Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Back to Deutschland » 2. Verhuizen?

Back to Deutschland

22 nov 2009 - 11:00

696

0

251



2. Verhuizen?

POV Naylee,
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Het is 08:00uur.

''NEE, IK GA NIET MEE NAAR ZWITSERLAND!!!!!!!!''
''Maar Naylee, je vader krijgt een nieuwe baan, we krijgen een groter huis en meer geld,'' zegt Anita. ''F*CK DAT NIEUWE HUIS EN MEER GELD, IK WIL NIET MET JULLIE MEE!!, zeg ik. Ik heb hier mijn vrienden, vriendinnen en Lex, ik ga wel bij tante Marleen wonen!'' Stampvoetend loop ik naar mijn kamer. Ik ben zóóó kwaad!. Ik bel mijn tante op, die woont in Loitsche. ''Hoi tante Marleen!.'' Hallo Naylee, waarom bel je al zo vroeg? zegt ze. '' Ik heb weer eens ruzie met mijn ouders, ze willen naar Zwitserland verhuizen, maar ik wil niet!'' Dat snap ik Naylee, zegt ze. Maar wat wil je dan dat ik doe? '' Ik zou graag bij u en oom Han komen wonen'', zeg ik. ''Naylee, meisje. Je weet dat ik veel van je hou, en dat je mijn favoriete nichtje bent, maar dit zou ik eerst met oom Han en je ouders moeten overleggen. Ik wil dit wel voor je doen, maar ik kan je niks beloven''. ''Doe dat dan, zeg ik. Ik zou graag voor overmorgen weten wat u doet.'' Naylee, je hoort zo snel mogelijk iets van mij, zegt ze. ''Dankjewel!, doei! Ik hou van u.'' Doei, Ik hou ook veel van jou, hoor ik aan de andere kant van de lijn. Ik hang op. Ouders, wat moet je ermee! denk ik bij mezelf. Beneden hoor ik de telefoon overgaan. ''Ik hoef maar te bellen en ze staat voor mij klaar, als ik hoor dat het tante Marleen is. Ik stuur snel Lex en Sophie een smsje. Mijn ouders willen verhuizen, NAAR ZWITSERLAND! Ik heb mijn tante al gebeld en misschien kan ik daar gaan wonen. is wel in Loitsche, maar dat is dan wel dichterbij. xxx loveyou!<3. Ik krijg meteen een smsje van Lex terug: Wat erg! Maar dan kan ik je niet meer iedere dag zien en knuffelen. xx houookvanjou!. Nog geen seconde later krijg ik nog een smsje binnen. Het is van Sophie: NEEEE, je mag niet weggaan, maarja, dat is dan wel beter als Zwitserland. Nu kan ik je tenminste nog eens snel opzoeken. Laat even wat weten waar je heen gaat!. xxxx staaltijdvoorjouklaar! hvnjouu! <3
De tranen springen mij in de ogen. ''Wat zijn het toch lieverds'', denk ik bij mezelf.
Naylee!, word er van beneden geroepen. ''JAA?'' roep ik boos. Kom je alsjeblieft even naar beneden? Ik werd net gebeld door tante Marleen, en daar wou ik het graag even over hebben. Snel loop ik naar beneden. ''Eindelijk Gerechtigheid.'' denk ik bij mezelf. Mijn moeder begint te praten, ze hadden het niet zo bedoelt en die sh*t. Naylee, je mag bij je tante gaan wonen. Op de voorwaarde dat je iedere herfst- en kerst- vakantie bij ons op bezoek komt. Als je 18 jaar bent, mag zelf beslissen wat je doet. Ik ren direct naar de telefoon en bel tante Marleen op. Als een hysterische kip roep ik dat ik bij haar kom wonen. Ik bedank haar en ren naar boven om al mijn spullen te pakken. Een paar uur later vallen er 3 koffers naar beneden, en nog geen minuut later ren in naar beneden. Ik heb 3 grote reistassen in mijn hand. ''Shit, mobiel vergeten!'' Snel ren ik naar boven en pak mijn mobiel. ''Dag kamer!, tot nooit!'' zeg ik. Ik loop naar beneden, en loop naar mijn ouders. Ik zeg: ''Dag mam en pap'' en ik geef ze een knuffel. Buiten hoor ik getoeter. Snel ren ik naar het raam. Daar staat tante Marleen. Ik loop naar buiten met mijn 2 koffers. Pap en mam lopen achter mij aan met derest.
Ik voelde me gelukkig; maar nu kon ik geen afscheid meer nemen van Lex en Sophie. Maarja, ik zou ze wel een smsje sturen, dat ik direct weg moest omdat we toch anders eerder moesten vertrekken. Ik omhelsde mijn tante en daarna mijn ouders. ''Ik hou van jullie'' fluisterde ik bij ieder in hun oor. Daarna keek ik nog een keertje naar ons huis en maakte een foto van mijn ouders. Daarna stapte ik in, mijn tante startte de auto en we reden weg. Op weg naar Loitsche.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.