ogen. Ik zie dat hij net hetzelfde deed bij mij. Ik ga met mijn gezicht dichter naar de zijne, druk mijn lippen even tegen de zijne, trek dan snel terug, draai mij om uit zijn armen en ik wandel de kamer uit voordat hij iets kan zeggen. Ik laat hem helemaal verbaasd kijkend alleen.
Romeo P.O.V. (point of view)
ik ga met mijn vingers over mijn lippen. Een glimlach speelt op, op mijn gezicht. Een warm gevoel betrekt mij. Ik kan het niet langer meer ontkennen. Ik vind haar echt leuk. En ik ga er niet om liegen. Hoe ze het ook deed, ze wist mijn hart de veroveren op een korte tijd. Ik duw de deur glimlachend dicht en kruip dan in bed. Zodra ik onder de, nu nog koude, dekens lig val ik meteen inslaap. Met het beste gevoel ooit.
Riley P.O.V. (point of view)
Ik sluit de deur achter mij als ik in de kamer van mij en Kiro kom. Mijn hart gaat tekeer. Deed ik dat nou echt? Een gelukig gevoel gaat door mij heen. Daarom dat ik nu denk ik met een lichte glimlach de kamer binnen kwam. Kiro kijkt mij bedachtzaam aan. Ik ga bij hem op het bed zitten en sla mijn armen rond zijn middel. “Ga je me nu vertellen wat er net is gebeurd wat je zo doet glimlachen en je glinster ogen geeft?”¯ ik lach zachtjes. Eerst twijfel ik of ik het zou zeggen. Dan besluit ik het toch maar te vertellen. Het is tenslotte mijn broer.
“Je... wat?”¯ ik lach om zijn reactie. Ik zie dat hij dan een zachte glimlach opzet. “Dus... je vind hem leuk?”¯ ik bijt op mijn onderlip bij deze vraag. Ik kan het niet meer ontkennen. En dat ga ik ook niet doen. Ik knik lichtjes. “Ga je het hem vertellen?”¯ vraagt Kiro. “Ik weet het niet.”¯ zeg ik twijfelend. “Hoe reageerde hij?”¯ vraagt hij. “Geen idee, ik ging de kamer uit voordat hij nog iets kon zeggen.”¯ zeg ik bijtend op mijn onderlip. Kiro zucht en schud glimlachend zijn hoofd. “Echt iets voor jou.”¯ zegt hij lachend. “Ik had zijn gezicht eens willen zien.”¯ zegt hij weer lachend. “Anders ik ook.”¯ zeg ik zuchtend. “Alles op zijn tijd.”¯ zegt Kiro glimlachend. Ik knik lichtjes.
We kruipen samen onder de dekens en kruipen dicht tegen elkaar. “Ik ben Romeo echt heel erg dankbaar dat hij je gered heeft.”¯ fluisterd Kiro mij toe. “Ik ook.”¯ fluister ik nog voordat ik in een onrustige slaap val.
Mijn ogen schieten wijd open als ik wakker schrik. Ik had zo een nare droom. Ik zag alles weer gebeuren.
Zonder dat ik het zelf door heb, rolen de tranen over mijn wangen. Ik kijk op naar de klok op het nachtkastje. Het geeft aan dat het drie uur in de ochtend is.
Na een tijdje wakker te liggen, merk ik dat ik niet meer kan slapen. Ik ben gewoon klaar wakker.
Ik maak mij langzaam en voorzichtig los uit Kiro zijn greep. Zodra dat gebeurd is wandel ik heel erg stil naar beneden. Hopenlijk maak ik niemand wakker.
In de keuken aangekomen, doe ik het kleine lampje boven het aanrecht aan. Ik ga aan tafel zitten en leun wat voorover. Met mijn ellebogen, leunend op de tafel en mijn handen in mijn haar. Met mijn gezicht naar de tafel toegericht. Mijn natte wangen had ik nog niet afgeveegd. De laatste natte tranen rollen van mijn wang op de tafel.
Na een paar minuten hoor ik wat geschuifel aan de deur. Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk op naar de deur. Een slaperige Romeo staat in de deuropening. “Sorry als ik je heb wakker gemaakt.”¯ fluister ik zacht. “Nee, nee. Ik werd wakker, kon niet meer slapen en ik kreeg dorst.”¯ fluisterd hij snel. Al dadelijk iets wakkerder nu hij mij hier heeft zien zitten.
Hij pakt een glas water en komt tegenover mij zitten. Romeo kijkt mij bedenkend aan. Ik wend mijn blik terug op de tafel terwijl ik maar met één hand in mijn haar blijf en de andere gewoon los op de tafel laat liggen.
Ik voel zijn hand onder mijn kin schuiven. Hij duwt zachtjes mijn gezicht omhoog zodat ik hem wel aan moet kijken. Hij kijkt mij vragend aan. “Ik heb gewoon een nare droom gehad.”¯ fluister ik uiteindelijk. “Ik... ik zag weer alles opnieuw gebeuren.”¯ Romeo veegt de nieuwe traan weg met zijn duim. Romeo staat op, pakt mij weer op zoals hij al eerder deed en brengt mij naar de woonkamer. Wanneer hij in de zetel gaat zitten, houd hij mij in zijn armen. Ik leg mijn hoofd langzaam tegen zijn borst. Met één hand gaat hij door mijn haar en met de andere wrijft hij over mijn bovenarm. Hij laat zich zachtjes achterover vallen, zodat we samen in de zetel liggen. We liggen buik tegen buik, ik bovenop hem, en verstop mijn gezicht in zijn nek. Mijn handen leg ik naast mij tegen zijn borst.
Hij weet hoe ik getroost en rustig kan gemaakt worden. Hij hoeft maar zijn armen rond mij heen te slaan.
Stilletjes aan word ik weer moe en val ik inslaap. Met Romeo zijn hartslag en ademhalinf die langzaam vervaagd. Het laatste wat ik voel is dat hij zijn armen rond mijn middel plaatst.
Kiro P.O.V. (Point of view)
In het midden van de nacht word ik wakker in een leeg bed. Al dadelijk ben ik klaar wakker en sta ik op. Ik wandel in een snelwandel pas naar beneden. Als ik in de keuken ben, tref ik een lege keuken aan. Ik draai mijn hoofd en zie wat licht van de woonkamer komen. Ik wandel er snel naar toe. Ik sta abrubt stil bij wat ik zie. Een glimlach siert mijn mond. Ik ga naar de kast toe en haal er zachtjes een deken uit. Ik leg de deken over het lief slapend paar heen.
Ik zie ze nog echt bij elkaar komen, een relatie beginnen met elkaar. Ook al kennen ze elkaar nog maar net. Het is gewoon liefde op het eerste gezicht. Zonder dat iemand, of zij zelf, het door hebben.
Na een paar minutjes naar hun gekeken te hebben, duw ik alle lichten uit. Ik wandel terug naar boven en kruip terug in bed. Met een gelukzalig gevoel val ik terug inslaap. Alles zou vanaf morgen terug op zijn plaats vallen. Riley zou dat weer gelukig zijn. En daar word ik ook gelukig van.
Riley P.O.V. (point of view)
ik word wakker door zacht gegiechel en gelach. Ik open mijn ogen lichtjes en moet even wennen aan het licht. Ik draai mijn gezicht weg van Romeo zijn warme nek en kijk moe en wat lastig op. Ik zie Strify, Yu en Shin staan met hun camera in hun handen. “You guys suck.”¯ mompel ik moe met mijn ogen half dicht. Ik laat mijn hoofd terug zakken tegen Romeo zijn borst. Ik voel dat Romeo ook nu wakker word. “Waarom staan jullie daar met jullie camera in jullie handen?”¯ vraagt hij slaperig. “Ze vinden het grappig hoe wij waren aan het slapen.”¯ mompel ik zuchtend met mijn ogen weer toe. “Hey, wat is hier aan de hand? En waarom staan jullie daar met jullie camera's?”¯ vraagt Kiro die de woonkamer binnenkomt. Ik zucht geïrriteerd, net zoals Romeo, en ga dan samen met hem rechtop zitten. “Ik zal je zeggen wat er aan de hand is. Ze zagen ons slapen en waren foto's aan het trekken hoe wij waren aan het slapen en daarna maakte ze ons wakker met hun gelach en gegiechel als kleine schoolmeisjes.”¯ mompel ik fronsend. “Ze lagen daar gewoon te lief te slapen.”¯ zegt Yu grijnzend. Ik zucht en wrijf gapend in mijn ogen.
Als ze zijn uitgelachen gaan Romeo en ik ons aankleden en klaarmaken.
“Riley, de jongens en ik gaan alles in orde maken.”¯ als wij terug komen van het politie kantoor. Ik knik stil en kijk dan op. “Je laat mij alleen?”¯ vraag ik verbaasd. “Ja, voor even maar. We brengen al je spullen mee wat je het meest gebruikt.”¯ zegt hij nog. Ik knik alleen maar. Ik wil nu niet echt alleen zijn. Ik heb weer gehuild bij het politiekantoor. Ik had alles verteld en ik heb zelfs de blauwe plek op mijn wang laten zien. Dat konden ze dan weer gebruiken als bewijs. Ze gingen hem oppakken en dan ging de rechter beslissen wat ze met hem zouden doen. Ik hoop persoonlijk dat ze hem opsluiten.
Romeo ziet mijn gezicht. Ik draai mij om en wandel rustig naar de woonkamer. “Jongens, gaan jullie anders. Ik zal hier bij haar blijven.”¯ hoor ik Romeo nog zeggen terwijl ik naar de woonkamer wandel. Ik zet mij neer en luister naar het gefluister waar ik toch niets van kan verstaan omdat ze te ver staan. Ik hoor voetstappen en dan de voordeur die dichtvalt. Dan volgt er een stilte. Ik zucht en ga dieper onderuit zitten. Ik kijk op als ik de zetel naast mij een beetje voel zakken. Romeo kijkt mij onderzoekend aan. Ik zet een glimlach op. “Ik dacht wel dat je wat gezelschap wou.”¯ zegt hij dan glimlachend. “Dank je.”¯ zeg ik zacht. Hij legt zijn arm over mijn schouders heen en trekt mij dichter bij zich. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en één hand op zijn borst.
“Kom je mee naar de muziek kamer?”¯ vraagt Romeo ineens na een hele lange tijd. “Ja, tuurlijk.”¯ zeg ik glimlachend. Dan zie ik die kamer ook eens. We staan samen op en ik volg hem op de voet. Al snel komen we uit in een grote kamer vol met instrumenten. Romeo gaat achter zijn piano zitten. Ik ga voorzichtig naast hem zitten. Ik volg zijn vingers die over de toetsen glijden. Hij begint te spelen en ik herken het liedje al dadelijk. Romeo begint het zachtjes mee te neuriën met My Obsession. Ik kijk hem met volle aandacht aan. Al veel te snel is het liedje over. Ik kijk terug naar de toetsen en strijk er over met mijn vingers. Ik voel dat Romeo mij afwachtend aan kijkt. Stilletjes begin ik Tears In Vegas te spelen. Romeo speelt aan de andere kant mee. Wel in een andere toonhoogte.
Als we gedaan hebben met spelen kijken we elkaar in de ogen aan. Hij brengt zijn gezicht dichter naar de mijne toe en blijft gewoon in mijn ogen kijken. Als ons lippen elkaar bijna raken worden we onderbroken. “Hier zijn jullie!”¯ horen we de stem van Strify zeggen. We gaan snel verder van elkaar af zitten. En ik kijk naar de piano toetsen. “Sukel.”¯ hoor ik Yu en Kiro fluisterend zeggen tegen Strify. “Jij ook weer.”¯ mompeld Shin. “Woops.”¯ zegt Strify. Ik kijk op en Strify kijkt mij veronschuldigend aan. Ik glimlach geruststellend. “We hebben al je spullen net optijd kunnen redden.”¯ zegt Kiro. “Hoezo, redden?”¯ vraag ik verbaasd. “Ze wouden bijna je tekeningen verbranden. En dat hebben we net op tijd kunnen voorkomen. En whoa wat kan je goed tekenen!”¯ zegt Yu breed lachend. Ik grinnik zachtjes. “Ja, als ze dat hadden verbrand... dan ging ik in jou plaats dood.”¯ zegt Kiro. “Dank jullie.”¯ zeg ik glimlachend. Ik geef ieder van hun een knuffel. Zelfs Romeo. Hij kijkt mij raar aan als ik hem los laat. “Jij hebt mij ook geholpen hoor.”¯ zeg ik lachend. Hij glimlacht en Kiro komt naast mij staan en slaat zijn arm over mijn schouders. “Kom op. Laten we iets gaan eten. Ik ga echt dood van de honger.”¯ zeg ik grijpend naar mijn maag die knort door de stilte. Kiro lacht. “Your back.”¯ fluisterd hij in mijn oor. “Hell yeah I am.”¯ zeg ik lachend. Niets kan mij nu nog tegenhouden van gelukig zijn. Vanaf vandaag begin ik opnieuw. Hier bij de jongens. Een glimlach is te zien op mijn gezicht.
En die avond gingen we samen uit eten. Om te vieren dat ik officieel bij hun woon. Deze avond was perfect en ik wou niet dat het stopte. Ik was eindelijk vrij. Vrij van alle pijn wat ik had.
goed? niet goed?
verder? of niet?
Reacties:
OMG je MOET echt SNEL verder GAAN i MEAN it
en en en en het is echt mega superdeluxe fantastisch goewd 
xoxo linsoo <3<3
goed? niet goed?
verder? of niet?
Ik vind het echt een superlief stukje<3
Of stuk, want het is echt zalig lang!
Meer<3
goed
verder
....
oeeeeh, lief <3
Jeeeej, meer ^^
LAaaaaaaaaang <3
hmm...
Echt een heeeeeeeeeeeel lief stukje ^^
WHAHAHA
hmm
daaaaaaaamn, ik is inspiloos >.<
Nja
gewoon meerzelen!
xxx<3
HEEEEL SNEL WEITEREN
STUITERBALLIEEE <3