FanFic.nl

Welcome to the dark side.

Take my hand.

Het enige probleem was: hoe ging ik stoppen met de SVP zonder dat Shekila het merkte? Antwoord: niet. Ja, heel simpel. Dacht ik althans. 'Al, schiet nou es op! de SVP gaat zo weer beginnen' roept Shekiel door de deur. Ik moet doen alsof ik ziek ben, dacht ik bij mezelf. Vandaag was de dag dat ik meeging naar Draco's vriendin. Ik dacht dat ze Marjolein heette.. 'Shekiel, ik voel me niet goed' zeg ik met de meest brakke stem die ik heb. Shekila komt binnen. 'Oef, je ziet ook een beetje witjes meisje.' Ik knik en kijk alsof ik enorm veel pijn heb. 'Hmm, dan moet ik het deze keer maar alleen zien vol te houden' zegt Shekila. Ik glimlach. 'Dat moet niet zo moeilijk zijn. En je hebt Harry toch? En Cho?' 'Cho is zichzelf niet meer sinds de dood van Carlo.' Ik knik. Cho was enorm overstuur toen Harry terug kwam met een dode Carlo in zijn armen. 'Nou goed, ik moet gaan. Beterschap Al!' Shekila staat op en loopt de kamer uit. Ik wacht tot ik de deur van de afdelingskamer hoor dicht vallen en blijft dan nog 20 seconden liggen. Dan spring ik mijn bed uit. Ik gris mijn kleding van mijn stoel en loop de torentrap af. Terwijl ik naar het binnenplein loop, waar ik met Draco had afgesproken, voel ik me schuldig. Dat hoort toch? Ik bedoel, ik heb net tegen mijn beste vriendin gelogen.
Draco glimlacht naar me. Hij is zichzelf niet meer de laatste tijd, hij lijkt zenuwachtiger. 'Ben je er klaar voor?' vraagt hij. Ik knik, eveneens als mijn knieën. Wat moet ik nou van die Marjolein verwachten? 'Waar is ze nu op dit moment?' 'Marjolein wacht op ons bij mij thuis.' 'Hoe wil je hier weg komen dan?' Draco geeft me zijn -wachtjijmaaraf-blik. Hij slaat zijn arm om mijn middel en dat geeft eigenlijk wel een fijn gevoel. 'Laat me vooral niet los' zegt hij. Ik negeer de eventuele dubbele betekenis van zijn zin, gewoon om geen hoge verwachtingen te hebben, en volg zijn voorbeeld door mijn arm om zijn middel te slaan. 'Nee, steviger.' zegt hij. Ik hoop zo dat hij me niet ziet blozen. Ook mijn andere arm sla ik om zijn middel en houd me stevig vast. Hij mompelt een spreuk die ik niet ken en voor ik het weet sta ik voor een super groot zwart hek. 'Welkom in mijn huis' zegt Draco, die zijn arm nog steeds om mijn middel heeft zitten, maar dat vind ik niet zo heel vervelend. Integendeel, ik vind het juist fijn. 'Wow, is dit je huis?' Draco knikt. 'Het ziet er mooier uit dan het lijkt' Ik giechel. Wat ben ik in hemelsnaam aan het doen? Giechelen? Wat ben ik, een of andere verliefde puber? 'Ga je mee naar binnen of blijf je hier buiten staan?' vraagt Draco en sleurt me aan mijn hand mee naar binnen. Terwijl we zo hand in hand lopen, realiseer ik me dat ik wel degelijk een verliefde puber ben. Ik heb gelogen tegen mijn beste vriendin, iets wat ik nog nooit gedaan heb en nooit heb willen doen, voor Draco.
Als we bij de deur aankomen, hangt er een briefje. 'Hmm, Marjolein is wat later.' mompelt Draco. 'Dat maakt niet uit, dan kan ik je rondleiden.' Hij heeft nog steeds mijn hand vast. Hij opent de imense deur en loopt naar binnen. Ik blijf van verbazing staan. 'Het leek mooier dan dat het was, zei je toch?' vraag ik vol verbazing. Draco begint te lachen. 'Hoezo, vind je het hier mooi dan?' Ik knik. 'Het is prachtig!'
Zo gaan we het hele huis door. En al die tijd heeft Draco mijn hand vast.

Reacties: