FanFic.nl

Valentine's Day. [SA]

Valentine's Day. [SA]

Het vrolijke deuntje was al voor de vierde keer hoorbaar doorheen de kamer. Sigrid drukte het hoofdkussen nog wat harder tegen haar oren aan. “Ik hoor het lekker toch niet!”� fluisterde ze kinderachtig en neuriede een liedje mee met de radio, die ze hard had aangezet na het tweede telefoontje. Nadat het deuntje eindelijk wegstierf, haalde ze haar hoofd van onder het kussen vandaan en staarde wezenloos naar het plafond. “Georg Listing, ik vervloek je!”� murmelde ze binnensmonds. Ze greep het kussen onder haar hoofd vandaan en gooide het tegen een poster van Georg, op de muur tegenover haar bed.
Ze wist nog maar al te goed hoe hij ermee gelachen had. “Haha, Siggi.. Heb je nou écht een poster van mí­j in je kamer hangen? Je ziet me haast élke dag!”� Hij had zijn armen om zijn buik geslagen, om de pijn van het lachen tegen te gaan. Sigrid had haar tong uitgestoken en zich ‘beledigd’ op het bed neergezet. “Ach, Sig.. Je weet toch dat ik dat niet slecht bedoelde.”� Hij zette zijn grootste glimlach op en was onmiddellijk vergeven.
Daar was het muziekje weer. “Hij weet ook van geen ophouden hé!”� zuchtte ze verbaasd en ging voor haar mobieltje neerzitten, op de grond. Ze staarde twijfelend naar het deken, waar het zwarte metalen dingetje op lag. “Opnemen? Of toch nog maar even wachten?”� Tegen haar eigen wil in, reikte haar hand naar haar mobiel en drukte haar duim op het groene telefoontje. “Hallo?”� Haar stem klonk schor van de zenuwen. “Ach, endlich!”� hoorde ze hem opgelucht zuchtten, aan de andere kant van de lijn. Een glimlach verscheen haast automatisch op haar gezicht, toen ze zijn stem hoorde. “Siggi, waarom nam je de eerste viermaal niet op?!”� Zijn stem klonk haast bezorgd. “Scheiße; wat moet ik nu zeggen?”� dacht ze in paniek. “Oh, euh, sorry! Mijn geluid stond nog niet op.. Ik, euh, had niet gezien dat je gebeld had!”� Een leugentje om eigen bestwil kon toch geen kwaad? Hij had er alvast geen argwaan in. “Oh, nou dat geeft niet.. Nu heb ik je wél aan de lijn. Waarvoor ik belde..”� Hij leek even te twijfelen, aan de korte stilte te horen, voor hij verderging. “Is je broer thuis?”� Sigrids wenkbrauw schoot de hoogte in. “Je belt me vijfmaal op om te vragen of Gustav thuis is?!”� haar stem sloeg over van verbazing. “Wat? Huh, neen!”� hakkelde hij verbaasd. “Ik bedoelde eerder; ben je alleen thuis?”� Sigrid fronste verward haar wenkbrauwen. “Kwam hij vandaag eigenlijk niet naar jouw thuis? Waar zit hij dan? Waarschijnlijk bij de twins of misschien heeft hij wel iemand ontmoet..”� Ze schudde haar hoofd. “Nee, dat zou hij tegen me gezegd hebben!”� fluisterde ze meer in zichzelf, dan tegen hem. “Je bent dus alleen thuis, mooi!”� stelde hij vast en een lachje klonk doorheen de telefoon. “Tot zo, Sig!”� hoorde ze nog snel, voor de verbinding verbroken werd. Verbaasd draaide ze zich om en staarde naar de poster op haar dieprode muur. “Wat ben je in godsnaam van plan?”�

Een kleine tien minuten later werd er aangebeld. Sigrid trok een spurtje naar de voordeur en gooide deze enthousiast open. “Georg!”� kirde ze blij, trok hem naar binnen, gooide de deur achter zich dicht en kuste hem toen uitbundig op de mond. Je wist maar nooit of er daarbuiten paparrazzi rondliep. “Wauw, wat een ontvangst!”� glimlachte hij vrolijk en aaide door Sigrids haar. Ze knikte opgelaten haar hoofd. “En wat brengt jou nou naar hier?”� vroeg Sigrid nieuwsgierig. Georg tikte op haar neus en schudde grijnzend zijn hoofd. “Net zo ongeduldig en nieuwsgierig al haar broer!”� lachte hij breed. Hij tilde Sigrid op, deze sloeg haar benen automatisch rond zijn middel, en keek haar lang in de ogen. “Weet je welke dag het vandaag is?”� fluisterde hij zacht. “Euh, 14 februari?”� vroeg ze twijfelend. Georg knikte zijn hoofd. “En? ..Oh!”� antwoordde ze toen enthousiast. “Juist ja!”� was zijn antwoord. “Gelukkige Valentijnsdag, lieverd!”� glimlachte hij lief. Sigrid drukte een kus op zijn mond: “Gelukkige Valentijn..”� Georg liet haar rustig los en graaide een klein, fluwelen zakje uit zijn broekzak. “Voor jou!”� riep hij zowat. Sigrid bloosde en haalde de ketting uit het zakje. “Ach, liefje, dat is zó lief van je!”� kirde ze aangenaam verrast. Georg deed het kettinkje rond haar nek en liet zijn vingers over het zilveren hart glijden. “Staat je prachtig!”� complimenteerde hij. Sigrids wangen kleurden weer wat roder. “Zeg, liefje..”� Sigrid keek vragend naar Georg op: “Ja?”� “Nou niet voor het één of het ander, maar.. Ben je wat verdikt?”� Sigrids mond viel wagenwijd open en even wist ze niet wat te zeggen. “Euh, nou euh..”� Haar wangen kleurden nog een tintje roder, voor zover dat kon, en stotterend kneep ze de woorden eruit: “Euh, jouw valentijnscadeau?”�

Reacties: