FanFic.nl

All I ask is time.

Hoofdstuk 1.

Ik had de beste vrienden die een mens zich kon voorstellen, ik haalde goede punten op school, ik ‘lag goed in de markt’ bij bepaalde jongens, ik was niet al te arm.. Kortom, ik leidde een ‘perfect’ leventje. Maar plots veranderde alles. Ik voelde me al enkele dagen niet goed, maar dacht dat het wel over zou gaan. Tot die dinsdagmiddag, tijdens LO.. Het was weer eens lopen en, zoals iedereen ondertussen wel al wist, was dat één van de dingen waar ik hélemaal niet goed in was. Ik liep naast Yara, mijn beste vriendin, toen ik me plots heel onwel voelde. Ik vertelde het tegen haar, maar ze moedigde me aan nog even voort te doen. “Nog 1 ronde, Lieke..”� Ik heb de laatste ronde niet gehaald. Nog geen drie stappen verder, stortte ik in elkaar. Het enige wat ik me daar nog van kan herinneren, is Yara, die me probeerde op te vangen, en Timo, die angstig op me af kwam gelopen. Ook zij waren er, toen ik even later weer wakker werd in de ziekenkamer van de school. “Voel je je al beter?”� had Yara me gevraagd, maar ik was te versufd om te kunnen antwoorden. Een leerkracht belde mijn moeder op om me te komen halen. Yara en Timo hielpen me op weg naar buiten en zeiden dat ik beter enkele dagen thuis bleef om te herstellen. Ik kreeg nog een knuffel van hen, voor ik de auto instapte en wegreed, op weg naar de dokter. Ik probeerde mijn moeder te overhalen gewoon weer naar huis te gaan, dat alles wel weer in orde kwam en het niet meer dan een appelflauwte was, maar ze wou er niets van geloven. Nog geen tien minuten later, zat ik al in de wachtkamer. De vier witte muren maakten me gek. Ik voelde me alles behalve gerust hier. Ik besefte nu ook wel dat het niet zomaar weer over zou gaan en dat er meer aan de hand was, maar wou het niet toegeven. Mijn hart sloeg driemaal zo snel als anders en ik moest de grootste moeite doen om niet over mijn hals te gaan. Ik haalde enkele keren diep adem en wist mezelf te bedaren. “Rustig blijven nu.. Het zal waarschijnlijk hoogstens een griepje zijn! Het is de tijd van het jaar, de griep hangt in de lucht. Geen zorgen maken, Liek, alles komt goed.”� stelde ik mezelf nog even gerust, voor de dokter ons naar zijn kantoor leidde.

Reacties: