FanFic.nl

Autumn days will fade away!!!

Hoofdstuk 31:

Ik lag op mijn bed,
ik voelde me gebroken,niet compleet.
Sinds ik hoorde dat ik niet meer met Aurora mocht omgaan,viel ik gebroken op mijn knieën neer.
Sinds die tijd,heb ik niemand meer lief gehad,niets meer gezegt,tegen niemand niet.
Mijn vader weet dat ik ongelukkig ben.
Op een dag kreeg ik een brief van haar.
Ik zat aan de keukentafel met mijn vader tegen over me toen ik de envelop ruw open scheurde.

Mijn liefste Jake,
Ookal is mijn liefste niet meer zo gepast.
Waarom zie ik je nooit meer,je beantwoord mijn smsjes niet,
en mijn telefoontjes ook niet.
Als je deze brief krijgt zal ik wel weer ergens in het bos ronddolen.
Maar ik smeek je,alsjebliet schrijf me terug.
Ik zal op die brief wachten tot het einde der tijden.
En vertel me de redenen als een echte man,en niet zoals je nu doet,me negeren.
Groetjes Aurora.


'Jake,we hebben maar één tafel.'Zei Billy.
Mijn vingers ggrepen het tafelblad zo stefig vast dat hij inderdaad in gevaar was.
Ik moest me met alle macht concentreren om mijn vingers één voor één te kunnen ontspannen,en klemde mijn handen om elkaar om niets kapot te kunnen maken.
Na tien minuten zo te hebben gezetenen me eindelijk hebben weten te ontspannen,sprong ik op en liep naar mijn kamer met de brief nog in mijn hand geklemd.
Ik keek naar het handschrift.
Het was een handschrift dat ze in de 17e eeuw gebruikten.
Netjes en krullerig.
Ik pakte een punaise en prikte het op mijn muur.
Het papier rook naar haar parfum.

Ik pakte pen en papier en liep terug naar de woonkamer.
Ik begon driftig te schrijven.

Liefe Aurora,
Ik kan je het niet vertellen maar je mag het raden.
Op een dag zal ik het je allemaal laten zien.
Ik zal je snel een keer opzoeken.
Naja ik denk nog aan je.
Heel veel,meer dan goed voor me is.
En ik zal het je uitleggen waarom ik niet meer met je praat.
Het mag niet meer van mijn vader,want je bent onze vijand.
Ik kom je opzoeken.
Ik zie je snel.
Sneller dan je denkent.
Groetjes Jouw Jake.

Ik propte het papiertje in mijn zak en voelde iets opborrellen in mijn hooft.
Het was een idee.
Maar kon ik dat risceren?
Ik stond op een liep naar de deur.
'Maak het niet te laat.'Riep Billy me na.
En ik sloeg de deur achter me dicht.
Ik rende richting het bos en sprong in de lucht.
Transformeren werd nu te makkelijk.
Het papiertje had ik nu in mijn bek,het was een beetje doorweekt maar ze zou het vast nog wel kunnen lezen,toch?
'Jake,ik weet wat je van plan bent,en je gaat niet naar die bloedzuiger hoor je me!!'Zei de stem van Sam in mijn hooft.
Ik negeerde hem en hoorde hem grommen.
Ik wist dat het roedel ook in het bos was.
En ik hoorde ook dat ze iemand aanvielen.
Dat wou ik mee maken en ik versnelde mijn pas.
Mijn vier poten gingen sneler dan ooit,ik haaste me naar het roedel.
Ik legde mijn zware lijf tussen de bosjes neer.
En wat ik toen zag kon ik niet geloven.
Ik zag Aurora aangevallen worden door Sam.
Hij stond met zijn poten op haar borst en ston op het punt haar te bijten.
Misschien misleidde mij ogen me,maar k rook haar geur,zeker weten dat het Aurora was.
Nu was het tijd om in te grijpen,ik sprong uit de bosjes,boven op Sam.
We rolden over de grond.
'Je verraad het roedel,Jake!'Gromde hij in mijn hooft.
En hij sprong van me af en liep terug het bos in.
Het roedel liep achter hem aan.
Ik keek naar Aurora die daar hulpeloos en buiten bewustzijn lag.
Ik liep naast haar toe en legde mij naast haar neer.
De brief nog steeds in mijn bek.
Ik sloot mijn ogen en droomde over mij en Aurora.
Ik zag onze toekomst,ons verleden en ons heden.
Ik had het roedel verraden,ik zal wel weer gezeur krijgen thuis,boze buien en misschien word ik verbant.
Maar daar heb ik dit allemaal voor over.
Ik voelde hoe Aurora zich omdraaide en haar arm over mij heen legde.
Ze was ver buiten bewustzijn en had waarschijnlijk een rusteloze droom.
Maar ik was bij haar en zou haar tot het einde der tijden beschermen.

Reacties: