FanFic.nl

The vampire games

3. The games?

‘Lily waar ben je’, hoorde ik iemand roepen. ‘Hier’, zei ik lachend.
Nou mijn naam is dus Lily en ik ben 16 jaar oud. 5 jaar geleden werd dus de wereld veranderd en ook mijn saaie leventje werd opeens veel leuker.
‘Daar ben je dus. Ik dacht al dat de bloedzuigers je te pakken hadden gekregen’, grapte mijn aller beste vriendin Melissa. Sinds de eerste dag waren we al goede vriendinnen en met de loop van de jaren werd onze vriendschap steeds hechter.
‘Heb je het al gehoord?’, gilde ze in mij oor.
‘Wat zou ik gehoord moeten hebben dan?’
Zuchtend ging Melissa op mijn bed zitten en keek me hoofdschuddend aan.
‘Je hebt dus van niks gehoor?’, vroeg ze ongelovig.
Ik barste in lachen uit. Dit was dus typisch Melissa.
‘Wat is er nou zo grappig?’, vroeg ze boos.
‘Niks’
‘Nou... Zo als je weet willen ze iets nieuws uitproberen om de bevolking uit te moorden’, ging mijn vriendin verder.
‘Met ze bedoel je toch de bloedzuigers?’
Melissa knikte en ging verder. ‘Die achterbakse bloedzuigers hebben nou iets leuks bedacht, namelijk. De vampierspelen!’
‘De vampierspelen?’, vroeg ik verward. ‘Wat zijn nou weer de vampierspelen?’, mopelde ik.
Ongeduldig stond Melissa op en begon aan mijn hand te trekken.
‘Wat is er nou weer?’, vroeg ik geërgerd.
Verveeld liep ik achter melissa aan en vroeg me af wat ze ging doen.
‘Kijk!’, riep ze en wees naar een groot grijs bord met donkergroene letters met de tekst “de vampierspelen”�. Nog steeds wist ik niet wat de vampierspelen waren, maar het voorspelde niet veel goeds.
‘Melissa! Wat zijn nou precies de vampierspelen?’, vroeg ik aarzelend. En wist niet precies of ik het wel wilde weten.
‘Sorry, maar ik ben Melissa niet’, hoorde ik iemand zeggen. De stem klonk vreemd, zoet en herkenbaar. Het was de jonge bloedzuiger. Geschrokken keek ik recht in zijn ogen.
‘Wat doe jij hier?’, vroeg ik verbaasd.
Hij lachte en keek me uitdagend aan. Ik draaide me om en wilde weglopen.
‘Wacht!’
Verbluft draaide ik me om. ‘Waarom zou ik?’
Hij aarzelde.
‘Zeg op’, drong ik aan.
‘Je wilde toch weten wat de vampierspelen waren?’, zei hij tenslotte. En keek me recht in mijn ogen aan.
Ik zuchtte verslagen en liep met hem mee. Samen gingen we op een oud en verroest bankje ziiten. Rustig wachtte ik af wat er zou gaan komen.

Reacties: