Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » Songfics van MIJ! » Songfic 6: TWILIGHT SONGFIC!

Songfics van MIJ!

17 nov 2009 - 16:41

979

0

191



Songfic 6: TWILIGHT SONGFIC!

Naast jou, Boudewijn de groot (van Nick en Simon is ie leuker ,dus allebei de links!!) TWILIGHT SONGFIC!!! geschreven vanuit Jasper! (verslaafd aan Jasper en Alice!) Hij is nog mens.. Ik pas zijn geschiedenis een klein beetje heel erg aan.. Ik heb weer wat aangepast:En ik voel de warmte van je lichaam stralen Al heb je mij dan ook in de kou gezet Dat is geworden: En ik voel de kilte van je lichaam en nog een paar, maar daar kom je wel achter... Al heb je mij dan ook in het zonnetje gezet

http://www.youtube.com/watch?v=XG-ZTIfwnAA&feature=related B. De groot.
http://www.youtube.com/watch?v=zhWmrFyPKjQ Nick en Simon

Ik heb nog niets begrepen van je woorden
Ik heb m'n moed nog lang niet bij elkaar geraapt

Weetje, je had een hele vage uitleg. Dat je me al gezien had, dat ik in die kroeg zou komen.. En je bleef maar dag in dag uit daar komen, je koffie in de plant gegoten. Ik had medelijden met je..

Ik weet zeker nu dat ik jou huilen hoorde
Je ligt naast me en je doet alsof je slaapt

Ik hoorde in elk geval iemand huilen, maar of jij het was.. het was niet echt mensen gehuil, meer wolven gehuil...
In elk geval,je sliep.. Nouja, je dééd alsof je sliep. Je was onrustig.. Dat voelde ik gewoon...
En ik weet dat jij als ik je aan wil raken
Grimmig afweert alsof ik een vreemde ben

Wí¡í¡rom keek je me aan met je mooie goude ogen.. Ik wou je hand pakken, maar je deinsde achteruit... Wí¡í¡rom?

Ik ben bang voor jouw gezicht als we ontwaken
Ik ben bang dat je je dan niet eens meer ken

ik vond je leuk.. Maar jij was zo.. Afstandelijk?? Vreemd.. Wat had je te verbergen? Gisteren waren je ogen opeens zwart? En de dag daarop was je weg, om de dag daarna weer terug te zijn... Vreemd... Ik ben er bang voor geworden weet je...

En ik kan jouw lichaam in het donker naast me bijna zien
Ik ken er ieder plekje van

Hoe weet ik niet, ik had je niet eens aangeraakt! Hoe kende ik je dan helemaal?? Je stemming snapte ik ook al niet. Wat Raar...

Misschien zie ik je nu nooit meer en het verbaast me
Dat ik nu zo kalm en helder denken kan

je was nu al een maand weg, en ik lag hier nog steeds, mezelf te verwijten dat ik had moeten zeggen dat je had moeten blijven.. waar was je heen?

Ik herken zelfs jouw manier van ademhalen
In het donker van ons harde smalle bed

Opeens was je terug.. Ik herkende je ademhaling. Die ging vreselijk te keer.. Wat was er met je aan de hand??

En ik voel de kilte van je lichaam
Al heb je mij dan ook in het zonnetje gezet

Opeens sloeg je arm naar me toe. Die was koud! Ijskoud!

Ik weet nog goed de eerste nacht dat wij hier waren
Het was winter en je had de trein gemist
In mijn bed lag jij wat voor je uit te staren
Omdat jij er nog niet al te veel van wist

ik had het uit je te weten krijgen; Je was een vampier. eerst wou ik je niet geloven, maar toen je de kanarie van de buurman leegzoog, toen wist ik het zeker.. Ik zei tegen je: í­k wil ook een vampier worden, dan kan ik bij je blijven.. Je was eerst tegen me in gegaan.. maar toen wou je het doen...

En ik wilde wel heel graag ervaren lijken
Maar ik wist er ook niet veel meer van dan jij
's Morgens durfden wij elkaar niet aan te kijken
'k Had er spijt van en was toch wel heel erg blij

Ja, het was gebeurd.. Ik was het ook. het deed onwijs veel pijn, maar toch..Ik kon nu altijd bij je blijven.. Maar toen kwam de schoonmaakster! Ze rook zolekker.. Ik kon me niet inhouden, en vloog op haar af. Ik hoorde je gil, en voelde je koude handen op mijn schouder, proberend me van haar af te trekken. Maar het was al te laat; mijn ogen waren rood, en de schoonmaakster dood.

't Is weer ochtend en de zon is al gaan schijnen
Door mijn wimpers zie ik je in de kamer staan

Je glinsterde. Ik weet het nog goed. Je was betovernd mooi, en je glinsterde. En ik waarschijnlijk ook...

In het zachte licht dat valt door de gordijnen
En je schaamt je nu voor mij, je kleedt je aan
Ik hoop dat ik nooit zo'n nacht meer zal beleven
En het geeft niet of ik mijn gevoel verdruk

Ja, dat was het.. Je wou niet meer bij me zijn... Dat spijt me.. Ik hield van je weetje, ik hield van je...

Maar je hebt me bij het afscheid iets gegeven
De herinnering aan liefde en geluk

Je ging weg, maar drukte eerst nog een zoen op mijn mond.
'Tot ziens Jasper. Tot wanneer je je weer kunt beheersen..' En je was weg..

En ik spring uit bed, ik gooi de ramen open, mensen zwermen op het plein
De lucht is blauw
Ik wil zonder doel en zonder regen lopen

Misschien dat de Volturi me te pakken kregen.. ik wilde niet leven zonder jou!

En gelukkig zijn met jou
maar dat spreekt vanzelf...

Ik wil naar zee toe om te rijden op de golven
Ik wil vliegen als een vogel in de lucht
In de wolken zijn of onder schuim bedolven
't Is voorbij en ik ben vrij en met een zucht

Ik ging je achterna. Maar toen gebeurde het: Maria kreeg me te pakken.. Zo vrij was ik dus niet meer.. Ik moest jonge vampiers trainen.. En ik was zo eenzaam.. Ik ging weg... Weg van Maria, al was zij afhankelijk van mij..

Met een lach en met een traan ben ik door straten
Van de stad waar het nu lente is gegaan
En ik heb de winter achter me gelaten
Onze liefde kan niet langer meer bestaan

Ik was slecht.. Dat wist je ook wel! Ik moest weg bij Peter en Charlotte; ik vond het daar ook niet leuk.. Philadephia. Daar ging ik heen...

Maar al ga ik hiervandaan toch blijf ik zingen
Ik heb altijd toch een lied, in m'n gitaar
Ik blijf dromen van precies dezelfde dingen
'k Zal je weerzien en we blijven bij elkaar

Ik heb je gave niet, maar toch weet ik, dat ik je weer zal zien.. En snel ook hoop ik. Ik hou van je Alice!


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.