FanFic.nl

The vampire games

4. Me and Alec?

‘Waar zal ik eens beginnen?’, zij Alec meer tegen zichzelf als tegen mij.
‘Waarom niet bij het begin?’
Alec lachtte zachtjes en keek me doordringend aan.
‘Wat?’. Vroeg ik verlegen. Ik schuifelde een beetje mijn voeten. Langzaam tilde ik mijn hoofd op en keek hem weer recht in zijn ogen aan.
‘De vampierspelen is een gevaarlijk en ingewikkeld spel. Gespeeld door 30 mensen en 2 vampieren.’ Hij nam een kleine pauze en wachtte tot ik iets zou zeggen. Maar wat moest ik zeggen? Bang voor wat er zou komen knikte ik dat hij verder kon gaan.
‘Uit elk district wordt een jongen en een meisje gekozen van boven de 14. Ze moeten elkaar ergens in het niemands lang gaan......’ Hij slikte en draaide zijn hoofd weg.
‘Wat gaat er gebeuren Alec?’, vroeg ik angstig.
Hij zei niks. Treurig staarde hij leeg naar de verlaten huizen van ons district.
‘Vertel het me Alec’, smeekte ik. Voorzichtig pakte ik zijn hand en kneep er zachtjes in.
Zuchtend keek hij me aan. Ik voelde een hechte band tussen ons. Eentje die niemand ons nog af zou kunnen pakken.
‘Ze moeten elkaar uitmoorden Lily. Tot dat er nog maar een iemand over is’, zei hij spijtig.
Geschrokken dacht ik na. Ik kon diegene ook zijn. Zou ik iemand kunnen vermoorden? Stel voor dat het iemand is die ik ken. Zou die kans groot zijn?
‘Wanneer beginnen die vampierspelen?’, vroeg ik met zwakke stem.
‘Eind februari’,
‘Dan al?’, vroeg ik geschrokken.
Hij knikte uiteindelijk en pakte mijn hand. Een tijdje lang zaten we hand in hand op het bankje en ik wou dat het altijd zo zou zijn.
‘Alec? Wanneer worden de spelers bekend gemaakt?’, fluisterde ik zo zachtjes dat hij me bijna niet zou kunnen horen.
Hij keek me treurig aan en pakte mijn hand nog steviger vast. ‘Over morgen’, fluisterde hij nog zachter.
Voorzichtig ging ik tegen hem aan zitten. Gespannen over wat de volgende dagen zou gaan gebeuren staarde ik naar de hemel. Al vier jaar lang had ik geen ster meer gezien. De nachten in ons district waren koud, donker en treurig. Niemand durfde na 10 uur ook nog op straat te komen.
‘Lily’, fluisterde Alec geschrokken. ‘Er komt iemand aan!’ Angstig keek hij naar de dichtsbijzijnde lantaarnpaal. Toen er nog niks aan kwam richtte hij zijn ogen op mij en glimlachte zijn lieve lach.
‘Wat moet ik doen?’
‘Ga naar huis’, fluisterde hij zachtjes en drukte een kus op mijn wang.
Verlegen lachte ik naar hem, maar wist niks beters te zeggen als doe voorzichtig. Ik draaide me om en rende daarna snel de duisternis op weg naar huis.

Alec POV:
Snel en liefdevol gaf ik een kus op haar wang. Ze lachtte verlegen, iets wat ik altijd leuk vond aan een meisje. Ze rende weg en glimlachend ging ik op het bankje zitten. ik probeerde mijn gedachten leeg te maken, maar dat ging erg moeizaam. Ik wachtte tot dat hij zou komen. Het was snel, zo snel dat ik nog niet eens mijn gedachten verborgen had.
‘Hallo Aro, wat kom jij hier zo laat nog doen?’

Reacties: