FanFic.nl

Toms Twin

Tea and Biscuits

“Gaat alles wel goed hiero?”� Rea komt verfrist de keuken inlopen. Haar grijze vest is achtergelaten op haar kamer en loopt nu rond in een geel, lang, mouwloos topje met daaronder een zwarte joggingbroek aan van Kani, waarvan de maat ver boven haar eigen échte maat zit. De kruis van de broek zwabbert mee wanneer ze loopt en de pijpen bestaan uit meerder plooien, die blijven zitten door een strak elastiek aan de uiteindes van de broek, die om haar enkels sluiten. Haar witte Kustom sneakers heeft ze aangehouden en staan vrij lomp onder de joggingbroek, wat dus écht Rea maakt.
“Prima lieverd, ben je toe aan een kopje thee?”� Zijn de eerste woorden van mijn moeder en heeft haar pols weten los te laten, laat haar armbandje weer rinkelen wanneer ze naar het aanrecht loopt. Ze pakt alvast de waterkoker en vult het met water, zet het aan en grijp voor haarzelf een kopje. We gaan dus gewoon doen alsof er niks is gebeurd, ze hoeft het ook niet te weten.
“Lekker, heb je mijn favoriete smaak nog?”� Simone draait zich glimlachend om en houdt een theezakje omhoog wat Rea ook laat glimlachen.
“Perzik, dat vergeet ik niet hoor.”� Ze lacht nog wat breder bij het zien van het grijnzende hoofd van Rea en stopt het theezakje in Rea’s mok. “Iemand anders ook?”�
“Ja doe ook maar perzik.”� Bill knikt ook dat hij hetzelfde wil als wat ik en Rea hebben.
“Ik wil graag Rooibosthee, alstublieft,”� voegt Evelyn zich erbij en gaat maar aan de keukentafel zitten. Ik volg haar voorbeeld en ga tegenoverzitten met Bill naast mij die erbij is gekomen. Met het typische Rea loopje, relaxed en sloffend, totaal niet vrouwelijk, komt ze naast mijn vriendin zitten en glimlacht naar haar. Wie kan haar niet aardig vinden?
“Hier kinderen.”� Simone komt er ook bij zitten en zet het dienblad vol met mokken op de tafel en legt een open trommel gevuld met biscuits erbij. Gelijk pak ik een koekje en een mok die naar Perzik ruikt en laat mijn koekje zacht worden door het hete, gekruide water.
“Hoe kan je dat nou lekker vinden? Allemaal die kruimels in je thee.”� Afkeurend kijkt Evelyn naar mijn kinderlijk gedrag. Ik haal mijn schouders op, het is gewoon lekker? Ik eet het al sinds kleins af aan.

Zoals elke woensdagmiddag zitten we nu ook in de woonkamer lekker knus voor de buis. Mijn moeder heeft dan al om twaalf uur in de middag vrij, en wilt dan graag wat met ons doen. Op die dag is Sky jíºist werken, dus Rea bezoekt ons dan altijd.
Ik knabbel lekker aan een koekje, hou ondertussen mijn goede vriendin in de gaten die vreemd zit te knagen aan haar koekje. Wat is er met haar?
“Wat eet je vreemd?”� haalt Bill de woorden uit mijn mond. Rea kijkt betrapt, maar schudt dan toch haar hoofd. Ik stop met kauwen en kijk haar achterdochtig aan, die houdt wat verborgen voor mij!
“Vertel!”� Opgewonden ga ik rechtop zitten en kijk haar doordringend aan. Ze slik moeilijk haar stukje en laat dan een grijns op haar lippen toveren.
“Nou ja, ik wilde het eigenlijk stil houden, want ik denk dat Simone het wat minder vindt.”�
Bij het horen van haar naam kijkt mijn moeder raar op en stopt met nippen aan haar thee.“Wat vind ik?”�
“Dit.”� Ze steekt haar mond ver uit en laat een bruine tong zien door de koek.
“Kindje, je bent pas zeven!”� Van de schrik laat Simone bijna haar volle mok vallen en kijkt naar het piercingbolletje in haar opgezwollen tong.
“Is het ontstoken?!”�
“Nee, nee, dat hoort zo, alleen nu kan ik niet zo goed eten,”� zegt ze lachend.
Mijn moeder laat zich weer zakken en kijkt afkeurend naar Rea, dit vindt ze niet zo geweldig.
“Gott, dat wil ik ook!”� kirt Bill vrolijk uit en springt van de bank af om naast Rea te gaan zitten.“Laat nog eens zien?”� Rea wilt haar mond weer opentrekken, maar ziet dat het gezicht van Simone.
“Je laat het, Bill, straks pakt het verkeerd uit.”� Bill kijkt haar zielig aan.
“A toe…?”� Zijn zielige gezicht veranderd in smekend, best komisch.
“Nee, en ik ga ook eens praten met Sky.”�
Rea’s moeder is makkelijk. Vandaar dat Rea een piercing heeft in haar tong. Sky zelf heeft ook wat piercings en tattoos. Ze heeft vrienden die daarmee werken. Ikzelf heb het niet zo op tattoos, maar zo’n ijzertje in je lichaam zie ik wel zitten, maar niet op mijn zevende, wacht wel even.
“Gadver, is dat lekker?”� Bill haalt me uit mijn gedachtes en kijk naar hem op. Hij kijkt vies naar Rea die haar koekje onderdompelt in de thee en zuigt dan het zachte stukje eraf.
“Ja, en nu heb ik geen pijn.”� Ze lacht triomfantelijk en doopt haar koekje weer in de thee. Nieuwsgierig hoe het smaakt doe ik het zelfde in mijn Perzikenthee en proef. Het is echt lekker!

Ik kom weer terug op aarde en zie Evelyn mij nog hetzelfde aankijken als voordat ik mijn verleden erbij haalde. Moet ik er nou serieus op gaan antwoorden? Ze hoeft het toch niet te doen, laat mij maar lekker zachte koekjes eten en herinneringen terug ophalen.
“Mensen zijn nieuwsgierige wezens, doormiddel van hun nieuwsgierigheid hebben ze veel uitgevonden.”� Evelyn kijkt haar dom aan. Bill had haar al gewaarschuwd over hoe Rea is, nou nu kan ze het zelf meemaken. “Probeer het and find out,”� zegt ze dan als vertaling en schenkt mij een knipoog als ze me ziet staren. Ik grijns en zie hoe Evelyn het dan toch maar uitprobeert. Dat is mij dus nog nooit gelukt; Evelyn iets laten doen wat haar niet zint.

Reacties: