Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » I Wanna Play A Game.. [TC][Afgelopen] » [2]
I Wanna Play A Game.. [TC][Afgelopen]
[2]
[2]
Hij lag daar uren. Roerloos, proberend de pijn te negeren. Zijn gezicht voelde vies, strak aan door de opgedroogde tranen. Hij had zijn hoop al opgegeven. Hij vond het best als hij hier, op de harde grond, in een plek waarvan hij niet eens wist waar het was, zou sterven. Het maakte niet veel meer uit. Hij had alles willen doen om te blijven leven. Voor zichzelf, voor zijn moeder, voor zijn broertje.
Sorry Tom.. dacht hij.
Maar hij wist dat het onmogelijk was.
Was het niet de pijn waaraan hij zou sterven, dan zou het wel de honger zijn.
De lichten flikkerden aan. De donkere ruimte was helemaal verlicht, had geen spoortje donker meer over. Verbaasd keek hij op. Zijn ogen moesten aan het licht wennen; hij zag alleen maar zwarte vlekken voor zijn beeld. Hij bracht zijn handen naar zijn ogen en wreef er langzaam in. Hij knipperde een paar keer en zijn beeld werd steeds scherper. Geschrokken keek hij de ruimte in. Wat lag er allemaal om hem heen? Wat deden die spullen allemaal hier?
Hij werd bang, angstig. Wat gebeurde er allemaal?
Snel stond hij op en liep door de ruimte, draaide zich om, keek alle kanten op. Wat was dit..
“H-hallo?”¯ fluisterde hij zachtjes, bijna onhoorbaar. Eerlijk gezegd wilde hij helemaal geen antwoord. Hij wilde hier weg. Weg uit deze griezelige kamer.
Er lagen allerlei apparaten op grond. Gruwelijke apparaten. Zagen, wapens, vallen. De raarste combinaties, opgedroogde bloeddruppels. Een rilling liep door zijn lichaam.
“Waar ben ik.. Laat me eruit!”¯ riep hij hopeloos. Hij probeerde de tranen tegen te houden, maar die hadden zich allang al een weg over zijn wangen gevonden..
Hij moest zich hier uit kunnen redden.
Een hard geluid van gevallen glas weerklonk in de kamer. Hij keek verschrikt op. Schichtig doorzocht hij de kamer. Zijn ogen vielen op de kale muren. Er stonden dingen op geschreven. Voorzichtig liep hij er naartoe en streek met zijn handen over de woorden. Er kleefde een goedje op zijn vingers. Hij bekeek het. Het zag er rood uit, rook raar. Bloed.
Hij slaakte een gilletje en veegde het uit op de muur, proberend het eraf te halen. Zijn handen trilden, tranen probeerden te ontsnappen.
Langzaam nam hij een paar stappen achteruit en bekeek het met bloed geschreven deel van de muur.
Hallo, Bill Kaulitz.
Ten eerste je hoeft niet bang te zijn.
Je vraagt je natuurlijk af wat je hier doet. Waarom je hier bent.
Jij bent hier, Bill, omdat je ondankbaar tegenover het leven stond.
Je waardeerde het leven niet.
Het leven is iets moois, wist je dat?
Jij verwaarloosde het leven dat jou geschonken werd.
Daardoor ben jij hier beland. Door je eigen toedoen.
Leer het leven te waarderen. Je krijgt één kans van me.
Als je nog echt wilt leven, dan lukt het je wel. Zoniet, dan is er weer een ondankbaar kreng van de aardbodem verdwenen...
Hij klemde zijn handen in zijn haren. Hij begon met zijn hoofd te schudden. Wat is dit? Wat is dit! De tranen sijpelden over zijn wangen en zijn handen begonnen als een gek te trillen.
“Laat me gaan! L-laat me g-gaan”¯ snikte hij en liet zichzelf op de grond vallen. Hij sloeg met zijn hoofd tegen de koude, harde grond.
Dit is een nachtmerrie. Een nachtmerrie. Een nachtmerrie...
Hij bleef zijn hoofd tegen de grond aanslaan, merkte de pijn niet eens op.
Ik word zo wakker. Dan lach ik mezelf uit, sla ik mezelf voor mijn kop. Ik vertel het aan Tom en hij zal mee lachen. Ik vertel hem mijn gevoelens. Ik vertel hem alles. Als ik maar wakker word. Dat moet. Ik word wakker. Nog heel even. Ik schrik zometeen wakker. Dan herinner ik me deze nachtmerrie niet eens meer.
Ik word wakker..
Ik word wakker...
Ik wil 2 spelletjes met je spelen.
Voer je ze goed uit, dan ben je vrij om te gaan.
Voer je ze slecht of helemaal niet uit, dan kan het slecht voor jou.. én voor je geliefden aflopen. Denk aan Tom...
Het eerste spelletje begint in deze kamer.
Deze kamer zal, 2 minuten nadat je dit bericht op de muur hebt gelezen, in vlammen opgaan.
Zo red je jezelf eruit. Er is één sleutel die jou de uitgang van deze kamer biedt. Die sleutel zit in jouw lichaam. Voel je de pijn in je borst? Juist daar zit het.
Maar... de sleutel zit vlak bij je hart. Schiet je te ver door of zoek je op de verkeerde plek, dan kan dat nadelige gevolgen hebben.
Ik wens je veel succes. Nodig zal je het hebben...
Tom...
Als een gek begon hij te huilen en te schreeuwen. De pijn in zijn borst speelde zich weer op en pijnscheuten schoten door z’n keel.
Hij zag een spiegel aan de overkant van de kamer met een klein tekstje erboven en rende er naartoe.
Dit mag je gebruiken.
Hij keek naar zijn bovenlichaam. Het was helemaal besmeurd met bloed. Een open wond...
Trillend bracht hij zijn vingers naar de opening in zijn borst. Het voelde ijskoud aan.
Hij durfde het niet. Hij wist dat het een onverdraaglijke pijn zou veroorzaken. Veel erger dan dat hij nu had. Maar veel tijd om na te denken had hij niet. Hij móest het doen of anders...
Wat was beter? De dood of verder leven na al dit meegemaakt te hebben? Hij wist het niet. Hij wilde niet meer verder proberen. Zo mag het eindigen voor mij, dacht hij en liet zijn hand zakken. Hij keek naar zijn spiegelbeeld. Twee opgezwollen, bruine ogen keken hem doordringend aan. Zijn gezicht veranderde.. Hij bracht zijn handen naar de spiegel, probeerde het gezicht voor zich aan te raken.
“Tom”¯ fluisterde hij en streek over het stuk glas. Het gezicht veranderde weer, zijn eigen spiegelbeeld lachte naar hem. Hij wendde zijn ogen af en trillend bracht hij zijn handen weer naar zijn borst. Voor Tom. Er mag hem niets overkomen. Hij mag niet lijden zoals ik dat nu doe. Ik doe dit voor Tom.
Reacties:
Dawm! Dit is pas een orgineel verhaal! Eindelijk!!!
En het is zo spannend! Echt snel verder, zit er helemaal in!
Xoxo
Verder?<3 echt spannend ik kan niet wachten tot de volgende deel...
O_O
Fuck, ik zou BANG zijn!
Echt niet normaal!
Maar ik ben nogal bang aangelegd,
Maar alsnog.
Het idee dat iemand een sleutel in je borst heeft gepropt!
En met een stuk spiegel eruit halen is niet slim..
Misschien is het beter met je vingers te doen.
Hoewel, die zijn natuurlijk een stuk dikker,
Maar als er glassplinters in je borst komen ben je zwaar de lul.
En *denkt na*
Oke, ik weet het niet x]
Ben benieuwd hoe hij dat gaat doen
MEer<3
Oh Gott.
EEN SLEUTEL IN Z'N BORST? O.o
Ik zou me kapot schrikken
En
OMG O_O
Hoe bang moet ie wel niet zijn.
Arme schat *geeft knuffel*
Verder?
xoxo <3
PRACHTIG!!!!