Hoofdcategorieën
Home » Twilight » A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed] » Chapter 18 - Paintball & The true
A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed]
Chapter 18 - Paintball & The true
Saskia POV:
Brooke kreeg compleet de slappe lach en rolde over de grond van het lachen. Emmett stond een beetje schaapachtig rond te kijken. Ik snapte hier even iets niet.
“Blijven ademen he zus?”ť zei Jasper droog. Brooke kreeg nog erger de slappe lach. Ik begon ook een beetje te giegelen. Toen Brooke was uit gelachen stond ze op en gaf mij een knuffel.
“Was die zin nou echt zo grappig?”ť vroeg ik verbaast.
“Nee, maar nog geen minuut voordat jij binnenkwam vroeg ik exact hetzelfde!”ť lachte ze. Nu kreeg ik de slappe lach en rolde over de grond van het lachen. En Brooke deed gezellig mee. Na een tijdje waren we weer uitgelachen en begon ik te eten. Gewoon muslie met yoghurt en heeel veeel suiker erin. Na het eten renden we allemaal naar boven om ons om te kleden. Ik deed mijn haar in een hoge staart, spijkerbroek en T-shirt aan en mijn sneakers. Brooke wilde net naar beneden lopen, maar ik trok haar snel terug.
“He zus is het goed als ik wraak neem op Edward?”ť vroeg ik op zo’n geluidsniveau dat alleen Brooke het verstond.
“Hell ja!! Ik mag niet Paintballen, maar dan wil ik wel dat jij het doet!”ť zei ze opgewonden. Ik kreeg echt een enorme grijns op mijn gezicht en gaf haar nog snel een knuffel.Ik herstelde me snel en rende naar beneden. Beneden stond iedereen al klaar. Zuchtend kwam Brooke de trap af lopen.
“Hehe! Ben je daar eindelijk?”ť zuchtte Edward geïrriteerd.
“Watch it Eddie!”ť grijnsde Brooke gemeen en trok Emmett mee naar de jeep. We liepen allemaal naar de garage. Daar werden de teams verdeeld. Verdeling was simpel. Girls VS Boys. De jongens hadden 1 iemand meer, maar dat maakte mij niets uit. Ik was toch lekker sneller dan hun, en ik was nog steeds boos op Edward en dus onverslaanbaar. Brooke en Emmett zouden alles vanachter het glas in ed gaten houden. Ik raakte na 1 minuut Royan al vol op in zijn borst.
“Bye bye Royan!”ťriep ik lachend en rende snel weg, op naar slachtoffer nummer 2. Edward had Jane neer geschoten. Paar seconde later raakte ik Jasper. Mopperend liepen ze allemaal weg. Carlisle werd geraakt door Esme en die werd weer geraakt door Edward. Ook die gingen weg. Rosalie werd geraakt door Alec. En een paar seconde later kwam Alice stikkend van het lachen bij mij.
“Ik heb Alec Geraakt.”ť Deelde ze mee en rende er meteen weer vandoor. 5 minuten later was ook Alice weg. OW dit ging leuk worden. ‘Edward! Je gaat eraan!’ dacht ik extra hard. Daarna dacht ik niet logisch meer en liet alles door elkaar heen lopen. Ik schold Edward uit voor Kiwi en dat hij soms een afgelebberde banaan was. En een Binaan. Ik hoorde een tak. Het geluid galmde in mijn oren. Ik wist dat Edward me niet kon ruiken - ik en Brooke hadden nog snel een spreuk daarvoor op gezocht- en in mijn gedachtes kon hij ook niets zinnigs vinden. Ik kon hem zien, maar hij mij niet. Hij hoorde me wel rennen, maar ik was te snel om te zien. Hij stak zijn neus in de lucht om mijn geur op te vangen, wat niet lukte. Hij bleef door speuren. Ik was boven op 1 van die rotsen daar gesprongen. Edward liep straks mijn kant op. Precies voor me bleef hij staan, met zijn rug naar me toe. Ik sprong op zijn rug en hield mijn paintbalgeweer in de aan slag.
“Laat me gaan ik geef me over.”ť Zei hij. Ik stond op en voordat hij zijn paintball geweer kon laden had ik hem al neergeknald.
“Sorry Eddie, maar niemand verpest zo’n leuk idee van mijn zus zonder ervoor te boeten.”ť Zei ik gemeen. hij viel op zijn knieën aan mijn voeten. Ik zag dat de rest binnenkwam, maar dat kon me echt niets schelen. Ik moest moeite doen om niet de slappe lach te krijgen. De rest keek echt heel verbaasd naar dit tafereel.
“Sas vergeef het me alsjeblieft!”ť smeekte hij. Ik zag dat Brooke een gigantische grijns op haar gezicht had.
“Oke. Ik laat het hierbij, je bent ingemaakt door een meisje en loopt nu voor de tweede keer op je knieën te smeken om vergiffenis, maar net als Brooke heb ik ook een voorwaarde. Als je nog 1 keer een geheim doorlult dat je in iemands gedachten hoort. Dan hang ik je aan je onderbroek in de hoogste boom nadat Brooke je naakt door Forks heeft laten lopen! Gesnopen stomme afgelebberde binaan!”ť zei ik streng maar kon de lach in mijn stem bij dat laatste woord niet verbergen.
“Wat is in godsnaam een binaan?”ť vroeg Edward verbaasd. Het gezicht dat hij trok was werkelijk geweldig en Brooke en ik vielen op de grond van het lachen.
“Wat is het nou?”ť vroeg Edward geïrriteerd. Ik moest nog harder lachen, net als Brooke.
“Dat is iets in de richting van een bi sexuele banaan!”ť hikte ik tussen het lachen door.
“Oh wat zijn ze toch weer grappig.”ť Zei hij chagrijnig en liep weg om alle paintball spullen in te leveren. Eenmaal Thuis gaf Edward ons zonder iets te zeggen een knuffel.
“Brooke.. nog een keer sorry voor gisteren.”ť Zei Edward beschaamd. De rest was al door gelopen en we stonden alleen in de garage.
“Edward. Ik heb je al lang en breed vergeven. Waar komt dit nou opeens vandaan?”ť vroeg ze lief.
“Wat nou als je een beetje pech gehad had en er iets met de baby gebeurd was?”ť vroeg hij verdrietig. Brooke schrok een beetje want haar handen gingen beschermend naar haar buik.
“Maar dat is niet het geval Edward. En ik wil niet denken aan wat er had kunnen gebeuren, want dan schiet ik helemaal in de stress.”ť Zei ze.
“Oke.”ť Gaf Edward toe.
“Kom we gaan naar boven en ik wil voorlopig geen negatief gezeik over wat er allemaal had kunnen gebeuren, want dat is niet gebeurd! Gesnopen! Want ik heb geen zin in die stress en nu gaan we lol maken.”ť Zei Brooke en trok Edward mee naar de woonkamer. Rustig liep ik er achteraan. Geen idee waar dit alles vandaan kwam, maar ik was nu echt niet meer boos op hem.
“Oke! Truth or dare!”ť riep Brooke vrolijk. Ik begon weer te stuiteren en Brooke ook. Net toen we helemaal naar de bank waren gestuiterd stond Brooke opeens stil.
“Oh.. alles draait..”ť mompelde ze. Ze werd door Emmett op de bank gezet.
“Rustig schat. Gaat het?”ť vroeg hij bezorgd.
“Jup. De muren blijven weer stil staan”ť zei ze droog.
“Carlisle is dat normaal?”ť vroeg Emmett.
“Ja, dat is 1 van de symptomen van vitamine tekort. Ik ga nu even langs het ziekenhuis om die vitaminen en medicijnen voor je te halen.”ť Zei Carlisle en liep snel naar zijn auto. Na 10 minuten was hij terug en legde aan Brooke uit hoe ze die het beste kon innemen. Jemig, je kon zo langzaam aan niets meer doen met Brooke, en dat was niet lullig bedoelt hoor! Maar ik vond het zo jammer voor haar!
2 Weken later
Ik was echt zo hyperactief! En iedereen om mij heen werd gestoord van mij. Morgen zou ik gaan trouwen. Alles was er helemaal klaar voor. Alice, Rosalie, Esme, Jane en Lieselotte hadden me de hele dag bezig gehouden en Brooke had ik niet gezien vandaag. ’s Avonds viel ik uitgeput, maar tevrede alleen in slaap. De jongens hadden Alec een soort van ontvoerd vanochtend en ik zou hem morgen bij het altaar pas weer zien. Ik sliep enigszins onrustig, alsof er wat belangerijks gebeurt of zou gaan gebeuren. ’s Ochtend werd ik wakker doordat er een zachte hand mijn gezicht streelde.
“Wordt je wakker lieverd?”ť Vroeg Phoebe mij.
“Ik kom er zo aan mam.”ť Antwoorde ik nog slaapdronken. En toen drong het tot me door. Ik schoot recht overeind.
“MAMA!!!!”ť Gilde ik en vloog haar om de hals en begon te huilen, echt te huilen. Het moest niet nog gekker worden met mij.
“Heey lieverd. Zo. Wat hoorde ik van je zus? Ga jij vandaag trouwen?”ť vroeg ze me lachend. Ik kon het niet geloven. Mijn moeder, hier, nu voor mijn neus.
“Ik… Hoe… Hoe kan dit?”ť Vroeg ik verbaasd.
“je zus, Zij heeft mij voor jou naar beneden gehaald. Ze wilde dat ik er vandaag bij zou zijn.”ť Antwoorde mam rustig. Ik vronsde diep.
“Waar denk je aan, lieverd?”ť Vroeg ze mij.
“Ik ehhh… Oke, er gebeuren rare dingen met mij en ik weet niet hoe het komt, en ik denk dat jij daar wel antwoord op hebt.”ť Zei ik allemaal in 1 zucht. Mam keek me even aan.
“Je mag me alles vragen, en ik zal overal antwoord op geven.”ť Zei ze.
“Ik weet niet waar ik moet beginnen.”ť Zei ik twijfelend. Was dit wel juist om te doen?
“Wat dacht je van bij het begin?”ť Zei ze lachend.
“Goed idee.”ť Antwoorde ik. Ik moest ook lachen.
“Naja, je weet wat we zijn, vampiers. Maar omdat Brooke een heks is, kan zij nooit 100 % vampier worden en ze smaakt niet lekker, waardoor de vampier zich terug trok toen zij werd gebeten. Ook is Brooke nu zwanger en ga zo maar door. Brooke is in sommige opzichten nog gewoon mens, heks, hoe je het ook wilt benoemen. Bij mij is dat niet zo. Maar sinds Jane mij heeft aan gevallen, ben ik steeds een soort van kwetsbaar. Ik slaap, ik kan verwond worden, ik kan eten, ik kan huilen - daar kwam ik ook net pas achter- en ik denk nog wel wat menselijke dingen. Ook weet ik nog gewoon alles van mijn leven bij jou. En geen andere vampier, behalve Brooke, kan dat. En ik ben altijd al een geweldige heks geweest, en nu nog steeds, Brooke is wel veel beter dan mij, maar ik kan alles wel. En ik snap het niet. Niemand snapt het eigenlijk. Ik ben inzoverre ik weet niet van een heksenfamilie en ik heb van al deze dingen nog nooit last gehad. En nu wil ik jou vragen, om mij alles over mijn ouders te vertellen, want jij weet het wel hé?”ť Het voelde goed om alles eruit te hebben gegooi. Phoebe keek mij even bedenkzaam aan.
“Ik denk inderdaad dat ik jou heel wat te vertellen heb. Jouw moeder was mijn zus.”ť Zei Phoebe. Mijn mond viel open. Was Brooke mijn nicht? En Phoebe mijn tante?
“Wow, die had ik niet aan zien komen.”ť Zei ik.
“Ik denk dat nu alles wel duidelijk is hé?”ť Zei Phoebe lachend.
“Ja, het verklaard zo veel. Ga je mee naar beneden, dan kan ik je voorstellen aan Alec.”ť Zie ik enthousiast. “O, wacht, dat kan niet. Naja, op de bruiloft dan maar hé?”ť Zei ik lachend. Lachend liepen we naar beneden. Esme, Jane, Lieselotte, Alice en Brooke zaten rond de ontbijttafle. Ik vloog Brooke meteen om de nek.
“Dankje, nicht. Dit is echt het aller mooiste en liefste cadeau dat je mij had kunnen geven.”ť Zei ik.
“Wacht, zei je nou net nicht?”ť Vroeg Brooke verwart.
“Ja, schat. Haar moeder, Paige, was mijn zus. Dat is dus ook de redenen, waarom Saskia bij ons kwam wonen, ze zo’n goeie heks is en waarom ze nu zo menselijk is. En het belangerijkste, waarom jullie zo veel op elkaar lijken. Paige en ik zijn een tweeling. En dat verklaard ook waarom jij en Saskia zoveel op elkaar lijken.”ť Antwoorde Phoebe. Iedereen zat stom verbaasd aan tafel.
“Wow! Nou, da kan ik alleen maar blij zijn, met mijn zus, vriendin EN nicht.”ť Lachde Brooke. Iedereen scheen het logosch te vinden.
“Zo, en nu heeft alles wel weer lang genoeg geduurt. Er moet nog veel gebeuren voor we klaar zijn, dus tjap tjap.”ťZei Alice terwijl ze naar boven wees. Ik bleef staan. Alice vond het echt tijd en trok me gewoon mee naar boven, zette me in een stoel en zei dat ik stil moest blijven zitten, wat voor geen meter lukte.
“Jemig, halfgare kind. Kun je echt niet even stil blijven zitten?”ť Vroeg Alice geïrriteerd.
“Nope, want ik ga trouwen, ben er net achter gekomen wie mijn moeder is, wat ik ben, en wat Brooke van mij is. Dus, ga dan maar eens stil zitten.”ť En daar had Alice niets tegen in te brengen.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.