FanFic.nl

Daughter and Son of a Kaulitz

11

Yin:
Zo weet je niets en zo weet je alles! Althans bijna alles. In een half uurtje wisten we wat we al zo lang wilde weten en wat alle vragen een beetje oploste. Tom keek naar de muziekbladen die op de grond lagen en pakte er een. ‘ik dacht al dat ik dit nummer herkende. Bill?’ hij keek mijn vader aan die gelijk recht stond en naar een van de kasten in de studio liep. Hij viste ergens een kistje vandaan en haalde daaruit een sleutel. Deze overhandigde hij aan Tom die vervolgens naar de vitrine kast van de Gibson liep. Lag het sleuteltje dus al die tijd gewoon in de kast?! Nu voel ik me dom… ik heb echt al heel lang naar dat verrekte sleuteltje gezocht ligt het gewoon in de kast… ow damm it…
Mijn oom haalde de gitaar uit de kast en zette een kruk recht waar hij met de gitaar ging zitten. Mijn vader pakte een microfoon uit de standaard en ging ook op een kruk zitten. Tom begon te spelen en ik kreeg een enorme dejavu. ‘Durch den monsun!’zei ik en mijn vader lachte naar me. Daarna zette hij de microfoon voor en begon met de eerste regel van het lied.

Dit was hoe mijn vader echt zong. Hij legde zijn hart en ziel in dit nummer en dat hoorde je. Er lag weer zo veel gevoel in. Net als die keer dat hij voor me zong nadat we film gekeken hadden. Ook kon ik mijn ogen bijna niet van mijn oom afhouden. Hij speelde op de Gibson zoals ik alleen maar had kunnen dromen! Hij temde de noten niet alleen maar speelde ook met ze en streelde de snaren. Hij ging echt op in zijn gitaarspel en er leek wel een soort onkwetsbare muur te ontstaan rond mijn vader en oom. Op het laatst keken ze elkaar aan en glimlachte.
‘dat was zo mooi!’ fluisterde ik bijna bang om die muur te breken. Papa werd een beetje rood en Tom moest hard lachen. ‘oké, we zijn blij dat jullie het mooi vonden. De grootste eer die je kunt krijgen is toch altijd die van je kinderen. Maar nu mogen jullie. Yin, wil je echt zo graag gitaar bespelen?’ ik knikte heftig. ‘zingen vind ik heel leuk papa maar mijn hart ligt er niet. Ik wil gitaar kunnen spelen. Het liefst net zo goed als oom Tom. Het spijt me…’ papa legde zijn vingers onder mijn kin en tilde mijn hoofd op. ik keek recht in de bruine kijkers van mijn vader. Ze doorgronde je helemaal en wisten je diepste punt te raken. ‘lieverd, als jij dat echt wilt zal ik je niet meer tegenhouden. Ik was voorheen gewoon zo bang dat je door gitaar te spelen niet mijn dochter zou zijn maar meer die van mijn broer. Maar nu ik zie dat je de waarheid spreekt kan en moet ik je gewoon niet tegenhouden. Kindje, speel met je hart.’ Hij kreeg tranen in zijn ooghoeken die ik lachend wegveegde. ‘papa? Ik denk dat ik hetzelfde wil zeggen als Yin.’ Zei Jish onzeker. Tom keek hem verbaasd aan. ‘maar je speelt toch al gitaar?’ vroeg hij waarop Jish zijn hoofd schudde. ‘nee zo bedoel ik het niet! Ik bedoel hetzelfde maar dan andersom. Gitaar is leuk maar eigenlijk wil ik liever zingen.’ Beschamend keek hij naar zijn voeten. Ik liep naar Jish toe en pakte zijn hand. ‘laat ons alsjeblieft beide doen waar we ons hart in geven?’ Jish en ik keken smekend naar onze vaders. Tom stond op en liep naar mij. ‘bewijs maar dat je het kunt.’ Zei hij met een knipoog en reikte de Gibson naar mij. ‘w..wwaat?!’ stotterde ik maar Tom bleef de gitaar voor zich uit houden. ‘nou? Bewijs jezelf en speel!’ ook papa had zijn microfoon uitgestoken naar Jish. ‘als zij zich gaat bewijzen doe jij dat ook. We willen zien of jullie het in je hebt.’ Jish en ik keken elkaar aan en kregen een brede grijns. Ik pakte voorzichtig de gitaar aan en Jish pakte nog een gitaar uit het rek en zette 2 microfoon standaards neer. We gingen zitten op de krukken en Jish telde af.

Toen mijn vingers de snaren voelde kreeg ik gelijk een allemachtig gevoel. Zo geweldig! Alles ging gewoon als vanzelf. Ik liet me begeleiden door de intro en zodra het eerste couplet begon zong Jish zijn zin. Deze had geloof ik hetzelfde gevoel als mij. Ik begon mee te zingen vanaf de eerste keer dat we het refrein speelde. Ook Jish vlocht zich weer eens een weg door mijn gitaarspel heen en we genoten er elke seconde van. Als onze ouders het dan nog verboden was dit in ieder geval de laatste en beste keer. We gingen echt helemaal op in de muziek en genoten. Bij het einde maakte ik nog een solo en Jish sloot af met de laatste magische woorden van het nummer. ‘just me and you…’ hierna viel even een stilte.
Beide vaders keken elkaar trots aan en mijn vader had zelfs kleine tranen in zijn ooghoeken. ‘dit gaan we jullie nooit meer weigeren. Jullie zijn echt kinderen van ons. Helemaal opgaand in de muziek en alles kunnen vergeten.’ Oom Tom knikte. ‘jullie hebben je meer dan bewezen. Pure rockers in het hart.’ Hij stond op en knuffelde Jish zoals alleen een vader kan. Ik deed hetzelfde met mijn pa en gaf hem een kusje op zijn voorhoofd al moest hij daarvoor wel een beetje bukken. ‘zullen we maar naar boven gaan?’ vroeg papa aan ons en ik knikte. ‘dan kunnen we even naar mama bellen hé? Die zal nu wel afvragen waar ik blijf.’ Zei Tom en gezamenlijk liepen we naar boven naar de woonkamer waar mama ongeveer de meest verbaasde kop trok die er maar was. ‘een uitleg zou welkom zijn.’ Zei ze en we moesten lachen. ‘hé, bel anders Martina ook op dan blijven jullie gezellig hier eten.’ Mama stoof gelijk overeind. ‘ja alsjeblieft bel haar en nodig haar uit! Ik heb haar al veels te lang gemist. Tom, bellen, NU! Bill, naar de keuken. En jullie 2, tafel dekken.’ Tom begon gelijk te lachen. ‘nog steeds geen steek veranderd zie ik?’ zei hij spottend. Mama zuchtte en liep op hem af en knuffelde hem stevig. ‘ik vergeet het heus niet hoor. Jou begroeten. En ik zal mezelf ook even voorstellen aan de jongen hier.’ Mijn moeder liet ome Tom los en liep naar Jish. ‘jonge toch! Wat ben jij gegroeid. De laatste keer dat ik jou zag in levende lijve was denk ik rond je 4e jaar! Goh je bent al zowat een hele man geworden.’ Ik keek Jish aan en beide flitste hetzelfde door ons hoofd. Kende onze ouders ons al eerder? ‘verklaring!’ riepen we beide en mama keek ons raar aan. Papa kwam snel naar haar toe. ‘ze weten nog lang niet alles hoor lieverd. Ze weten pas net van de band ongeveer. Meer niet. De rest gaan we denk ik vanavond maar eens uitleggen.’ Mama knikte. ‘nou ik zal me dan voor de goede orde even voorstellen. Ik ben Amber. Moeder en echtgenoot van die 2 daar.’ Tom begon te lachen. ‘man, je doet telkens hetzelfde. Daarom is Bill ook op je gevallen. Eerst actie dan pas praten.’ Tom kreeg gelijk een klap tegen zijn hoofd en werd de hal ingejaagd om te gaan bellen. Jish en ik liepen naar de keuken en haalde een tafelkleed tevoorschijn. Tafeltje dekken voor 6 personen.

Er werd aangebeld en mama riep naar mij dat ik even open moest doen. Ik spurtte naar de deur en trok die vrolijk open. ‘euh… ik denk dat ik verkeerd ben.’ Zei de vrouw die voor me stond. ‘ik ben op zoek naar mijn man die mijn kind gevonden zou hebben eindelijk. Die sufkop belt op dat ik snel hierheen moest gaan omdat we veel te bespreken hadden over onze kinderen. En vervolgens hangt die rotgozer gewoon op!’ de vrouw bleef maar praten en ik stond er maar een beetje bij. Plots hoorde ik mijn moeder door de hal heen schreeuwen. ‘MARTINA!!!’ gilde ze. ‘AMBER!!!’ weerklonk er en beide vrouwen rende naar elkaar toe en omhelsde elkaar alsof ze elkaar al duizenden jaren niet gezien hadden. Ze waren flink hysterisch aan het doen en ze leken wel een stel overenthousiaste pubers. Tom’s hoofd kwam om de deur heen en toen de vrouw die duidelijk Martina heette hem opmerkte stormde ze vloekend op hem af. Er vloog een vuurregen aan scheldwoorden over hem heen. ‘en ik hou wel van je maar nu wil ik uitleg!’ riep ze op het laatst en vervolgens kwam mijn vader binnen. ‘BILL!!!’ Martina vloog mijn vader om de hals en ze begroette elkaar goed. ‘rustig maar Martina, je krijgt zo een complete uitleg. Eerst stel ik je even voor aan mijn dochter Yin. Yin, dit is je tante Martina en de moeder van Jish.’ Ik begroette haar en kreeg een stevige omhelzing. ‘goh, ze is al een heel dametje. Wat de jaren wel niet met een mens doen hé?’ zei ze tegen mijn moeder die trots knikte. ‘ik ruik iets verbrands.’ Zei Tom en mama raakte in paniek. ‘het eten!’ riep ze en vervolgens stoof ze de keuken in. Martina volgde haar lachend en hoofdschuddend. Tom kwam met ons mee om te helpen met de tafel.

Rond 7 uur waren we allemaal klaar met eten en zaten we allemaal met wat te drinken op de banken in de woonkamer. Papa en oom Tom hadden net een complete uitleg gegeven over wat er gebeurd was en mama en Martina hadden bijna zowat moeten huilen.
‘maar we hebben nog veel meer vragen.’ Zei Jish. Tom ging even verzitten. ‘tja, ik denk dat we gewoon maar moeten antwoorden. Al denk ik niet dat we alle vragen vanavond beantwoord krijgen.’ De andere volwassene knikte. Jish en ik keken elkaar aan. ‘we willen graag meer weten over jullie verleden. Zo kunnen we tenminste alle vragen naar nu toe beantwoord krijgen. Hoe begonnen jullie met de muziek en hoe groeide jullie uit?’ papa schraapte zijn keel. ‘wel, dat gebeurde ongeveer 24 jaar geleden geloof ik. Toen begonnen we beide pas echt met muziek. Rond ons 7e geloof ik.’
Pas anderhalf uur later waren ze klaar met alles uitleggen tot aan hun grootste succes. ‘en papa, hoe heb je mama eigenlijk ontmoet? Dat wil ik nu ook wel eens weten.’ Zei ik. ‘ja pa, dat wil ik nu ook wel eens weten.’ Mama begon als eerste te praten.

‘ik was 17 geloof ik. Martina en ik waren beide wel fans van de band van jullie vaders en hadden geluk dat we toevallig ergens hadden gelezen dat er een concert bij ons in de stad kwam. We hadden gelijk kaarten geregeld voor 1e plaatsen en dat heeft ons behoorlijk wat gekost kan ik je vertellen. Maar we hebben ze te weten bemachtigen en hebben daarna flinke tijd gewacht. Toen het daar was hadden we twee dagen van tevoren samen met een heleboel andere fans voor de concerthal geslapen. Het was heel gezellig en die avond van het concert stonden we dan ook vooraan. Het was voor ons echt geweldig. Maar midden in het concert ging er iets vreselijk fout. Een meisje naast ons kreeg een hartaanval door alle drukte.’ De moeder van Jish nam het verhaal over.
‘ja dat was echt even schrikken. Maar Amber wist gelijk wat te doen. Ze maakte ruimte om het meisje en begon hartmassage te geven. Ze riep naar verscheidene mensen dat ze snel naar de securety moesten en dat iedereen aan de kant moest. Ze vroeg mij over te nemen en ik loste haar dus af. Zelf sprong ze naar de eerste de beste persoon en duwde haar mobiel in degene zijn handen en schreeuwde dat hij een ambulance moest bellen. Je moeder wist gelijk wat ze moest doen. Een maal dat het meisje was opgehaald en weggebracht was het concert uit medeleven van het meisje afgelast. Dat was wel even balen maar we kregen vrijwel na een kwartier bericht dat het meisje het goed maakte en ons enorm bedankte voor het redden van haar leven. Ze heeft ons als bedankje kaarten gegeven voor het concert van de band die een paar dagen later niet ver zou zijn. Verder weten we niets meer van het meisje tot op heden.’
Mama moest lachen. ‘ja dat was eigenlijk wel dik geluk. Behalve dan dat ik mijn mobiel kwijt was. Die had ik dus aan iemand gegeven voor de ambulance en ik wist mij god niet wie. Pas op het concert van een paar dagen later werd dat duidelijk.
Op dat concert werd op het einde namelijk iets gevraagd. Bill kwam het podium op en vertelde dat hij van het laatste concert een mobiel had gevonden. Hij zou de sneltoets gebruiken om te kijken van wie het mobieltje was. Want dat meisje had zijn hart gestolen zoals hij vertelde. Nou, en toen hij die sneltoets indrukte ging de mobiel van Martina naast me af die vrolijk opnam. Haar stem galmde vrijwel gelijk door de speakers van de concertruimte en ze schrok zich kapot. Bill vroeg dus wie ze was en of ze wist van wie de mobiel was en Martina keek mij dus verbaasd en geschrokken aan. We hadden elkaar namelijk op de 1e sneltoets staan. Stotterend vertelde ze dus dat ze hier in de zaal was samen met de eigenaresse van de mobiel en Bill vroeg of we naar voren het podium op wilde komen. Ik weet nog goed wat de blikken om ons heen waren. De meeste begonnen te klappen en keken ons bewonderend aan. Andere zag je gewoon groen worden van jaloezie. En toen op het podium gebeurde het. Ik kreeg mijn mobiel terug met mededeling dat ik en mijn vriendin maar heel snel naar achter moesten gaan.
ja, dus wij naar die kleedkamer en even later kwamen de heren alle 4 binnen. Dat was eigenlijk het begin. We zijn toen langzamerhand naar elkaar toe gegroeid tot aan de dag van vandaag aan toe.’ Beide moeders keken elkaar glimlachend aan. ‘ja, een jaar daarna waren we al beide zwanger van die 2.’ Zei Martina wijzend op onze vaders die een knalrode kop kregen beide. ‘we hadden bijna straf daarvoor gehad omdat die 2 sukkels nog minderjarig waren toen. En geloof me, dat heeft ons toch een partij rottigheid bezorgd!’ wij moesten lachen om het verhaal. We wisten inderdaad dat onze moeders beide ouder waren dan onze vaders. Maar nu wisten we tenminste hoe ze elkaar ontmoet hadden. ‘wacht eens, jullie hadden het over 4 mensen die die kleedkamer binnen kwamen. Dus wie zit er nou nog meer in jullie band en wat ik nu wel eens wil weten, hoe heet die band nou!’ zei ik en Jish knikte heftig. ‘we hebben wel logo’s gezien op verschillende dingen zoals die Gibson maar een naam zou ook wel eens kunnen helpen.’ Tom begon uit te leggen. ‘eerst heette onze band Devilish. Daarbij zaten en zitten nog steeds onze 2 beste vrienden. Georg Listing en Gustav Schäfer. Maar toen we van platenmaatschappij waren veranderd moesten we ook een nieuwe naam verzinnen. En dat werd uiteindelijk Tokio Hotel. Het logo wisten we ook al snel. Dat is het logo wat jullie overal vonden.’ Mijn vader haalde zijn haar uit zijn nek en toonde ons een tatoeage. ‘deze heb ik op mijn 16 laten zetten. Het logo van onze band. Muziek was ons leven en ging voor alles. Nog steeds is dat zo want we zijn nog lang niet met pensioen en onze fans al helemaal niet. We treden zelfs regelmatig nog op. vandaar dat we af en toe zo lang weg zijn.’ Weer een vraag duidelijker.

We praatte de rest van de avond vol over het verleden van onze ouders en langzaamaan werden de vragen van de afgelopen 15 jaar duidelijker. Het leek voor mij een enorme last die van mijn schouders afviel.
‘pap, hebben jullie vrienden van de band eigenlijk kinderen?’ vroeg Jish na een tijdje. ‘ja, hebben die kinderen? En die producer van jullie? En jullie vriend Andreas?’ de moeders gaven hun mannen een klap tegen het hoofd toen ze beide niets wilde zeggen. Martina begon met praten. ‘ja allemaal hebben ze kinderen geloof ik. Misschien is het wel een goed idee om eens met zijn allen elkaar weer eens te zien en om ze onze kinderen voor te stellen. Maar nu word het gewoon tijd om naar bed te gaan. Jish moet morgen weer naar school en ik wil liever geen klachten over slapen in de les horen.

Reacties:

Juliette zei op 19 nov 2009 - 19:32:
Ge-wel-dig!
<3